interview De Streekkrant: JO DE POORTER

 ‘Ik geloofde in dikke dames!’

GENT Radio- & televisiepresentator, journalist, schrijver, columnist, communicatieadviseur en mediatrainer, voorwaar een bezig baasje die immer charmante Jo De Poorter. Omdat we nieuwsgierig waren naar z’n gehalte aan charisma gingen we persoonlijk op bezoek.

We mijmeren over herinneringen aan zijn kindertijd in de Dampoortwijk. Een relatie met vader wou echt nooit goed lukken. “Pa heeft misschien wel zijn best gedaan maar ik heb het niet gezien. Buren, vrienden, familie… iedereen had een beeld van hem als een vriendelijke, sociale, gezellige man. Zo heb ik hem nooit gekend. Hij stierf op 53-jarige leeftijd, toen was ik 19 jaar. We hebben eigenlijk nooit de kans gehad elkaar goed te leren kennen. Hij was misschien wel gewoon teleurgesteld in het soort zoon dat ik was", aldus De Poorter. “Ik was een zelfstandig kind, alleen, moest me bezig houden in m’n eentje. Nieuw speelgoed? Nooit gekregen. Ik kreeg de afleggertjes van anderen, maar dat besefte ik niet eens. In mijn hoofd had ik alles. Een goochel- en een chemiedoos waren mijn beste vriendjes. Op school was ik bijzonder goed in alles waar geen punten voor bestonden. Dialect spreken is me nooit zo goed gelukt. Eigenaardig hé.”

Een kennismaking met Jo maakt indruk, slaat in als de bliksem. Hij vertelt met passie, eerlijk en oprecht. “Waarom ik niet bij het leger ben geweest? Goeie vraag, eerlijk, ik weet het zelf niet meer. Ik ben er wel van overtuigd dat de legerdienst niet enkel tijdverspilling is maar tevens ook totaal zinloos.” De Poorter lijkt wel multifunctioneel. Ooit had hij een bedrijfje dat kleding verkocht voor vrouwen met een maatje meer. “Weinigen die dat weten maar ’t is wel zo. Ik geloofde in een toekomst met dikke dames! (lacht). Sorry, volslank! Het werd een fiasco, er vielen wel geen doden maar heb veel geld verloren. Het was een avontuur waarmee ik lessen van onschatbare waarde heb geleerd. Doe alleen maar dingen waar je verstand van hebt en waar je hart in zit. Waar je tijd voor hebt om onder controle te houden. In mijn communicatieadviesbureau kom ik in contact met bedrijfsleiders en mensen met functies op topniveau. Ze vertellen me dikwijls over hun strategieën, geheimen, tactieken. Mijn geluk is dat mensen die bij mij komen al verstandig zijn. Als je die geheimpjes netjes bundelt krijg je een waardevolle leidraad voor een ideale carrière.”
Sedert 2015 is Jo presentator van het VTM-programma Royalty. “Dat ligt me goed, uit gezonde journalistieke belangstelling voor koningshuizen. Zonder echt royalist te zijn, eigenlijk meer uit respect. Neen, voor mij geen koekendozen met een foto van een koningspaar. Waarschijnlijk tegen het zere been, maar weet je, sommige gekroonde hoofden hebben ze niet allemaal op een rij. Maar dat is ook het leuke. Het zal met die inteelt te maken hebben.” (lacht).

De Poorter bezit het geheim van de eeuwige jeugd. Als een pseudo jong veulen gaat hij gezwind door het leven en weet voortdurend te charmeren. Zoek niet verder, de ideale schoonzoon bestaat. “Meestal val ik in de smaak van schoonmoeders. Waarom? Ik ben proper, beleeft, scheer mij elke dag, ben altijd netjes gekleed, werk graag en veel, heb een goed inkomen en ben geen klager. Gaan we zo eventjes door? Sport 2 maal per week, leef gezond, drink geen alcohol, rook niet en ben gedisciplineerd. Of doe daar toch allemaal heel hard mijn best voor.”

