“Van een autovrij centrum worden we alvast niet armer”
GENT Na een gesprek van 2 uur met Nic Balthazar weten
we zo goed als alles over het milieu en de klimaatopwarming. Deze week geen ‘goed nieuws show’ want als we onze attitudes
niet drastisch wijzigen ziet de toekomst er vrij somber uit.
Nic Balthazar denkt na, wikt
en weegt zijn woorden, weet waarover hij praat. Hij is meer dan enkel televisiemaker
en filmregisseur. Zijn betrokkenheid met het milieu kreeg internationale weerklank
en waardering. Ecologisch denken, een beter milieu en bezorgt zijn om de
toekomst zijn meer dan ooit hot topics in het maatschappelijke
debat. “Het is 5 na 12” aldus Nic. “Het is erger dan we ons kunnen of willen
voorstellen.Maar ales je volgt wat ongeveer alle klimaatwetenschappers zeggen,
op een schamele 3 % optimisten na, dan kan met zich enkel gigantische zorgen over de toekomst van deze wereld. Als goede ouders
moeten we kinderen beschermen tegen verder onheil. We wonen in het meest
vervuilde gebied ter wereld. De grote ‘spelers’
zoals oliemaatschappijen proberen uit eigenbelang ons van het probleem weg te
houden. Dit zijn de rijkste mensen ter wereld en ze hebben er voordeel bij om
gewoon te kunnen voortdoen zonder rekening te houden met ecologie”. Nic staat
open voor elk debat, wil graag compromissen sluiten maar het opgestoken
vingertje zal uiteindelijk toch noodzakelijk blijken.
Zotten en economen
“Het is geen
populaire boodschap. Dik tegen m’n goesting maak ik mensen even bang als ik zelf
ben. Bosbranden, overstromingen, tsunamis, stormen…zouden die echt zomaar
toevallig langs komen sinds we de warmste decennia en de hoogste CO2 waarden
hebben ooit. De Noodpool is aan het smelten, de zeespiegel aan het stijgen. Door
de fenomenen worden er de komende decennia 300 miljoen klimaatvluchtelingen
voorspeld”. Maggie De Block zal haar werk hebben! “Ja, ik vrees het. Eerst
lacht men, dan trekt men alles in het belachelijke. Mensen reageren als het
orkest op de Titanic. Ze spelen lustig verder terwijl het schip ten onder
gaat”. Nic noemt zich een positieve optimist. “ We boeken winst als we geen
absurde dingen najagen. Door te denken dat we met z’n allen moeten groeien en
almaar nieuwe brol moeten kopen blijven we ongelukkig. Men probeert ons te doen
geloven dat elke economie ter wereld ieder kwartaal kan blijven groeien tot het
eind der tijden, dat meer consumeren zal resulteren in economische groei en
meer jobs. Zo’n sprookjes geloven alleen zotten en economen. We zijn binnenkort
met 8 miljard. Als die allemaal zouden consumeren als wij hier, dan hadden we 4
planeten nodig”.
Eet minder vlees
“Het kot
staat in brand en we doen alsof onze neus bloed. Niet echt iets om vrolijk van
te worden. Het Gentse stadcentrum werd autovrij. Zijn we daar armer van
geworden, neen toch. We moeten anders denken, totaal herbeginnen. Ons leven zou
zoveel zorgelozer, zoveel kwaliteitsvoller”.
Hoe kunnen
we zelf een steentje bijdragen om onze toekomst niet naar de Filistijnen te
helpen? “Minder vlees eten kan meer uitmaken dan je zou denken. Je bespaart
niet enkel veel dierenleed maar de industriële massale productie legt een
gigantische druk op de rijkdommen van deze planeet. Ons vleesverbruik heeft
voor bijna 1/5 schuld aan de opwarming van de aarde. Om 1 kilo rundvlees
te produceren is 15.000 liter water nodig. Van 's werelds graanproductie wordt 40
% besteed aan het voederen van dieren terwijl elke dag 25.000 mensen sterven van
honger”.
