Interview HOMO TURISTICUS Jan Matthys

“Ik Heb premier Di Rupo gekust’

GENT De Gentse fotograaf Jan Matthys (39) kan gerust spreken van een blitz carrière als Bekende Vlaming. Als Homo Turisticus staat hij hoog genoteerd op de populariteitsbarometer van bekende gezichten. Waarom hij wel en ik niet, dat steekt! Een gesprek brengt misschien enige opheldering.

Het begon met zijn passages op televisie als Homo Turisticus in het alternatieve Vier reisprogramma ‘Is ’t nog ver’. Het werd een kijkcijferkanon en z’n typetje werd zowat een cultfiguur. Daarna kwam Jan plots te voorschijn in De Slimste Mens, gaf gestalte aan de ‘Homo Festivalicus’, kroop nadien in de huid van Reporter Wout voor een campagne van het Agentschap Natuur en Bos. En nu nog steeds best genietbaar elke donderdag op Vier tijdens het programma ‘De ideale wereld’. Gezamenlijk kenmerk: het sappige gekuiste Gents en enige naïviteit. Een mens zou bijna denken dat Jan het nog geestig vindt om door het leven te gaan als een overjarige padvinder. “Tja, zo had ik het nog niet bekeken. Het karakter van de Homo Turisticus leunt dicht aan bij dat van mij. Wel flink uitvergroot. Het typetje komt in feite dicht in de buurt van een 15-jarige puber met het hyperactief taaltje van volzinnen. Ik kan er veel humor in kwijt. En mijn snor is geen gimmick, zo loop ik altijd rond'. In een sfeer van camaraderie en niet gespeend van humor vertelt Jan honderduit. Het personage Homo Turisticus werd jaren geleden bedacht door Matthys en zijn kompaan Hans Buysse. “Het dook de eerste keer op in een pilootaflevering van een jeugdprogramma dat er nadien nooit is gekomen. In 2007 maakte ik promofilmpjes voor de SP verkiezingscampagne. De partij haalde toen een erg slechte verkiezingsuitslag, ’t was niet fameus. Of het aan mij heeft gelegen heb ik nooit kunnen achterhalen.  Maar ik heb me toen wel wreed  goed geamuseerd, mocht Johan Vande Lanotte knuffelen en heb zelfs Di Rupo gekust, l’ homme de mon coeur” (lacht). Jan is behoedzaam voor persverstikking. Bovenmatige aandacht is nergens goed voor. Met z’n bekendheid valt best te leven. “De mensen herkennen me maar doen niet vervelend. Hooguit  willen ze met mij op de foto. Best leuk, maar na enkele tientallen foto’s heb ik er wel genoeg van. Zeker als ze wat teveel gedronken hebben want dan wordt het meestal ambetant. Een bekende kop hebben vleit me maar geeft altijd een beetje een vreemd gevoel”. Nog nooit lastig gevallen door fans? “Neen, eigenlijk niets bijzonder. Eenmaal, bij het skydiven werd ik in de ballen geknepen door een al te enthousiaste fan. Mijn vriendin had het toch wel gezien zeker. Amaai, die knijpster heeft daar nu toch een oplawaai van haar gekregen”.

Jan fopt graag, is goedhartig en sociaal, vindt oudere mensen en kinderen interessant en hoopt op een ideale wereld vol gelijkheid. “Want we leven in Europa boven onze stand. Ja, ’t is crisis, dat voelen we toch allemaal. Vroeger werden we beter betaald. Een snabbel is best welkom, niet voor de poen alles en nog wat aannemen, er zijn grenzen”.
We kunnen er niet omheen: cupido. “Ik heb sedert 1 jaar een vriendin. Super, fantastisch, geweldig en nog veel meer superlatieven voor al die dagen van geluk samen. En heb er een schoonmoeder uit de duizend bij gekregen. Een actieve madame vol charisma die weet wat ze wil. Wat ben ik toch met m’n gat in de boter gevallen”.
Ruim 17.000 ‘vindt ik leuks’ op de Facebook pagina van de Homo Turisticus. Jan Matthys moet tevreden zijn met 1250 vrienden. “Zowat alle reacties zijn unaniem positief. Zelfs op Twitter, toch wel het forum bij uitstek voor verzuurde mensen.
Laat ze maar hun gal spuwen, met kritiek heb ik geen moeite. Van kritiek kan men leren en beter worden”.

De Gentse Feesten: een bende getatoeëerde macho’s

Jan Matthys is een kind van de Dampoort. De ouders van Jan hadden er 43 jaar lang het succesvolle restaurant Scala. Waar eters verwend en getrakteerd werden op allerlei gekkigheid: opeens viel de luster tot juist boven de tafel naar beneden, je kreeg het aperitief via een infuus, de tafels zakten scheef, de patron kwam de rekening brengen met een tweeloop! Pure nostalgie waaraan Jan met pretoogjes terugdenkt.  “Wat begon als een frituur van m’n grootouders groeide uit tot een eettent die tot ver buiten Gent bekendheid verwierf. In de zomer van 2005 sloot men definitief de deur. Het was mooi maar genoeg geweest, tijd voor het pensioen. Vader heeft niet lang kunnen genieten van de welverdiende rust, hij overleed enkele jaren later. Moeder werd ernstig ziek”. Het restaurant overnemen was voor Jan geen optie maar hij volgde toch een opleiding als kok. “Wat eten betreft ben ik een big spender. Thuis uitgebreid en culinair koken is mijn passie. Geen gewone kost, ’t mag iets meer zijn. Zoals gisteren: hindengebraad, crème van spruitjes en boschampignons. De afwas is minder plezant”. Een andere hobby: saxofoon. Hij volgde 2 jaar conservatorium en speelt nu bij de bigband ‘t Mouvement. “Voor de fun want om professional te worden ben ik te laat begonnen en heb te weinig talent”. Hij is geen freak van een avondje stappen. Al moest hij als Homo Festivalicus naar de Gentse Feesten! Zijn uitspraak als: ’t is hier precies een bende getatoeëerde macho’s’ werd hem niet eens kwalijk genomen, zo’n typetje mag zich wat permitteren.

Fotograaf, kok, muzikant, acteur en BV, zo’n zoon wenst elke moeder. Het lijkt wel of iedereen zo’n kerel wil als schoonzoon. Is er geen enkel akkefietje? “Roken, 1 pakje per dag. Wel de ambitie om te stoppen, al meermaals geprobeerd, maar ’t lukt niet”. Hij biedt me bij het afscheid een glas wijn aan. Toffe gast, die Jan.

De lens van Jan

Jan Matthys richtte samen met zijn jeugdvriend Mich Van den Berghe fotostudio Edelweiss op, actief in de creatieve- en reclamefotografie. Vooral gespecialiseerd in people-photography: complexe theatrale scènes, portretfotografie en reportage. “We beschikken over een volledig uitgeruste digitale studio en werken voor reclamebureaus, magazines, culturele instellingen en particulieren. Vaak zijn we betrokken bij het hele creatieve proces van concept over productie, casting en styling tot postproductie”. Noem het gerust eigenzinnige fotografie in de vreemde wereld van Studio Edelweiss. Elke foto is een nieuwe uitdaging, elk thema’s krijgt een frisse invulling. In elk onverwacht moment schuilt een sublieme foto.
Jan heeft niet te klagen want wat is er leuker dan met een onbevangen blik op de wereld betaald te worden om te doen wat je graag doet!

(FRVD)
Dit interview verscheen in De Streekkrant editie Gent & rand - week 48/2013