Interview NIC BALTHAZAR

“Van een autovrij centrum worden we alvast niet armer”

GENT Na een gesprek van 2 uur met Nic Balthazar weten we zo goed als alles over het milieu en de klimaatopwarming. Deze week geen ‘goed nieuws show’ want als we onze attitudes niet drastisch wijzigen ziet de toekomst er vrij somber uit.

Nic Balthazar denkt na, wikt en weegt zijn woorden, weet waarover hij praat. Hij is meer dan enkel televisiemaker en filmregisseur. Zijn betrokkenheid met het milieu kreeg internationale weerklank en waardering. Ecologisch denken, een beter milieu en bezorgt zijn om de toekomst zijn meer dan ooit hot topics in het maatschappelijke debat. “Het is 5 na 12” aldus Nic. “Het is erger dan we ons kunnen of willen voorstellen.Maar ales je volgt wat ongeveer alle klimaatwetenschappers zeggen, op een schamele 3 % optimisten na, dan kan met zich enkel gigantische zorgen over de toekomst van deze wereld. Als goede ouders moeten we kinderen beschermen tegen verder onheil. We wonen in het meest vervuilde gebied ter wereld. De grote ‘spelers’ zoals oliemaatschappijen proberen uit eigenbelang ons van het probleem weg te houden. Dit zijn de rijkste mensen ter wereld en ze hebben er voordeel bij om gewoon te kunnen voortdoen zonder rekening te houden met ecologie”. Nic staat open voor elk debat, wil graag compromissen sluiten maar het opgestoken vingertje zal uiteindelijk toch noodzakelijk blijken.

Zotten en economen

“Het is geen populaire boodschap. Dik tegen m’n goesting maak ik mensen even bang als ik zelf ben. Bosbranden, overstromingen, tsunamis, stormen…zouden die echt zomaar toevallig langs komen sinds we de warmste decennia en de hoogste CO2 waarden hebben ooit. De Noodpool is aan het smelten, de zeespiegel aan het stijgen. Door de fenomenen worden er de komende decennia 300 miljoen klimaatvluchtelingen voorspeld”. Maggie De Block zal haar werk hebben! “Ja, ik vrees het. Eerst lacht men, dan trekt men alles in het belachelijke. Mensen reageren als het orkest op de Titanic. Ze spelen lustig verder terwijl het schip ten onder gaat”. Nic noemt zich een positieve optimist. “ We boeken winst als we geen absurde dingen najagen. Door te denken dat we met z’n allen moeten groeien en almaar nieuwe brol moeten kopen blijven we ongelukkig. Men probeert ons te doen geloven dat elke economie ter wereld ieder kwartaal kan blijven groeien tot het eind der tijden, dat meer consumeren zal resulteren in economische groei en meer jobs. Zo’n sprookjes geloven alleen zotten en economen. We zijn binnenkort met 8 miljard. Als die allemaal zouden consumeren als wij hier, dan hadden we 4 planeten nodig”.

Eet minder vlees

“Het kot staat in brand en we doen alsof onze neus bloed. Niet echt iets om vrolijk van te worden. Het Gentse stadcentrum werd autovrij. Zijn we daar armer van geworden, neen toch. We moeten anders denken, totaal herbeginnen. Ons leven zou zoveel zorgelozer, zoveel kwaliteitsvoller”.

Hoe kunnen we zelf een steentje bijdragen om onze toekomst niet naar de Filistijnen te helpen? “Minder vlees eten kan meer uitmaken dan je zou denken. Je bespaart niet enkel veel dierenleed maar de industriële massale productie legt een gigantische druk op de rijkdommen van deze planeet. Ons vleesverbruik heeft voor bijna 1/5 schuld aan de opwarming van de aarde. Om 1 kilo rundvlees te produceren is 15.000 liter water nodig. Van 's werelds graanproductie wordt 40 % besteed aan het voederen van dieren terwijl elke dag 25.000 mensen sterven van honger”.

