Interview De Streekkrant

Ex-politica Vera Dua

‘Fietsers mogen wel wat meer discipline hebben’

GENT Zelfs na haar carrière als politica blijft Vera Dua (1951) zich inzetten voor het milieu. Heeft Dua spaarlampen in huis, staat er een zuinige auto in de garage, knuffelt ze haar man onder een fleese dekentje, de verwarming laag? We gingen het bij haar thuis controleren.

Dua mocht schoollopen aan het St. Bavo-instituut. Als kind van de Brugse Poort in die tijd niet zo evident. “’t Is daar altijd een probleemwijk geweest, een omgeving met armoede en marginaliteit. Op die prestigieuze school werd ik, als kind van gewone, eenvoudige mensen waarvan de drukkerij van vader failliet was gegaan, nogal raar bekeken. Maar moeder maakte me weerbaar”. Vera studeerde aan de universiteit, behaalde een doctoraat landbouwwetenschappen. Het was boeiend student te zijn tijdens de naweeën van ‘68. “Ik heb zelfs geleefd in een soort commune. Ik wou naar de 3^e wereld vertrekken, om humanitair te helpen, iets te doen aan de hongersnood. Het is er nooit van gekomen. Ik leerde mijn 1^e man kennen, een rooie dan nog wel, we besloten dat het beter zou zijn thuis de problemen aan te pakken” (lacht). De natuur heeft Dua altijd gefascineerd, ze werd zelfs verkozen tot ‘bosridder’. “Ja, als echte miss maakte ik natuurlijk nergens kans met m’n gestalte van 1.50 meter. Mijn voorliefde voor bomen is groot, bomen geven kracht. Maar ik ambrasseer toch liever een schone vent”. Dua was altijd bekommerd om de aarde. “Vroeger keek men niet zo nauw, ging men onzorgvuldig om met de natuur. Stinkende rook uit fabrieksschoorstenen, schuim op rivierwater, dode vissen, niemand lag er wakker van. Er kwam een nieuwe, groene mentaliteit aangewaaid”. Niet verwonderlijk dat ze terecht kwam in AGALEV-middens (nu GROEN).

‘Er zijn teveel feesten in Gent’

In ’89 werd ze verkozen als gemeenteraadslid te Gent, in 2006 deed ze een gooi naar de burgemeesterssjerp. “Dat was politieke peptalk, een illusie, stoerdoenerij. Termont haalde z’n slag thuis. Alle respect voor Daniël, onderschat hem niet! Hij mag er misschien wel simpel uitzien, hij is verstandig, sluw en weet waar hij mee bezig is”. Tevreden over het Gentse beleid? Wat kan beter of anders? “Een mobiliteitsplan is noodzakelijk, de auto is voor velen een statussymbool. Er moet iets gebeuren, er zijn voldoende alternatieven. Mensen kunnen moeilijk gewoontes veranderen, burgers hebben dikwijls het gevoel dat ze in hun portemonnee worden getroffen. De aanpak van de Koornmarkt had beter gekund. De verlichting in de stad moet dringend herbekeken worden. Fietsers mogen wel wat meer discipline hebben en hoffelijker zijn. Er zijn teveel evenementen, het moet precies ook altijd maar groter, daar heb ik moeite mee. De Gentse Feestenstoet afschaffen is een spijtige zaak. Gent heeft charme, een wereldstad op mensenmaat. Juist dat moeten we in het oog houden of we maken Gent kapot”.
Als volksvertegenwoordiger had Vera haar zitje in het Vlaams parlement. Ze werd de 1^e vrouwelijke minister van landbouw. Tijdens directe confrontaties met boeren verduidelijkte ze haar landbouwbeleid. “De Boerenbond wou niet begrijpen dat de sector een milieuprobleem had. Boeren doen inspanningen maar niet genoeg, iedereen mag geld verdienen maar niet ten koste van alles. Er zijn alternatieven zoals biologisch telen. Men moet kordate maatregelen nemen, niet wachten tot morgen, de point of no return is dichtbij”. Aan de UGent is Dua onbezoldigd consulente bij het Centrum voor Duurzame Ontwikkeling. “Als ex parlementair heb ik een goed pensioen, daarvoor wil ik iets terug doen. Het was geen aangeboden troostprijs toen ik na 20 jaar de politiek verliet, ik ben zelf om die job gevraagd”. In 2011 zei Dua de politiek adieu. “Als politicus wordt je uitgeperst als een citroen, het is een slopende bezigheid,  mijn energie was opgebrand”. Slogans die nergens op slaan, paniekvoetbal en andere malversaties werden precies hoe langer hoe meer de norm. Vera had er geen zin meer in.
“Kunnen jullie fotoshoppen?” vraagt Dua als er foto’s worden genomen. “Ik heb een blauw oog van vlees te eten”. Verwondering alom.”Ik ben een niet fanatieke vegetariër.  Een stukje vlees kan toch zo smaken. Bij slagerij Aula liep ik toch wel frontaal tegen een schuifdeur zeker. Nog maar eens het bewijs: vlees eten kan je gezondheid schaden en ontrouwe, valse vegetariërs worden gestraft! (lacht).

