Showbeest Saint-Marteau
‘Uit de kleren gaan is niet
gemakkelijk’
GENT De naam Saint-Marteau klinkt misschien niet zo bekend
in de oren. Nochtans is hij in de showbusiness geen nieuwkomer, laat staan een
eendagsvlieg. De Gentse zanger, componist, tekstschrijver, muzikant en
performer brengt telkens een unieke mix van spektakel, humor en uitbundigheid.
Wij gingen met rode oortjes kijken en luisteren.
In een vorig leven
maakte hij deel uit van o.a. Noordkaap en de Schedelgeboorten. Al lang staat
hij nu op eigen benen. Die benen laat de ietwat excentrieke Saint-Marteau überhaupt
graag zien op scène. “Ik ben een entertainer, geen acteur. Saint-Marteau is een
personage, om mezelf in bescherming te nemen. Eigenlijk heb ik niet de behoefde
om mezelf bloot te geven, ik speel gewoon een rol. Maar wel met overgave en
volle overtuiging. Excentriek maar met mate”. De flamboyante Saint-Marteau
slaagt er moeiteloos in om cabaret, glitterpakjes en Frans chanson met
elkaar te verzoenen. Zijn shows zijn een soms gedurfd, met de nodige ernst en
een klein beetje met een hoek af. “Elke show moet visueel de totale perfectie
benaderen, het plaatje moet volledig kloppen. Het oog wil ook wat. Diverse
kostuumwissels, daar hou ik van. Hotpants op scène, erg leuk. Maar begrijp me
niet verkeerd, ik loop daar niet overdag thuis mee rond hé. Een optreden mag
dan misschien wel gedurfd zijn, het is niet de bedoeling om te choqueren”.
‘Gillende tieners, pubers, mannen en dames op leeftijd,
dat flatteert mij’
Saint-Marteau doet wat
men niet verwacht. Hij is zeker niet timide, wel afwisselend gevoelig en soms
een tikkeltje brutaal. Hij wil zijn gevarieerd publiek vooral charmeren. Het
resultaat is succes met een sneeuwbaleffect. “Uit de kleren gaan, terwijl er
een paar honderd mensen staan op te kijken, is niet zo gemakkelijk. Maar het
hoort nu eenmaal bij de act, het geeft de performance meer kracht. Vandaar
waarschijnlijk mijn vele vrouwelijke fans. Pubers en tieners, maar net zo goed
dames op rijpere leeftijd, gillen als ze mijn blote billen zien. Ik laat het me
allemaal welgevallen. Het doet me plezier, het flatteert mij. Velen leren me nu
pas echt kennen. Ja, zelfs bij mannen lig ik goed in de markt”. Met kritiek kan
hij best leven. “Zolang het maar constructief is. Zomaar afgebroken worden is
al te gemakkelijk. Optreden is als zuurstof voor mij. Voor de katholieke
vrouwengilde of ergens in de glazen straat, het maakt me niets uit. Al hebben
geen van beiden al enige interesse getoond. Wat niet is kan nog komen
nietwaar”.
‘Dromen zijn geen bedrog’
Hij droomt van een echt
grote show, een totaal spektakel, een revue op hoog niveau. Met veel
danseressen, een schitterde choreografie,100 kostuums, sensationele effecten,
de beste muzikanten, een eigen full cd en nog veel meer. “In gedachten heb ik
een show à la David Bowie. Eigenlijk niet te betalen dus. Maar ik blijf hopen,
dromen zijn niet altijd bedrog. Laat de goedhartige sponsor zich dan nu bekend
maken! (lacht). Het moet tot in de puntjes perfect zijn. Als er een lederhosen
nodig is ga ik die zelf passen en kopen in Duitsland. Geen brol uit een
carnavalwinkel hier, dat is voor amateurs. Het mag allemaal wat kosten maar dagdagelijks
leef ik heel sober”. Saint-Marteau is de vleesgeworden ideale schoonzoon:
zwoele stem, leuk figuur, vriendelijk, sympathiek, sociaal, plezant, iemand die
zichzelf kan relativeren maar wel met een onzeker beroep. “Mijn ouders zijn
fier op mij… denk ik toch. Nooit met zoveel woorden gezegd maar ze maken als de
beste reclame voor mijn shows. Ze zien dat ik gelukkig ben, dat is hun grootste
genoegdoening. Een job als agent, parkeerwachter of een ander beroep waarbij ik
mensen moet controleren, dat zou me pas doodongelukkig maken”. Na het gesprek en 4 flesjes spuitwater moet Saint-Marteau dringend weg. De fiets op richting fitness. “Tja, ik kan niet als een ineengezakte pudding op scène staat hé”. Hebben we alle begrip voor.
