Stijn Brouns
'Ik heb gevochten met burgemeester Termont'
GENT Hij is in de toneelwereld geen
onbekende. Dichter, verteller, presentator, regisseur, acteur, theatermaker, scenarist,
gepassioneerd bezieler van een toneel- en filmopleiding… kortom, een artistieke
duizendpoot. Wil de echte Stijn Brouns dan nu opstaan!
Stijn heeft
niets te verbergen, zijn leven is een open boek. Hij heeft al enkele
watertjes doorzwommen. “Ik ben altijd nogal een rare geweest, anders dan anderen. Ik werd aangetrokken tot dingen
die niet normaal zijn voor een kind. Rommelmarkten interesseerden mij meer dan een
Nintendo. Mijn kinderdroom? Begrafenisondernemer worden! Het leek aanvankelijk
die richting uit te gaan. Op jonge leeftijd werd hij burgerlijk pastor in het crematorium.
“Dat was niet vol te houden, ik nam het verdriet van alle mensen mee naar huis.
De praktijken van sommige begrafenisondernemers bezorgden me een degout. Daar
zitten echt smeerlappen tussen. Het zijn gelukkig uitzonderingen”. Een job van
studiemeester/opvoeder lag hem beter maar was niet te combineren met de
artistieke ambities”. Armoede,
vooral van kinderen, ligt hem nauw aan het hart. “Mensen die enkel aan zichzelf
denken zijn absoluut niet mijn vrienden. Ik maak ook geen verschil tussen
mensen en dieren want elk levend wezen verdiend respect”.
In 2008
gaat Stijn Brouns in Gent van start met een toneelschool, volledig in de geest van de overleden actrice Jenny
Tanghe. De school bestond 5 jaar onder de naam 'Toneelschool Stijn Brouns'. Tijden
veranderen, het medialandschap eveneens. Op zoek gaan naar hedendaagse
perspectieven, zich voortdurend aanpassen, zichzelf in vraag stellen, andere
richtingen inslaan, durven vooruitkijken zijn de nieuwe uitdagingen. Vanaf
schooljaar 2013-2014 functioneert alles onder de naam Theater- en Filmschool
Stijn Brouns. Hij geeft de wijsheid van een legendarische actrice door aan
pubers, jongvolwassenen en volwassenen die zichzelf willen ontdekken en
ontplooien. “Ik heb veel
te danken aan wijlen icoon Jenny Tanghe. Dankzij haar naambekendheid kregen
mijn initiatieven meer aandacht. Ze heeft mijn carrière een duw in de goede
richting gegeven. Een wisselwerking waar we beiden vrolijk van werden. De
lessen in de school worden gegeven in haar visie van:
niet spelen, maar zijn”.
‘Wij zijn geen showbizzschool’
De harde realiteit: toneel
aanleren, acteur worden is geen bezigheidtherapie. Glitter glamour, charme zijn
niet altijd evident. “Laat het vooral duidelijk zijn, wij willen geen
showbizzschool zijn. Leren acteren, dat kan niemand. De opleiding vereist geen
voorkennis, maar men dient wel te slagen voor de toelatingsexamens. Wij willen
mensen met talent een kans geven, goed voorbereide acteurs afleveren. Technieken
aanleren en bijschaven, daar dient onze opleiding voor. Wie niet kan aanvaarden
dat toneel een langdurig groeiproces is of denkt dat acteren zomaar te leren is,
gaat misschien best op zoek naar een ander tijdverdrijf”.
