maandag 28 oktober 2013

De Streekkrant: Interview met fotografe LIEVE BLANCQUAERT


 
“Ik wacht op nieuws van mijn gigolo”

GENT De ene foto is de andere niet. Dat weet Lieve Blancquaert maar al te goed. Als fotografe, journaliste en televisiemaakster weet ze als geen ander door foto’s, teksten en beelden mensen te boeien. Met een vrouwelijke fijngevoeligheid en dankzij haar groot engagement en empathie brengt ze schoonheid en eenvoud in beeld. Het leven zoals het is door de ogen van een fotografe met ballen aan haar lijf.

Na de middelbare school ging ze studeren aan de Academie in Gent, richting kunst, film, fotografie. Foto’s maken werd al vrij vlug haar absolute passie. “Ik probeer te focussen op het vertellen van verhalen” vertelt Lieve zonder misplaatste chique. Uit een soort nieuwsgierigheid? “Absoluut, ik ben nu eenmaal een nieuwsgierige vrouw. Een gewoon mens die twijfelt en pogingen onderneemt om antwoorden te vinden op vragen die men zich soms stelt. Ik probeer mijn eigen vooroordelen opzij te zetten.
Lieve is behoorlijk tevreden met haar leven. Al is dat ooit wel anders geweest. “Na het afstuderen was ik doodsbang om voor een baas te moeten werken en begon direct als zelfstandige. Het was geen gemakkelijke tijd. Het financieel plaatje heeft me nooit echt veel geïnteresseerd. Vrijheid is belangrijker. Voor mijn nieuwe boek heb ik de wereld rondgereisd. Daardoor 2 jaar heel weinig verdiend. Aan de hand van het aantal verkochte exemplaren van dat boek ontvang ik een honorarium. Maar dat laat nog wel een jaar op zich wachten. Tja, eerlijk is eerlijk, m’n bankrekening ziet er niet zo goed uit”.

Wafels bakken

Toch wil ze liever niets doen tegen haar zin of tegen haar principes. “Dan ga ik wel wafels bakken”. Veel is het overwegen waard. Mocht iemand vragen om z’n blauwe geschelpte te fotograferen dan doet ze dat met plezier. Lieve is niet kneuterig. “Onlangs vroeg een gigolo om hem te fotograferen. Alhoewel ik dacht, ’t is voor candid camera, kreeg ik echt veel zin in om op het voorstel in te gaan. Plots liet hij niets meer van zich horen. Jammer. Want bloot kan mooi zijn. De grens bij naaktfotografie is wederzijds respect”. Over venten gesproken, zou haar man Nic Balthazar het wel appreciëren, blote mannen voor haar lens? “Daar zou hij geen moeite mee hebben. Ik doe als geëmancipeerde vrouw wat ik wil. Nic mag voor geen geld van de wereld uit m’n leven verdwijnen maar ik kan wel op m’n eigen benen staan”. Is seks belangrijk is in een mensenleven?. “Ja, in de juiste balans. Beter weinig goede seks dan veel slechte. Ik had nooit gedacht aan kinderen krijgen. Tot het ogenblik dat, 18 jaar geleden, Nic op m’n weg kwam. ’t Was liefde op het 1e zicht. Ik wist het meteen, hij zou een goede vader zijn”. In het leven van Lieve is er geen plaats voor kleffe romantiek. Wel voor warmte, veiligheid en een gezin als cocoon. “Als we Scrabble spelen verlies ik altijd maar wil ook wel graag eens winnen. Daar maken we dan wel eens ambras over”.