Hij mag zich gerust een gerespecteerd coachingexpert noemen. Hij schreef diverse vlot lezende boeken. ‘De kleine coach voor grote dingen’ zijn 3 publicaties over werk, spreken en charisma. “Autorijden kun je leren en een perfecte bearnaise maken ook. Maar wat met de echt belangrijke dingen in het leven? Hoe leer je assertief voor een publiek staan? Hoe vind je een gepaste job? Wat zijn zinvolle hedendaagse stijltips? Waar vind je die handleiding. Ik geef m’n beste tricks en tips, helder en soms ook om te lachen. Het eerste exemplaar werd officieel overhandigd aan prinses Esmeralda van België. She is a fan, she says.” Sommigen beweren dat Jo destijds communicatieadviseur was van prinses Claire. Waar of niet waar? “Ik zeg niet ja, ik zeg niet neen. Ik moet je dat soort antwoorden schuldig blijven. In mijn vak is discretie erg belangrijk.”

Een mediacarrière van 25 jaar en nog wekelijks op televisie. Jo prijst zich gelukkig. “ Men vroeg me destijds om ‘De Slimste Mens’ te presenteren’. Ik heb geweigerd. Stel je voor, het werd het meest bekeken programma van de afgelopen 10 jaar. Ik zie het langs de zonnige kant, daardoor was er tijd om zoveel andere, boeiende dingen te doen. Het leven is heel goed voor mij geweest. Ik probeer goed terug te doen.”
 
FRANS VAN DAMME

Dit interview verscheen in De Streekkrant, week 09/2016.

Interview De Streekkrant Ludo Vandeau

Muzikant/zanger/componist Ludo Vandeau

‘Aan verdraagzaamheid zijn grenzen’

GENT De Gentse muzikant Ludo Vandeau (48) verdiende zijn strepen bij folkgroepen als Olla Vogala, Ambrozijn en Laïs. De grote bekendheid liet op zich wachten. Als sand in eigen land wil hij zich nu met een Franse repertoire profileren bij een groter publiek. Onbekend is onbemind, hoogste tijd voor verandering. Wij gingen luisteren naar ‘Au gré du charme’, de solodebuut cd.

Als kind kwam Ludo in aanraking met de Franse en Spaanse wereld door een half-Waalse moeder aan de ene kant en een Spaanse grootmoeder aan de andere kant. “Met 15 kinderen in huis waren mijn ouders niet echt met muziek bezig. Er was geen grote luxe maar nooit armoede, we hadden niets tekort. Ons gezin was katholiek, ik studeerde aan het seminarie in Gent godsdienstwetenschappen. Neen, ik wou absoluut geen mannelijke versie van Sœur Sourire  worden, ik heb haar trouwens altijd een nogal eigenaardig mens gevonden. Ikzelf ben spiritueel gelovig, niet dogmatisch.”

Ludo heeft nooit de stap durven zetten naar een professionele muziekcarrière. “Geluk moet je uitdagen, durf te leven maar van muziek alleen kan ik helaas niet leven. Mijn huidige job als leraar godsdienst in het Sint Lievenscollege geeft me financiële zekerheid en is best leuk.” Hij ziet er trouwens helemaal niet uit als een artiest. “Ik ben maar een gewone, bescheiden sterveling. Ik voel mij enkel artiest op een podium, ben blij dat er mensen willen luisteren, gelukkig omdat ik liedjes mag maken en mensen met mijn teksten kan raken. Nummers selecteren voor een cd is altijd een zware keuze. Ook tijdens een optreden is kiezen moeilijk. Een lied moet leven, een cd is nooit helemaal af”.

Hij was de stem de Gentse groep folkgroep Ambrozijn, vocalist bij Olla Vogala (wereldmuziek), gastzanger bij Laïs en bij Gabriel Yacoub (Fr). Wat mag er dan wel zo leuk zijn aan zingen, musiceren en liedjes schrijven? “Schrijven is schrappen. Als je op 3 minuten niet kan duidelijk maken wat je wil vertellen, dan moet je zwijgen. Het Franse chanson heeft dikwijls iets zwaarmoedig, dat gevoel wou ik niet. Een nieuwe cd maken, met alles erop en eraan, mag je wel erg arbeidsintensief noemen. We hebben er 4 jaar aan gewerkt.”

