Gentse feesten in mineur voor Lily Castel en Will Ferdy

Er waait een nieuwe wind door de Gentse Feesten. Het ziet er naar uit dat tradities stilaan maar zeker verdwijnen. Weg met de nostalgie, tijd voor vernieuwing. Niet iedereen is daar echter zo gelukkig mee.

Voor enkele Gentse coryfeeën, die jarenlang konden rekenen op een ruime belangstelling van fans, sympathisanten en passanten, is de feestvreugde voorbij. Niet iedereen durft erover te praten. Maar Lily Castel en Will Ferdy nemen geen blad voor de mond. Voor hun geen bubbels meer na de première, geen bloemen en gedaan met staande ovaties bij afloop van de voorstellingen. Is er geen plaats meer voor krakende gewrichten op scène tijdens de Gentse Feest?

Lily Castel vindt het spijtig dat elke organisator haar is vergeten. Niet meer optreden tijdens de feesten was zeker geen bewuste keuze. “Niemand heeft me gecontacteerd, zo eenvoudig is het gewoon” vertelt Lily. “Jarenlang was ik nochtans de leading lady van heel wat spektakels maar plots is het voorbij. Altijd was ik wel ergens te gast. Dit jaar aan kant worden gezet tijdens de feesten laat sporen na. Ik heb er mijn goed humeur niet door verloren maar leuk is anders. Ik heb ontelbare deuren plat gelopen maar het mocht niet zijn. De dienst feestelijkheden heeft me trouwens nooit graag gezien. Een mens zou er door verbitterd geraken. Het is tijd voor het jonge geweld, zo gaat dat nu eenmaal in het leven. Maar pas op, want als een oude schuur in brande schiet zou men wel eens ferm kunnen verschieten. Ik laat niet met me sollen”. Het klinkt alvast oprecht geloofwaardig. Misschien een ideale gelegenheid om nu zelf eens naar de collega’s te gaan kijken en luisteren? Lily weet het zeker: “Wees gerust, mij zien ze nergens tijdens de fieste”.

Will Ferdy, die in april de jaarlijkse Golden Lifetime Award voor het Nederlandstalige lied in ontvangst mocht nemen, is in hetzelfde bedje ziek. Hij zit wel niet in zak en as, is niet wanhopig maar het doet pijn. “Er is toch nog één Gentenaar die aan mij denkt. Erg vriendelijk” geeft Will ons emotioneel mee. “Ik had begin dit jaar aangekondigd te stoppen met m’n optredens eind juni 2014 maar in Gent ben ik blijkbaar nu al uitgezongen. Mijn grootste succeslied Christine heb ik ooit uitgebracht in het Gents, was gastacteur in de Gentse versie van “Frikandon mee kriekskes” opgevoerd door het Nieuw Gents Volkstoneel, kreeg de Toni Fakkel Award als verdienstelijke Gentenaar en nog zoveel meer. Men is het hier allemaal vergeten. We passen niet weer in het plaatje van de hedendaagse feesten. Leve de platte commercie. Oudere Gentenaars worden over het hoofd gezien. Ons publiek is niet belangrijk, we zijn van geen tel meer. Elk jaar ontvang ik van ’t stad, per post, een grote bruine omslag met daarin het volledige feestprogramma. Ik heb de enveloppe niet open gedaan en gewoon terug gezonden met de vermelding ‘dank u wel, geen interesse’. Al ruim 65 jaar sta ik op de bühne. Tijdens zowat alle Gentse Feesten was ik trouw aanwezig. Zelf een eerbetoon is mij hiervoor niet gegund.” Het zijn voorwaar harde tijden voor Gentse artiesten op leeftijd. Enkel godfather Walter De Buck blijft overeind. Maar dat is een gans ander verhaal.

 

FRVD

 

Dit artikel verscheen in De Streekkrant - editie Gent & rand - week 29/2013

 

 

 

                                              Frans Van Damme in gesprek met Lily Castel