GENT
Jessie De Caluwe (59) mag dan wel niet meer te horen zijn op de radio, niet
meer te zien zijn op televisie, niemand is haar vergeten. Jessie heeft nu een
nieuwe theatershow: ‘Tussen hier en daar’. We gingen praten met de vrouw die
het talent heeft om woorden te schenken aan het onzegbare.
“Mijn ouders hadden een café, mijn grootouders aan
beide kanten waren cafébazen, mijn oom zat in de horeca. Er waren in ons dorp
32 kroegen, en dat voor slechts 3000 inwoners. Ik ging niet zo graag op school,
hield niet van een streng schoolregime. Des te enthousiaster volgde ik ‘s
avonds lessen toneel, daar voelde ik mij op m’n plaats. Overal nam ik deel aan voordrachtwedstrijden.
Dikwijls tot groot ongenoegen van de andere deelnemers omdat ik meestal met de
1e prijs ging lopen. Als ik ergens aankwam ging er zo een zucht op van ‘ah nee,
daar heb je ze weer’. Dat zeggen ze nu soms nog als ik ergens kom.” (lacht). Nadien deed
ze met bravoure, als professional, alles rond woord: radio, televisie, boeken,
theater en coaching.
Al was het niet altijd rozengeur en maneschijn. Ze was
razend populair, geen valse bescheidenheid, Jessie was een BV toen het woord
nog niet eens bestond. “Altijd kunnen en mogen doen wat ik graag deed, dat voelde
goed aan. Maar het is niet omdat je iets graag doet, dat je het ook
goed doet. Je moet kritisch blijven voor jezelf, dat deed ik voortdurend.” Uiteindelijk
werd het een televisiecarrière zonder happy-end. “Ik werd gewoon de laan
uitgestuurd, aan de kant geschoven. Binnengehaald met de rode loper en langs de keuken terug
naar buiten, dat doet pijn. Men kon me niet meer gebruiken, mijn ervaring was
plots van geen tel meer. Toen constateerde ik dat vrienden dikwijls meelopers
zijn.” Zowat 15 jaar lang flaneerde ze in Gent, in de Hotsy Totsy was ze een
graag geziene klant. “Een stad met een groot hart, met een bevolking die niet
altijd tussen de lijntjes kleurt, dat ligt me wel. Mocht Gent aan de zee
liggen, ik kwam er direct terug wonen.”
Jessie verdween van de mediaradar, ze koos voor de rust en
vertrok naar Marokko. “In een heel
ander tempo heb ik er 3 jaar gewoond in een klein dorpje, geleefd in een heel
ander tempo. Ik had rust nodig, er is in het leven meer dan werken alleen. Het
was noodzakelijk om er een andere taal te gebruiken. Je niet kunnen uitdrukken
in je eigen taal, geen nuances kunnen leggen, het was moeilijk. Leren genieten
van wat er wel is en zich niet ergeren aan wat er niet is, dat moet de essentie
zijn. Ik leerde er Pierre kennen, een charmante Fransman. Hij had er een
B&B, ik vlieg nu op en af. Het evenwicht is perfect. Samen genieten van de
stilte en de sterrenhemels… zalig! Liefde kan voor altijd zijn maar niet met iedereen.
Het is belangrijk te kunnen delen, anders leef je niet.”
Jessie is helemaal terug van weggeweest. Op 21, 28 januari & 6 februari is Jessie, samen met acteur Jo De
Caluwe te zien in nog een nieuwe productie: Liefdesbrieven. (Info Theater
Tinnenpot: 09/ 225 18 60). Ze gaat op tournee met haar poëzie-,
kinder- en verteltheater. Over haar jaren in Marokko vertelt ze tijdens haar
theatershow ‘Tussen hier en daar’, muzikaal begeleid voor Hilde Van Laere. “De
voorstelling is een reis- en liefdesverhaal. Met anekdotes, chanson en poëzie.
Een muzikale reis van 50 minuten tussen hier en daar. Maar waar is hier en waar
is daar?” De reacties zijn unaniem positief, na elke voorstelling wordt
duidelijk hoezeer het publiek genoten heeft
van dat bad van rust.
Als samensteller van
'Alleen witte bloemen', een cd-boek met gedichten over afscheid, verlies en
troost, en 'Liefde in woorden', een cd-boek met gedichten over een onstuimige,
onvergetelijke en onsterfelijke liefde weet ze menig hart te beroeren. “De
gouden jaren liggen voor je, niet achter je. Het leven is niet a priori mooi,
je moet het zelf mooi maken” geeft Jessie nog graag mee. “Soms kan ik, als
emotionele vrouw, verdrietig zijn. Dat hoort bij het leven, gelukkig zijn is
dikwijls een momentopname. Zet de televisie aan en je ziet voortdurend miserie
in de wereld. Sommige mensen leren nooit van hun fouten. Scherm je af van
personages die het niet zo goed met je voor hebben, je pijn doen. Heb ik
gedaan, het werkt therapeutisch, want het absolute geluk heb ik nu eindelijk
gevonden.”
FRANS VAN DAMME
Geen opmerkingen:
Een reactie posten