Nic Balthazar wil niet de nieuwe Ghandi worden, niet de man van het grote gelijk zijn. “Ik zal het zelf nog eens zeggen: ook ik heb gezondigd en heb destijds gevlogen. Ik wil gewoon de vinger op de wonde leggen, mensen wakker schudden voor een betere toekomst die ons allemaal gelukkiger zal maken”.

Nieuwe film op komst

Nic Balthazar maakt gevoelige items bespreekbaar. Zonder sensatiezucht, nooit plat sentimenteel. Bij het kijken naar BEN X,  zijn speelfilm over autisme, bleef geen oog droog. Met ‘Tot Altijd’, z’n film over euthanasie, raakte hij een gevoelige snaar. Hij regisseerde maar schreef ook het ijzersterk, diepmenselijke verhaal over leven en doodgaan, over vriendschap in goede maar vooral kwade tijden. “Het geeft me levensrust te weten dat ik leef in een land waar euthanasie kan. België, Nederland en Luxemburg zijn de enige landen met een euthanasiewet. Als we beter met onze sterfelijkheid leren omgaan gaan we beter met ons leven om. Laat ons alvast vandaag niet verknallen. Zonder taboes praten over euthanasie moet men doen bij leven en welzijn, terwijl men nog springlevend is. Het zou eigenlijk net zo gewoon moeten zijn als praten over: ‘waar plaatsen we thuis de brandblussers’ op het moment dat van brand nog helemaal geen sprake is”.

Als auteur slaat Nic een niet onaardig figuur. Zijn laatste boek ‘Neeland’ is het aangrijpend verhaal, gebaseerd op getuigenissen, over 2 asielzoekers. Het boek, sterk, actueel en herkenbaar, zou verplichte lectuur moeten zijn. De theatervoorstelling die hij ervan maakte gaat vanaf september op tournee door het ganse land.

Nic heeft zowat alle sporten geprobeerd die bestaan. “Als uitlaatklep voor m’n enthousiasme dat telkens groter was dan mijn kunde. Rugby had mijn voorkeur. Een ruwe sport waarbij moed, wederzijds respect en teamgeest de sleutelwoorden zijn”. Op de vraag of hij destijds in een midlife crisis terecht kwam komt een verrassend antwoord: “Ik werk momenteel aan een nieuwe film. Veel kan, mag en wil ik er niet over vertellen want daarvoor is het te vroeg. Voila, in primeur dan maar: het wordt een story over een man die zichzelf tegenkomt”. Er volgt een veelzeggende glimlach waardoor de link leggen eenvoudig wordt.

Nic Balthazar heeft muzikaal talent. Samen met  enkele kompanen speelt hij met de rockband The Humble Ego’s de pannen van het dak. “Blij om te mogen spelen, altijd met de goesting. We noemen onszelf de 3^e slechtste band ter wereld, we zijn wreed goed in het slechte. Een optreden is duur voor organisaties die het kunnen betalen. Dan vragen we veel geld voor gasten die niet kunnen spelen. Maar met het nobele idee van Robin Hood in gedachte treden we dikwijls gratis op voor goede doelen. Het ene compenseert het andere”. De coverband amuseert zich bij elke performance. Doet het publiek dat ook? The Humble Ego’s (de bescheiden engeltjes) traden onlangs op in de Kopergieterij. Kwestie van nog volk in de zaal te hebben tegen het einde van het concert betaalde het publiek bij het naar buiten gaan! Hoe vroeger men de zaal verliet, hoe hoger de prijs. Zowat iedereen bleef tot het einde.

(FRVD)

Dit interview verscheen in De Streekkrant - editie Gent & rand - week 04/2014

 

 

Interview EDDY WALLY

 “Ik wens iedereen een fantastisch en gewèèèèldig 2014”

 

The voice of Europe heeft de duimen moeten leggen. Eddy Wally zal niet meer optreden, de spots zijn voorgoed gedoofd. Hij werd jarenlang door sommigen vergruisd, door anderen op handen gedragen. Het is allemaal voorbij. Is er nog leven na een showcarrière?

