‘Gans Vlaanderen heeft mijn blote borsten gezien’
GENT Modeontwerpster Yvette Lauwaert staat bekend
als dé pionier van de Belgische mode. Een gedreven, boeiende en
toonaangevende vrouw met temperament en gouden vingers. Het verhaal van een
aparte persoonlijkheid.
Toen ze eind jaren
60 begon was er geen couture van eigen bodem. Haar werk sloeg internationaal
aan. Ze drapeerde een lap stof en het werd een jurk, legde een knoop in een
stuk synthetisch spul en het werd een hoed. Lauwaert heeft het bij haar kleine
winkeltje GY-Store in de Koestraat gehouden. Een grootschalig modehuis
oprichten was niks voor haar. “Ik droom in kleur, zie een ontwerp, wordt wakker
en zet de schaar rechtstreeks in de stof, knip zonder tekening of patroon
direct het model. Ik deed altijd al mijn eigen goesting, heb veel fantasie en
een scherp gevoel voor vormen. Ik heb een sensueel contact met het onderwerp,
een gevoel dat opbeurt”.
‘Vrouwen hebben grillen’
Iedereen wou een
creatie van Lauwaert. Haar winkeltje werd een befaamde stopplaats voor mode- en
kunstadepten. Ze was te gast in televisieprogramma’s, werkte voor theater en
haalde meer dan regelmatig de internationale pers. In 2009, op haar 70e
verjaardag, werd de boetiek overgelaten aan een Franse groep. “Mannen konden in
mijn winkel niets komen doen, ik maakte enkel couture voor dames, bijzonder
veel trouwjurken. Bruidjes kwamen langs voor een trouwkleed met een sleep die veel langer moest zijn dan de
trouwjurk van de buurvrouw. Hoe duurder, hoe schoner is een foute redenering
van domme mensen. Men moet iets kopen waar men zich goed in voelt, iets dat je
iedere dagen kan dragen, wat gemakkelijk te combineren valt. Persoonlijkheid
uitstralen, dat telt”. Er kwamen bij Yvette mensen van alle slag over de vloer.
“Dikwijls heel chique internationaal bekende gezichten en BV’s. Ook om op de poef te kopen, het geld kwam nooit. Ik heb veel vrouwen bloot gezien,
nogal goed dat ik niet lesbisch ben. Als man zou ik het liefst homo zijn. Vrouwen
hebben grillen. Wat die hun man allemaal wijsmaken, niet te geloven. De
grootste slang heeft de beste man. Er hebben nogal wat neuten en domme ganzen voor m’n neus gestaan. Men spreekt soms over
domme blondjes. Wel, dat is niet waar! Ze bestaan in alle kleuren (lacht). Gelukkig
heb ik ook ontelbare leuke en sympathieke mensen ontmoet waar ik de beste herinneringen
aan overhoud”. Lauwaert kijkt ernaar uit om binnenkort terug deel uit te maken van
de jury die de Gentse Feestenparade zal beoordelen.
‘Een kind is geen experiment’
Al 50 jaar liefdevol getrouwd met steun en toeverlaat Guido, haar chramante compagnon
de route. Beiden met een passie voor kunst, beiden geopereerd aan het hart.
Het geheim van een goede relatie? “Dezelfde interesses hebben! Hoe ouder we
worden hoe liever we mekaar zien, hoe meer we kussen”. Het is duidelijk, de
levenslust was nog nooit zo groot. “Omdat we een speciaal koppel zijn wou een
jonge filmmaakster een documentaire over ons maken. We gingen akkoord en lieten
ons anderhalf jaar volgen met de camera. Net in die periode moest ik een zware
hartoperatie ondergaan. De regisseur vroeg me of er een litteken was overgebleven. Zonder
na te denken deed ik spontaan m’n T-shirt uit. Ik had geen bh aan, nooit
gedragen trouwens. In mijn blote borsten stond ik te kijk voor gans Vlaanderen
want de film werd uitgezonden op Canvas. Nadien zei de wijkagent: schone borsten Yvette, van mij krijgt ge
nooit geen boete meer. Hij hield woord”. Veel hartverwarmende
herinneringen, liefde en geluk. Maar hun leven heeft ook een keerzijde van
onvervulde dromen en melancholie.“We hadden toch zo graag kinderen gehad maar
het mocht niet zijn. We hebben alles geprobeerd, met uitzondering van in-vitrofertilisatie. Een proefbuisbaby, neen
dank je. Een kind is geen experiment”.