Nic Balthazar wil niet de nieuwe Ghandi worden, niet
de man van het grote gelijk zijn. “Ik zal het zelf nog eens zeggen: ook ik heb gezondigd en heb destijds gevlogen. Ik wil
gewoon de vinger op de wonde leggen, mensen wakker schudden voor een betere
toekomst die ons allemaal gelukkiger zal maken”.
Nieuwe film
op komst
Nic Balthazar maakt gevoelige items bespreekbaar. Zonder
sensatiezucht, nooit plat sentimenteel. Bij het kijken naar BEN X, zijn speelfilm over autisme, bleef geen oog
droog. Met ‘Tot Altijd’, z’n film over euthanasie, raakte hij een gevoelige
snaar. Hij regisseerde maar schreef ook het ijzersterk, diepmenselijke verhaal over leven en doodgaan, over vriendschap in goede
maar vooral kwade tijden. “Het geeft me levensrust te weten dat ik leef in een
land waar euthanasie kan. België,
Nederland en Luxemburg zijn de enige landen met een euthanasiewet. Als
we beter met onze sterfelijkheid leren omgaan gaan we beter met ons leven om.
Laat ons alvast vandaag niet verknallen. Zonder taboes praten over euthanasie
moet men doen bij leven en welzijn, terwijl men nog springlevend is. Het zou
eigenlijk net zo gewoon moeten zijn als praten over: ‘waar plaatsen we thuis de brandblussers’ op het moment dat van
brand nog helemaal geen sprake is”.
Als auteur slaat Nic een
niet onaardig figuur. Zijn laatste boek ‘Neeland’ is het aangrijpend verhaal,
gebaseerd op getuigenissen, over 2 asielzoekers. Het boek, sterk, actueel en
herkenbaar, zou verplichte lectuur moeten zijn. De theatervoorstelling die hij
ervan maakte gaat vanaf september op tournee door het ganse land.
Nic heeft zowat alle sporten
geprobeerd die bestaan. “Als uitlaatklep voor m’n enthousiasme dat telkens groter
was dan mijn kunde. Rugby had mijn voorkeur. Een ruwe sport waarbij moed,
wederzijds respect en teamgeest de sleutelwoorden zijn”. Op de vraag of hij
destijds in een midlife crisis terecht kwam komt een verrassend antwoord: “Ik
werk momenteel aan een nieuwe film. Veel kan, mag en wil ik er niet over vertellen
want daarvoor is het te vroeg. Voila, in primeur dan maar: het wordt een story
over een man die zichzelf tegenkomt”. Er volgt een veelzeggende glimlach
waardoor de link leggen eenvoudig wordt.
Nic Balthazar heeft muzikaal talent. Samen
met enkele kompanen speelt hij met de rockband
The Humble Ego’s de pannen van het dak. “Blij om te mogen spelen, altijd met de
goesting. We noemen onszelf de 3e slechtste band ter wereld, we zijn
wreed goed in het slechte. Een optreden is duur voor organisaties die het
kunnen betalen. Dan vragen we veel geld voor gasten die niet kunnen spelen. Maar
met het nobele idee van Robin Hood in gedachte treden we dikwijls gratis op
voor goede doelen. Het ene compenseert het andere”. De coverband amuseert zich
bij elke performance. Doet het publiek dat ook? The Humble Ego’s (de bescheiden
engeltjes) traden onlangs op in de Kopergieterij. Kwestie van nog volk in de
zaal te hebben tegen het einde van het concert betaalde het publiek bij het
naar buiten gaan! Hoe vroeger men de zaal verliet, hoe hoger de prijs. Zowat
iedereen bleef tot het einde.
(FRVD)
Dit interview verscheen in De Streekkrant - editie Gent & rand - week 04/2014
Geen opmerkingen:
Een reactie posten