 

Eddy Wally ontvangt ons in stijl. Niet in het zorgcentrum waar hij dagdagelijks verblijft maar in de villa waar hij destijds woonde. Eddy werd een fenomeen, een commerciële waarde. Het noodlot sloeg plots toe. Hij kreeg een appelflauwte tijdens een optreden. Op de Gentse Feesten dan nog wel. Enige tijd later volgt een herseninfarct. Showbeest Wally moest noodgedwongen het podium ruilen voor een rolstoel. Dochter Marina waakt nu over haar vader als een leeuwin over haar welpen. Dit is waarschijnlijk het allerlaatste interview. “Het is genoeg geweest. Vader moet in alle rust kunnen genieten van een welverdiende rust. We willen hem, zoals hij is, nog zo lang mogelijk bij ons hebben”. Eddy is helder van geest. Lichamelijk lukt het niet zo goed meer. Vlug vermoeid en een schim van wat hij ooit was. Vroeger was een gesprek met Eddy een monoloog maar nu neemt Marina het gesprek regelmatig over en zegt wat pa denkt. Ondanks alles blijft Eddy opmerkelijk charmant, goedgezind en optimistisch. “Wauw, ik ben zeer vereerd met jullie bezoek. Voor iedereen mijn beste wensen voor een super gewèèèldig nieuwe jaar. Vooral een goede gezondheid is belangrijk, ik kan het weten”.

 

‘Ik wou in de politiek’

 

Hoe het begon? “Ik wou politicus worden maar het mocht niet van mijn moeder. In rekenen en taal was ik geen hoogvlieger. Zingen en musiceren was belangrijker voor mij. We waren doodgewone volksmensen. Dat ben ik als wereldstar altijd gebleven: simpel en eenvoudig. Toen m’n vader overleed werd ik kostwinner. Er moest brood op de plank komen, ik ging in een textielarbeider werken”. Na het huwelijk zegt Eddy de fabriek vaarwel. Zijn schoonouders verkopen lederwaren op markten. Hij trekt samen met hun de baan op. “Nadat ik de markten had veroverd met m’n sacochen was het tijd om door te breken met m’n liedjes”. Wally maakte zijn ultieme droom waar en opent in 1967 het legendarische feestpaleis Paris-Las Vegas. Algauw zorgen busladingen vol fans elke dag voor ambiance en een bomvolle zaal. De kassa rinkelde als nooit tevoren. “Mijn 1^e grote hit Chérie veroverde Vlaanderen en Nederland. Maar we hadden grotere ambities: Onvoorstelbaar, Eddy Wally goes international”. Met als gevolg een cultstatus die hij zich een leven lang liet welgevallen.

 

 'Sterven op het podium, neen merci'

 

Laat ze maar lachen. Amerika, Rusland en China lagen aan z’n voeten alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Ook in India, Egypte, Cuba en vele andere landen zullen ze Eddy niet gauw vergeten. “Ongelooflijk, overal zag men mij graag komen, ik werd op handen gedragen. Shanghai, amai, amai. Dat waren nog eens tijden. Ik leefde van het applaus, kon er nooit genoeg van krijgen”.

Eddy mocht met alle grote stars op de foto. Vooral Sharon Stone deed z’n hart sneller slaan. “Ik heb occasie genoeg gehad. De vrouwtjes probeerden me te verleiden maar nooit ging ik op de avances in. Mariette, mijn grote liefde, heb ik nooit bedrogen. Liefde op het 1^e zicht. Eddy maakt een obsceen gebaar. “En ‘t was direct boem-boem. Fantastisch!”. Eddy wil absoluut geen zielig figuur zijn. “Ik heb meer dan 500 liedjes opgenomen, een enorm repertoire. Geweldig! Van ups en downs in mijn carrière was nooit sprake. Wees gerust, ik ben een gelukkige man.Blij met wat ik heb gehad. Sterven op scene is voor een artiest het mooiste zegt men. Maar ik ben toch content dat ik nog leef. Dankbaar voor de warmte, steun en goede zorgen die ik mag ontvangen. Bedankt iedereen. En nu moogt ge vertrekken want ‘k ben moe”.