Wie
kan betalen heeft altijd gelijk
Yvette Lauwaert (75) heeft wereldwijd veel kansen
gekregen maar bleef Gent trouw. “Ik voel me in feite overal thuis maar ben zot
van Gent. Vraag me niet waarom, ‘k weet het niet. Waarschijnlijk die unieke
sfeer van een stad op mensenmaat geeft me een fijn gevoel”. Yvette is een
onrustig type, yoga houd het lijf onder controle. Met vreugde denkt ze terug aan
haar kindertijd. “Vader was uitvinder. Hij was de bedenker van hydrocultuur bij
de witloofkweek. Ook van vloerverwarming avant
la lettre. Hadden m’n ouders het in eigen beheer goed aangepakt, dan waren
ze schatrijk geworden. Thuis was het een kroostrijk gezin, goed gezien van pa
en ma, we kregen overal afslag”. Nonnen en paters op school, dat lag nogal
moeilijk voor Yvette. “Elke week te biechten gaan was verplicht. Ik was een braaf
kind, niets misdaan, had nooit iets te vertellen in die biechtstoel. Nooit eens
zondigen, op de duur zou men dat niet meer geloven. Als slim meisje had ik een
plan en besloot om toch iets te bekennen. De biechtvader vroeg: ben je onkuis
geweest? Ik wist niet eens wat hij bedoelde maar zei ja. Om hem een plezier te
doen. Wist ik veel wat hij bedoelde”. Een leven lang was Yvette Lauwaert met mode bezig. “Mode is geschiedenis, een
ambacht, geen flauwe grap”. Het centrum voor studiebegeleiding was van oordeel
dat ze goed zou gedijen als advocaat. “Niets voor mij, recht is onrecht. Wie
kan betalen heeft altijd gelijk. Het liefst was ik muzikant geworden. Daar aan
denken doet mij inwendig huilen. Op m’n 92e publiceer ik m’n
memoires. Iedereen waarover ik slecht zal schrijven zal dan al dood zijn”. Tijden
veranderen, ook de media. “Vroeger pakten journalisten mij wel eens goed vast
tijdens een interview. Nu doen ze dat precies niet meer hé, zo gewenste
intimiteiten”. Hoogste tijd om met spoed afscheid te nemen van een oprechte, charismatische
dame.
Mode en kunst
Yvette
Lauwaert is tevens een bewonderenswaardige aquarellist en tekenaar. Zowel in de
mode als in de kunst getuigt ze van een joie
de vivre, een onvergelijkbare fantasie en een scherp gevoel voor vormen. Ze
wijkt voortdurend af van alle bestaande, platgelopen academische kunstwegen. Uitgaande
van haar vroegere mode-aquarellen maakt ze eigentijdse levensgrootte
olieverfdoeken die aansluiten bij haar idee om mode en kunst te verenigen. Lauwaert
heeft een eigen techniek om portretten op een persoonlijke karaktervolle manier
weer te geven. “Ik werk het liefst ’s nachts. Als ik bezig ben met kunst bestaat
de wereld rondom mij niet meer. De nacht heeft iets magisch”. Alles wat ze
aanraakt tovert ze met een uitzonderlijk creatief talent om tot een kunstwerk.
Binnenkort
kan met het werk van Yvette Lauwaert bekijken tijdens haar 1e grote
tentoonstelling in de Gentse galerij ART TRACK.
Frans Van Damme
Dit interview verscheen in De Streekkrant, editie Groot Gent-Deinze - week 27/2014
Geen opmerkingen:
Een reactie posten