Frans Van Damme

Dit interview verscheen in De Streekkrant, editie Gent/Deinze, week 08/2015

Interview De Streekkrant: Mark Tijsmans

Acteur Mark Tijsmans

‘Liefde en verlangens kennen geen grenzen’

GENT Tien jaar lang scoorde de TV reeks Flikken hoge toppen. Mark Tijsmans vergaarde grote bekendheid in Vlaanderen door zijn rol als Wilfried Pasmans. Ook na deze successtory blijft hij niet onder de rader. Creatief aan de slag zijn is voor hem net zo belangrijk als ademen.
Mark Tijsmans (46) is een artistieke duizendpoot, moeilijk onder één noemer te plaatsen. Hij is auteur van kinderboeken, zanger, musicalartiest, regisseur en acteur. Mark groeit op in een groot gezin en werd van jongs af aan gebeten door de kunsten. “Dat ik voltijds kunstonderwijs zou volgen, dat was echter voor mijn ouders totaal uitgesloten. Nochtans was er nooit het gevoel strenge ouders te hebben. Maar artiesten waren verdoemd om als clossards onder bruggen te slapen dacht men toen”. Hij had een leuke, zorgeloze kindertijd. Paus worden was een gekoesterde ambitie. “Ik moest me uiteindelijk tevreden stellen om God te dienen als lid van het kerkkoor, al had ik veel liever misdienaar geweest. Maar omdat ik een mooi kinderstemmetje had moest ik zingen van mijnheer pastoor”. Hij studeerde ‘bijzondere jeugdzorg’ en behaalde een diploma als opvoeder. Hij besloot vormselcatechese te gaan geven, iets wat hij 3 jaar heeft gedaan. Even overwoog hij priester te worden, maar zag daar uiteindelijk toch van af. “Over geestelijken doen dikwijls niet al te fraaie verhaaltjes de ronde. Alhoewel niet praktiserend, ben ik hierdoor mijn geloof niet verloren, heb zalige herinneringen aan priesters uit mijn Chiro tijd. Aansluiten bij een jeugdbeweging kan ik iedereen aanbevelen, daar is zoveel te leren, zoveel te beleven”.

Vanaf Mark Tijmans kon schrijven, wou hij schrijver worden. Hij ontpopte zich tot een succesvolle auteur van jeugdboeken. “Jammer dat het woord gezinslectuur literair niet bestaat want elk boek dat ik produceer is boeiend zijn voor de ganse familie”. Ooit al gedacht aan een jeugdboek met als thema herenliefde? “Waarom? Nergens voor nodig! Wie daar nu nog moeilijk over doet is niet goed bij z’n hoofd”.

‘Ik ben een kluizenaar’

Mark zou voor vele moeders met dochters de ideale schoonzoon kunnen zijn. IJdele hoop want Tijsmans outte zich in het verleden als homo. Hij maakte het, door uit de kast te komen, voor duizenden jongeren een stuk eenvoudiger. “Ben altijd een laatbloeier geweest. Ik kwam ondertussen tot het besef eigenlijk op niemand te vallen. Ik had een relatie met een man maar we gingen als vrienden uit elkaar. tIk weet nog altijd niet of ik überhaupt een partner wil, ben eigenlijk veel liever alleen. Meer zelfs, ik hou niet van mannen en ook niet van vrouwen als lover. Misschien wil ik helemaal niets, ben zeker niet zoekende. Noem me gerust een kluizenaar. Verliefdheid is een nepgevoel. Alhoewel, liefde en verlangens kennen geen grenzen”.

De carrière van Tijsmans kende ups & downs. “Soaps hebben me groot gemaakt. Zowat 3½ jaar mogen acteren in Thuis, daar ben ik erg dankbaar voor. Jammer, in aflevering 52 ging mijn personage dood. Dankzij 1560 draaidagen en 10 jaar Flikken op TV werd ik bekend bij het grote publiek. Het had gerust nog jaren mogen doorgaan, heb enkel maar goede herinneringen aan Gent. Politiemensen van vlees en bloed heb ik leren waarderen. Ooit reed ik met m’n fiets door het rood licht. Fout, mag niet, een sacherijnige agent gaf me een boete. Terecht, maar z’n donderpreek was echt niet nodig. Hij had er zichtbaar deugd van om zo’n namaakflik van televisie de levieten te lezen. Ik moest er bijna van kotsen. Gelukkig zijn dat uitzonderingen. De politie is mijn vriend, met uitzondering van die klootzak”(lacht).