Het Nicole & Hugo syndroom

“Ik wil net zo gelukkig zijn als Miet Smet en Wilfried Martens. Maar dan véél langer in tijd”. Lieve en Nic zullen niet snel als duo opdraven in interviews, tv-programma’s of in een rariteitenkabinet. “Ik heb last van het Nicole & Hugo syndroom. We zijn niet als duo gestart, werken niet samen, gaan niet samen op de foto in de boekskes, we doen niets samen in het openbaar. Op zo’n voorstellen gaan we nooit in. Ik wil onze persoonlijkheid als koppel niet verliezen door bekendheid, wil niet teveel in de media komen. Doseren is belangrijk”. Lieve kan niet tegen onrecht, rekent op goed fatsoen, is rechtlijnig, maakt duidelijke afspraken en verwacht van anderen hetzelfde.
”Niemand wil graag te kakken worden gezet, ik ook niet. Vertrouwen is belangrijk. Iedereen, ook journalisten, moeten het spel eerlijk spelen, anders hebben ze een proces aan hun been” lacht Lieve. Oesje! Hoogste tijd om afscheid te nemen. Maar Lieve Blancquaert blijft toch een toffe madame.

De geboorteplek bepaalt een mensenleven

De geboorte is een universeel gegeven. Ondanks alle verschillen op de wereld beginnen we allemaal, door geboren te worden, op dezelfde manier aan het leven. Het resultaat is het nieuwste boek van Lieve Blancquaert: ‘Birth Day’. Met 14 boeiende verhalen en ruim 400 foto’s. Een project in combinatie met een 9-delige documentatiereeks op één vanaf 11 november en een tentoonstelling (t.m. 5 jan.) in het ING cultuurcentrum hartje Brussel.
Het zal wel niet gemakkelijk zijn geweest om jonge vrouwen te overtuigen binnen te dringen in hun leven. “Dat viel best mee. Ik heb geprobeerd het vertrouwen te winnen van zwangere vrouwen. Luisteren naar iemands verhaal heeft een niet te onderschatten impact. Zonder theatrale franjes bracht ik niet enkel de bevalling in beeld maar liep ook een eindje mee in hun leven”. Het werd een dagboek, eerlijk in woord en beeld. De menselijke kant en het diepere verhaal uitgelicht. Per dag begint er 364.501 keer ergens op aarde een nieuw leven. “Het is het meest pure en intieme moment in het leven. “Indrukwekkend! Wat betekent het om op een bepaalde plaats in de wereld geboren te worden? Die plek bepaalt de persoonlijkheid van het individu. Het zal je maar overkomen op een vuilnisbelt het levenslicht te zien”. 'Birth Day' is het 1e afgewerkte project in een trilogie over belangrijke momenten in het leven van de mens: geboren worden, huwen en sterven.
Soms slaat bij Lieve de twijfel wel toe. Doorzettingsvermogen is haar boost, de aanhouder wint is haar overtuiging. “Een teleurstelling geeft me de energie om een tandje bij de steken”. Haar eigen kinderen, alhoewel 15 en 16 jaar, schrijven nog elk jaar brieven aan de Sint. “Anders geen cadeautjes van de goedheilige man” lacht Lieve. “Wat een luxe, wat ben ik toch een bofkont met zo’n man en zo’n kinderen. Zoveel vreugde wens ik iedereen toe”.

De toekomst


Voor de naaktkalender van de actie ‘Kom op tegen kanker’ maakte Lieve gratis foto’s van 13 Vlaamse Naked First Lady’s. Met alle plezier gedaan maar ik krijg alle dagen aanvragen om mijn persoon en mijn werk ter beschikking te stellen van het goede doel. Sorry, maar ik ben geen politica die stemmen moet ronselen. Vanaf nu steun ik enkel projecten waar ikzelf voor kies. In alle stilte, zonder blabla, zonder kapsones. Niemand hoeft het te weten”. Alhoewel en dagje lui zijn Lieve echt deugd kan doen zijn er volop professionele plannen. Zoals? “Een primeur dan maar. Het portretteren van personages die me intigreren, waar ik veel vragen over heb, staat op m’n verlanglijstje. Die mensen, bekend of onbekend, fotografisch benaderen op een andere manier, dat zou de uitdaging zijn”. Leuk idee, hopelijk weet Lieve me daarvoor te vinden!

(FRVD)

Dit interview werd gepubliceerd in De Streekkrant - editie Gent & rand - week 44/2013

Geen opmerkingen:

Een reactie posten