De grote mond van Serge Gainsbourg
Saint-Marteau maakte vanaf 2011 furore met zijn theatershow ‘Saint-Marteau se fait Gainsbourg’, volledig gewijd aan het werk van Serge Gainsbourg. Hij brengt hulde, laat enkele onuitgegeven composities horen en zingt op zijn eigen manier de grote klassiekers van de legendarische Franse zanger. ”Mijn waanzinnige versie van Je t’aime… moi non plus, waarin ik zowel de man als de vrouw vertolk zal het publiek zich nog lang herinneren. Al zou ik nooit als travestiet op scène staan, dat is voor mij een stap te ver”. Hij lijkt wel in geen honderd jaar op Gainsbourg maar iedereen verliest dit totaal uit het oog. Zelfs de grootste Gainsbourgfans zijn verrast door de originele aanpak. “De show is geen ingetogen eerbetoon maar een uitbundig feest. Het werd geen heiligschennis. Gainsbourg zou het fantastisch hebben gevonden”. Dit jaar in april werd de reeks voorstellingen afgesloten. Tijd voor ander creatief werk. Achter de grote mond van Serge Gainsbourg zat een onbeholpen man. Dat kan men niet van Saint-Marteau zeggen. Hij maakte een eigen versie van het nationaal volkslied: Belgissimo, uitgebracht in de week voor de troonsbestijging van Koning Filip. “Het resultaat was niet het zoveelste gelegenheidsnummer maar een tijdloze en uitbundige ode aan België en zijn koningshuis, geschreven in pure Franse revue-traditie. Een vrolijke mars waarin de koning en zijn troonopvolger figureren en waarin nogal eens Vive le roi wordt gescandeerd”.
Saint-Marteau heeft zijn eigen stijl gevonden, laat zich omringen door mensen met talent. Schrijft en componeert zelf met bravoure. “Men noemt me wel eens 'chanteur de rock' en 'chanteur fantaisiste'. Als liefhebber en kenner van het chanson laat ik mij bij het schrijven van nummers inspireren door de rijke geschiedenis van het genre maar vermijdt elke vorm van nostalgie in de arrangementen en de uitvoering”.
In zijn nieuwste theatershow’ Saint-Marteau à la folie’ neemt
Saint-Marteau de toeschouwers mee op reis door zijn muzikale schatkamers en
zijn onuitputtelijke kleerkast vol verrassingen. Rode draad is zijn voorliefde
voor de Franse revue. Dit keer geen covers
van een overleden chansonlegende maar ijzersterk materiaal, gaande van enkele
cult-klassiekers tot gloednieuwe nummer. “Zie het
gerust als een stevige one man show in combinatie met een rockconcert. Hierbij
kan ik rekenen op mijn vaste begeleidingsband met Bruno Coussée, Ben Van Camp,Luk
Vermeir en aan de drums Isolde Lasoen”. Zowat overal in het land te horen en te
zien. De try-out gaat door op vrijdag 19 september a.s. in het muziekcafé
Charlatan op de Vlasmarkt. “Ik heb er volop zin in. Het worden terug spannende
tijden”. Moeders hou jullie dochters binnen want Saint-Marteau is op komst!
Frans Van Damme
Geen opmerkingen:
Een reactie posten