‘Rimpels kunnen erg mooi zijn’
“In de film 'Ghent in Motion', die op 28 januari in première gaat tijdens het Lichtfestival,
ga ik als duivel een gevecht aan met burgemeester Termont. Voor het eerst in
z’n leven heeft hij echt moeten acteren, Daniël moest serieus uit z’n pijp komen”
(lacht). Stijn heeft
een groot rechtvaardigheidsgevoel. “Ik zal nooit iemand beoordelen of
uitsluiten op basis van geslacht,
huidskleur, afkomst, geloof, seksuele voorkeur of leeftijd. Ieder mens heeft
recht op zijn eigen identiteit en seksuele beleving, geloven in wie of wat moet
elk voor zichzelf uitmaken. Ik hou van oudere mensen, die zijn puur. Ze leggen
hun leven bloot via hun gezicht en hun stem. Rimpels kunnen erg mooi zijn”. Deze
laatste opmerking flatteert ondergetekende. Mijn dag kan niet meer stuk.'Mensen zijn niet te vertrouwen'
Tijdens een gesprek met Stijn Brouns lijkt het wel of Jenny Tanghe nooit veraf
is. De tafel gaat nog wel niet zweven, er komen net geen boodschappen uit het hiernamaals. Stijn weet het zeker, haar
aanwezigheid is voelbaar. Ze luistert en kijkt over z’n schouder mee. De adoratie
is groot. Enkele jaren voor Jenny's
overlijden werd Stijn aangesteld als haar manager. Daar werd nogal over
geroddeld: een oude vrouw met een groen blaadje, het geld van een gevierde
actrice. “Geld was er niet, nooit geweest. Er waren enkel schuldeisers. Ze had
een ferm gat in haar handen. Toen
Jenny 82 jaar werd kwam ze naar Gent wonen, haar geliefde stad. De
getalenteerde actrice wachtte een triestig einde. “Ze had aderverkalking. Kort
voor het overlijden werden haar 2 benen geamputeerd. Jenny’s laatste wens,
uitgestrooid worden op zee, werd niet ingewilligd. De familie van haar echtgenoot
koos voor een stille uitvaart in intieme kring. Er kwamen slechts 21 mensen
opdagen voor de begrafenis. Ze verdiende meer en beter. Ik bleef tot de laatste dag aan haar sterfbed zitten. We
schreven cursussen. Onze vriendschap is voor eeuwig, niet kapot te krijgen.
Noem het gerust een haat- liefdesverhouding. Jenny had een slecht karakter maar een hart van
goud. Ik mis haar geroep en getier nog elke dag. Ze was toch zo m’n maatje”.
Stijn veegt een traan weg. “Dikwijls had ze de indruk dat mensen zich anders
voordoen dan dat ze in werkelijkheid zijn. ‘Mensen zijn een soort, een soort om
niet te vertrouwen’ zei ze. Zo denk ik er ook over”. Taalvaardigheid en het
correct gebruik ervan, is hét stokpaardje van Brouns. “Wij willen cursisten
verdedigen tegen de taalteloorgang, mensen behoeden tegen de tendensen van een
taalbreuk. Met het dagdagelijks correct gebruik van het Nederland neemt men het precies niet meer zo nauw.
Dialect mag op scène maar dan enkel bij het volktoneel”.
Salonsocialisme
Stijn Brouns wil zich
distantiëren van elke vorm van platte commercie. Elke maand is het vechten om
de eindjes aan elkaar te knopen. Subsidies krijgt hij niet. “Als ik morgen de
juiste partijkaart koop zijn al m’n problemen opgelost. Maar ik wil me niet
politiek prostitueren. Schepen Storms heeft blijkbaar iets tegen mij. Het
Gentse beleid faalt. Het salonsocialisme teistert ons al 25 jaar. Dat moet maar
eens veranderen. Weet je wat mijn ambitie is? Burgemeester worden! Echt waar,
ik meen het. Ik heb genoeg van het ecologisch fascisme in Gent. Ik ga ooit in
de politiek”. Niet content in Gent? “Ik hou veel van Gent, de stad ligt me nauw
aan het hart. Juist daarom wil ik mee besturen, bakens uitzetten”. Whisfull
thinking van een tedere wereldverbeteraar?
“Absoluut niet. De wereld verbeteren begint dichtbij huis. Politiek
lijkt al te vaak op goedkoop toneel”.
Frans Van Damme
Dit interview verscheen in De Streekkrant, editie groot Gent/Deinze, week 51/2014
Geen opmerkingen:
Een reactie posten