Danny Horseele:
‘Het is een mirakel dat ik nog leef’
GENT Een restaurant met een Michelin ster in een
voetbalstadion, het is een unieke combinatie van AA-Gent en Danny Horseele.
Beiden kunnen rekenen op een schare trouwe supporters.
We mochten niet proeven maar uitzonderlijk wel meekijken in de potten van de
sterrenchef.
In een trendy open ruimte
met zicht op de grasmat worden fijnproevers, voor wie het Bourgondische leven gerust
een euro meer mag kosten, op hun wenken bediend om te genieten er van een
culinair orgasme. Horseele is en blijft, ondanks de vele tegenslagen, een vaste
waarde in gastronomisch Vlaanderen.
Danny roerde 30 jaar lang in
de potten van restaurant ’t Molentje in Zeebrugge waarna hij restaurant Danny
Horseele opende in Dudzele. Ondanks zijn superieure ambities in de keuken moest
hij de culinaire tempels sluiten. “In beide restaurants stroomden lekkerbekken
van heinde en verre toe. Ze kregen waar voor hun geld, betaalden met de
glimlach een flinke rekening en gingen tevreden naar huis. Helaas, mijn
zakelijk talent was niet zo bijzonder groot. Ik zag me genoodzaakt de boeken
neer te leggen. Dat komt hard aan. Het was vooral erg voor mijn familie en
medewerkers die zich jarenlang uit de naad werkten en het beste van zichzelf
hadden gegeven. Ik was ontgoocheld maar lag er niet wakker van. Het leven gaat
verder. Elke tegenslag maakt een mens sterker”. Een kunstenaar verliest wel eens het businessplan uit het oog. Alles
wat blinkt is geen goud. Geluk en succes zijn soms erg breekbaar.
6 operaties in 3 jaar
Alsof dat nog niet voldoende
was begon hij te sukkelen met de gezondheid. “Zakelijke miserie samen met gezondheidsproblemen,
dat is wel heel dikke pech hebben. Een toprestaurant runnen ís roofbouw plegen
op je lichaam. Ik had een chronische ontsteking aan de darm, was Crohn patiënt,
kreeg een maag- en darmperforatie en werd geopereerd voor een niertumor. Zes
operaties in negen jaar wens ik niemand toe. Hierboven ziet men me blijkbaar
graag. Alles is nu gestabiliseerd en
onder controle. Ik heb nooit gedacht aan doodgaan maar het is een mirakel dat
ik nog leef”.
Er kwam een kantelmoment.
Drie maand na de opening van het restaurant in de Ghelamco Arena kon Horseele
terug een Michelinster binnenhalen. “Mijn geheim? Gedrevenheid, positief denken,
met veel plezier en graag werken! Met ouder worden ben ik vlugger fysiek moe maar
niet mentaal. Ik kan nu meer dan vroeger. Er is werk genoeg, men moet het
gewoon willen zien. Dat mensen iets doen tegen hun zin, niet aan de slag of lui
zijn, het is onvoorstelbaar”. Fierheid en erkenning brengen soulaas in het
leven van een topkok.
Men verklaarde me zot
Danny Horseele durft culinaire
grenzen te verleggen. “In mijn wilde jaren verklaarde men mij zot. Aardbeien
met vis, fois gras met chocolade waren toen extreme combinaties. Ik denk nu: Eddy, je was
eigenlijk een voorloper maar de tijd was er niet rijp voor. Wat toen niet kon
kan nu wel”. De gerechten in het
restaurant van de Ghelamco Arena zijn speels,
licht, modern, met aandacht voor garnituren. De
herkenbaarheid van wat op het bord komt primeert. Men staat open voor Oosterse
en Mediterrane invloeden. “In de keuken begint alles met de kwaliteit en versheid
van producten. Ik heb nu 1 Michelinster maar de naam Horseele staat voor 2
sterren! We werken eraan”. Loont het allemaal de moeite? “Ik heb het ooit eens
uitgerekend. Alle kosten verrekend werkte ik me toen kapot voor 6 euro per uur.