Vandeau maak het zichzelf niet gemakkelijk, hij koos voor het Franse chanson. Engelse pop zou waarschijnlijk beter verkopen. “Nederlands is een mooie taal maar zingen in het Frans is geen politieke keuze. Ik wil geen Vlaming zijn zoals sommige politici in de jaren ’60. Het Vlaanderen onder de kerktoren uit die tijd bestaat niet meer, dikke zever. De Vlaamse Leeuw is een lied met een gewelddadige tekst. Ik heb het eens vertaalt en gezongen in het Frans, dat was nogal wat. Wat Franse liedjes betreft gaat de kennis van de jeugd nu meestal niet verder dan Stromae. Toch weet men te smaken wat ik breng, de jeugd staat er voor open.”

Het werd geen cd met het klassieke Franse chanson van vroeger. Vandeau kopieert of imiteer niet. Hij tapt uit vele muzikale vaatjes. Hij begeef zich op het pad van de French Pop met eigen toegankelijke liedjes en directe teksten. Songs over de dingen des levens, sommige nummers autobiografisch. Onderwerpen als kinderen, liefde, ouder worden en doodgaan sluiten naadloos op elkaar aan. “Het zijn harde tijden. Al dat godsdienstgeweld, al de smeerlapperij die men met elkaar uithaalt, er lopen nogal wat slechte mensen rond op deze wereld. Aan verdraagzaamheid zijn grenzen. Wie ideeën heeft tegen de democratie kan niet op mijn sympathie rekenen. De jeugd is dikwijls laks, ongeïnteresseerd en niet bezig met de maatschappij. Een dag zonder gsm is een ramp. Zolang je scoort zien de mensen je graag. Liefde is niet blind maar verliefdheid wel.”

Ludo wil graag, zoals elke artiest, enige bekendheid. Het is een moeilijke en lastige weg. “Moet ik misschien meedoen aan Temptation Island omdat men mij zou opmerken? Nieuw talent krijgt geen kansen meer. Mensen komen precies alleen nog buiten om naar de kerstmarkt te gaan, om te eten en te drinken. Al de rest lijkt wel bullshit.”

De cd telt 15 nummers, het tempo is wisselend en verrassend, verfijnd en dynamisch. Luisteren is een opeenvolging van verbazing en verwondering. Vandeau heeft met deze cd de weg gevonden die hij verder wil opgaan: zijn eigen weg. Voorwaar geen slechte keuze. Zijn roze wolk komt dichterbij. Met ‘Au gré du charme’ zal hij zeker niet tussen de plooien vallen.

FRANS VAN DAMME

 

Dit interview verscheen in De Streekkrant, editie groot Gent/Deinze, week 08/2016

 

Interview De Streekkrant: Serge Platel

Commercieel directeur AA Gent SERGE PLATEL

“Met klein denken verwezenlijk je niets”

GENT Serge Platel stond 10 jaar lang aan het roer van Gent Festival van Vlaanderen. Onder zijn leiding kon het festival uitgroeien tot een goed draaiende organisatie. Er werd een team opgebouwd met knowhow, elke editie werd een succesverhaal. Plots maakte hij een carrièreswitch en aanvaarde een niet onaardige job bij AA Gent.