 

De opvolging is verzekerd

 

Men is de paus van het levenslied nog niet vergeten. Huize Chérie lijkt een bedevaartoord. Tijdens ons bezoek komt BRT coryfee Ro Burms op bezoek, de postbode belt aan met postzak vol nieuwjaarskaartjes, fans uit Antwerpen komen langs met een fles champagne. Eddy leefde voortdurend als in een droomwereld maar toch werden niet alle wensen werkelijkheid. “Mijn grootste wens: optreden voor onze koning en koningin.’t Is er nooit van gekomen, ge komt daar niet zo gemakkelijk binnen. Fabiola had al mijn platen. Door mijn successen heb ik ons vaderland gediend. Eddy Wally heeft België op de kaart gezet”. Wat voorbij is komt nooit meer terug. Eddy (81) is fier op zijn dochter Marina (56). "Ikzelf nam definitief afscheid van het podium. Het is gedaan voor mij als zanger. Mijn dochter Marina moet de fakkel van mij overnemen. Ze is een formidabele danseuse en zangeres, een groot natuurtalent”. Er waren nochtans al andere schlagerzangers die zonder scrupules zichzelf hadden uitgeroepen als de reïncarnatie van Eddy Wally. Marina weet er van mee te spreken. “De kritiek dat we papa verplicht hadden om terug het podium op te gaan heeft me diep geraakt. Schandalig, papa was nog niet eens dood en er stonden al opvolgers klaar aan zijn bed. Ik zal papa opvolgen en niemand anders”. Daarom het goede nieuws. Binnenkort overal te koop: de nieuwe cd van Marina Wally. Nederlandstalig, 12 liedjes met een lach en een traan waarvan 2 nummers met haar vader. “In elke familie is ‘t is al eens iets nietwaar maar nu gaat het goed met ons. Kleindochter Vanessa heeft na een trieste periode van druggebruik het geluk gevonden en gaat trouwen met haar Litouwse vriend. En in mijn agenda 2014 staan al 50 optredens genoteerd. Ik werd zelfs gevraagd voor 2 schlagerfestivals. Tijdens de Gentse Feesten zal ik ook weeral schitteren op het St. Baafsplein. Overal gaat mijn pa mee, hij is m’n coach”.

 

 Eddy Wally Museum

 

Er bestaat geen blauwdruk van een succesvolle artiestencarrière maar Eddy komt dicht in de buurt: “Dankzij m’n liedjes beleefden zoveel mensen onvergetelijke momenten. Eventjes de zorgen aan kant en volop genieten”. Hij kreeg het teken van Ridder in de Leopoldsorde opgespeld. Ontelbare dozen vol medailles, erkenningen, oorkonden en awards zijn stille getuigen van een glansrijke carrière.

Als erkentelijkheid komt er een groot museum. Op Valentijnsdag opent het enige echte Eddy Wally museum in het voormalige kloosterpand van Zelzate. Marina geeft toelichting: “Open op dinsdagnamiddag en op afspraak voor de autocars. Gratis inkom. M’n pa zal altijd aanwezig zijn en ik ga er optreden. Een museum vol herinneringen, attributen, pluimen en schone  toiletten. Mijn vader heeft een leven lang hard gewerkt, dag en nacht. Dat is nu een ode aan hem”. Het is hem van harte gegund.

 

(FRVD)

Dit interview verscheen in De Streekkrant Gent & rand  -  week 03/2014