Koken, ’t is waarschijnlijk een roeping.
Bij Horseele, altijd een flamboyante en impressionante verschijning
geweest. is de signatuur van de meester duidelijk merkbaar. Hij gaat voor goud,
zijn naam wordt in de culinaire wereld met hoofdletters geschreven. De
strijdvaardig chef staat nu meer dan ooit op scherp. Kon hetzelfde maar gezegd
worden van AA-Gent.
Ik ben
supporter van Club Brugge
Danny Horseele is een kind van de zee. “Waarschijnlijk gemaakt in
de duinen en geboren op het strand. (lacht). Als jonge gast kon ik aan boord
van de Holland America lijn. Het mocht niet van thuis. Mijn hart bloed als ik
er aan denk”. Hij pendelt dagelijks tussen Knokke en Gent. “Ik mag dan wel aangespoeld zijn in Gent, elke dag moet
ik toch de zee zien. Kijken naar water is rustgevend. Maar als stad heb ik Gent
lief. Elke week zijn hier nieuwe, fijne, leuke dingen te ontdekken. Wat een
verschil met Brugge. Vooral de laatste jaren heeft Gent de grandeur van een
echt grote stad. Geloof me vrij, al wat ik zeg komt recht uit het hart. Mijn
vrouw is nog begeesterd van Gent. Ik denk dat ze verliefder is op Gent dan op
mij”. (lacht). Er komt een bekentenis die menig AAGent supportershart zal pijn
doen: “Ik ben een fervent supporter van Club Brugge, heb er sinds
mensenheugenis een abonnement. Maar Gantoise
kan wel ten volle op mijn sympathie rekenen”.
Kookboeken van televisiekoks verkopen als zoete broodjes. Zijn
kookprogramma’s een zegen of een vloek? Horseele wil niet meedoen aan deze
hype. “Een vergiftigd geschenk. Televisie maakt of kraakt iemand”. Kan geen
enkele TV-kok dan op enig begrip van de sterrenchef rekenen? “Jeroen Meus is
een uitzondering. Hij heeft een low profile, staat met beide voetjes op de
grond. Praat voor iedereen verstaanbaar, kookt lekkere en eenvoudige gerechten
die zelfs mij kunnen bekoren. Hij is de enige die zich op termijn zal handhaven.
Ik mag dan wel ijdel zijn, overexposure is nergens goed voor. Ik zal mijn naam
nooit lenen aan potten en pannen, keukens en boter. Dat heeft op termijn enkel
een negatief effect”.
Met kookworkshops en pop-up restaurant van sterrenchefs heeft Horseele
het nogal moeilijk: “Amateurkoks koken dikwijls beter dan sommige koks in een
restaurant”!
Een woord is een woord
Danny Horseele kreeg diverse voorstellen om terug aan de slag te
gaan na z’n miserie. “Men vroeg me om elke dag voor 12 passagiers te koken aan
boord van een Belgisch privé yacht in de Caraïben. Maar ik had mijn woord
gegeven aan AAGent voorzitter De Witte. Een woord is voor mij heilig. Een goede
beslissing, ik voel me hier goed in m’n vel”.
Danny Horseele heeft de leiding van het Ghelamco Arena restaurant. Het financiële management is in handen van Michel
Louwagie. De tijden dat voetbal enkel en alleen een volkse aangelegenheid was
zijn duidelijk al lang voorbij. Zakelijke dimensies van sport spelen een
belangrijke rol in het ganse gebeuren.
De uitbating van restaurant
Horseele betekent voor AA Gent een jaarlijks kostenplaatje van 1 miljoen euro.
Na 3 jaar wil men er break-even draaien.
Bovendien komt er een viersterrenhotel
in de directe omgeving van het stadion.
(FRVD)
Dit interview verscheen in De Streekkrant - editie Gent & Rand - week 08/2013
Geen opmerkingen:
Een reactie posten