“Mijn jaren bij het Festival van Vlaanderen waren extreem boeiend. Organiseren is immers plezant, dat ligt mij bijzonder goed. Aan carrièreplanning heb ik nooit gedaan. Ik ben meer de man van de grote, nieuwe uitdagingen”. Met een diploma ingenieur bouwkunde op zak kon hij voorheen aan de slag bij Artsen Zonder Grenzen als bouwcoördinator in Afrika, werkte hij voor een ingenieursbedrijf in Zuid Rusland en voor baggeraar Desimpelaere in China. “De ganse wereld wacht op mij dacht ik toen nog als jonge gast. De wereld is wel mijn habitat. In elk geval, een nine-to-five-job is niets voor mij”.
Platel heeft altijd al een passie voor voetbal gehad. Vroeger was hij supporter van ‘Gantoise’ en nu mag hij er werken. “Ik voel me zo gelukkig als een kind in een snoepwinkel. Toen men mij contacteerde met de vraag de club te versterken als commercieel directeur, was dat een hele eer. Het is mijn opdracht het budget de komende jaren gevoelig te verhogen.” Wat betekent geld eigenlijk voor iemand die altijd de grote budgetten voor allerlei muzikale projecten wist binnen te halen ? “Geef nooit uit wat je niet heb is mijn devies. Persoonlijk moet ik echt niet iets hebben om perfect gelukkig te zijn. Bij mij is het glas altijd halfvol. Geloof me vrij, we leven hier in een fantastisch land en een geweldige stad. Dat besefte ik reeds ten volle tijdens mijn werk bij Artsen Zonder Grenzen. Weet je wat belangrijk is? Gewoon doen, niet te hoog van de toren blazen, zelfrelativerend zijn en humor in je lijf hebben. Eigenlijk alle goede eigenschappen die elke Gentenaar heeft.” Bij AA Gent zal Serge, samen met de huidige en nieuwe partners,  werken aan een duurzaam verhaal. “Sponsoring is zowel nodig voor het bedrijf als voor de club, op voorwaarde dat het voor elke partij een win/win situatie is met een merkbare return. Iedereen wil zich toch associëren met de allerbeste ploeg van het land. Wij verkopen in feite een kwaliteitsproduct, net zoals onze sponsors.” Sport of cultuur, maakt het een groot verschil? Platel moet er helemaal niet over nadenken. “Eigenlijk liggen beide niet zoveel uit elkaar. In beide gevallen wil het publiek een schitterende beleving meemaken tijdens een goed georganiseerd evenement. De economische marktwaarde hiervan mag men zeker niet onderschatten.” De overstap naar AA Gent was voor Serge een moeilijke beslissing. Nochtans is hij een ambitieuze man die perfect past in het plaatje van de club. ‘We moeten niet klein denken. Zo verwezenlijk je geen dingen. AA Gent is de ambassadeur van het Belgische voetbal. We moeten daar niet flauw over doen, ’t is gewoon de beste ploeg van het land. Een verademing in een wereld waar we helaas nog zoveel miserie vaststellen.”

Serge Platel moet zich niet bezig houden met het sportieve. Hij moet ervoor zorgen dat de huidige budgetten, zo’n 25 à 26 miljoen euro, zonder de inkomsten van de Champions League, stelselmatig verhogen tot 30 miljoen euro. Verder groeien naar 35 miljoen, het niveau van Anderlecht en Club Brugge, werd volgens insiders vooropgesteld. “Tja, we hebben niet het imago van een provinciaal stadje hé. We moeten denken en handelen als een wereldstad. Chauvinisme voorop, zonder te overdrijven. Nog meer geloven in ons eigen kunnen, daarvoor is het de hoogste tijd. Voetballers zijn geen overbetaalde mensen, wat minder neuten en er volop voor gaan, enkel dat helpt ons in het leven vooruit. Voetbal in het algemeen en AA Gent in het bijzonder is sport in z’n mooiste vorm. Iedereen gunt ons dat succes, het is het succes van iedereen. Alle supporters moeten altijd fan blijven, ook al gaat het misschien al eens wat minder.” Platel is fier, AA Gent is het visitekaartje van een bruisende stad. Hij heeft pretoogjes als een sympathieke deugniet vol enthousiasme voor de goede zaak. Hem binnenhalen was voor AA Gent een heel goede transfer. “Voetbal is tegengif voor al het negatieve in onze maatschappij. Samen iets beleven, samen pinten pakken, samen vriendschappelijk discussiëren. Verzuurde supporters bestaan niet bij AA Gent.” Geen mens die daar durft aan te twijfelen.

FRANS VAN DAMME

Dit interview verscheen in De Streekkrant, editie groot Gent/Deinze - week 07/2016