Tijsmans vond rimpelloos zijn weg in de wereld van de musicals:  Annie, Domino, Mama Mia, Romeo & Julia, Camelot, Peter Pan kregen een ereplaats op z’n palmares. “Ik voel zelfs verwantschap met de échte Peter Pan van schrijver Barrie. Het jongetje dat nooit groot wil worden, daar kan ik me wat bij voorstellen. Weet je wat me boos maakt? Altijd dezelfde gezichten zien op televisie, zelfs op hetzelfde ogenblik in diverse series. Mij hoeft men niet meer als personage. Protesteren helpt niet, ik krijg steeds als antwoord: je bent verbrand door je rol als Pasmans in Flikken. Totale onzin, een dooddoener van formaat, het fatsoen voorbij. Waarom ben ik verbrand en anderen niet? Wat is goed, wat is slecht? De geschiedenis wordt altijd geschreven door de overwinnaar”.

Frans Van Damme

 

Dit interview verscheen in De Streekkrant editie Gent/Deinze, week 07/2015

 

Interview De Streekkrant: LESLEY-ANN POPPE

‘Blondjes hebben betere seks’

GENTBRUGGE In 2010 steelt Lesley-Ann Poppe de show in het VTM programma ‘De Beste Hobbykok van Vlaanderen’. ZeDe filosofie dat juist eten een onmiddellijke invloed heeft op je uiterlijk en humeur, wordt verder gehandhaafd De filosofie dat juist eten een onmiddellijke invloed heeft op je uiterlijk en humeur, wordt verder gehandhaafd werd dé mediarevelatie na haar deelname aan ‘Komen Eten’ op VT4. Vanaf nu mag ze zich kasteelvrouw noemen. Poppe kocht immers het kasteel de Pélichy in Gentbrugge. Wij mochten op de koffie bij de bekendste decolleté van Vlaanderen.

“Geloof het of niet maar mijn opvoeding was streng, thuis en op de nonnenschool. Ik mocht niet uitgaan, ben lang kind gebleven, op de dag van mijn communie speelde ik met Barbiepoppen en had nog nooit een jongen van dichtbij gezien. Wees gerust, dat ben ik nu aan het inhalen”. Denk niet dat Lesley-Ann enkel door het leven gaat als stoeipoes gespecialiseerd in fijne vleeswaren. Tijdens haar studies werd ze gepassioneerd door de Latijnse taal. Na het behalen van haar diploma ruilde ze de talen in voor de meer economische richting Master Handelswetenschappen. “Domme blondjes? Vergeet het, het is een cliché. Blonde lokken staan voor een leuke levensstijl en een zonnige levensfilosofie. Want blondjes zijn populair, genieten van het leven, houden van luxe, hebben betere seks en maken sneller carrière. Blondes have more fun”. Poppe zelf is niet van nature blond. Ze is dat pas sinds haar 24^ste. De showbizzcarrière van Lesley-Ann begon toen ze in 2008 werd verkozen tot Miss World Belgium. Het gaat haar sindsdien voor de wind. Met haar rondborstig voorkomen is ze niet weg te slaan uit de media. “Mijn 70F cup, puur natuur, niet aan gewerkt, niets aan verbouwd, mag dan wel mijn visitekaartje zijn, ik heb ondernemersdrang in m’n lijf, ben een zakenvrouw die perfect weet waar ze mee bezig is, niet bang om op mijn gezicht te gaan. Ik zie in alles mogelijkheden, bij foute beslissingen sta ik niet stil, toch niets meer aan te doen. Een illusie armer, een ervaring rijker denk ik dan maar”.

‘Met Valentijn lig ik bij Blokker in de etalage’

Lesley-Ann Poppe wil de beautyqueen van Vlaanderen zijn. “Zoals je Piet Huysentruyt hebt voor kooktips en Tante Kaat voor huistips, wil ik dat Vlaanderen voor alles wat met beauty te maken heeft naar mij komt. Mijn schoonheidsscholen, met afdelingen in Antwerpen, Hasselt en Gent zijn een succes. Ik stel 50 mensen fulltime te werk”. Aan plannen geen gebrek, voor een stunt haalt Lesley-Ann de neus niet op. “Met Valentijn lig ik bij Blokker in de etalage, tussen de potten en de pannen. Eigenlijk bedoel ik mijn lingeriesetje, een eigen ontwerp, in rood satijn met zwarte kant voor slechts 29 euro”. Vanaf september mag Poppe flaneren in haar eigen kasteel uit 1883. Ze gaat er de vestiging van haar Gentse schoonheidsschool onderbrengen. “We zijn volop aan het renoveren en verbouwen. Dat heeft een prijskaartje van zowat 1 miljoen euro” vertelt Lesley-Ann met nauwelijks verborgen trots. “Ik wou de gevel roze schilderen maar dat mocht niet, het gebouw is immers een monument. Het park blijft toegankelijk voor het publiek, de Gentse groendienst zal het verder onderhouden”. De stad Gent verkocht het gebouw. De verlaagde vraagprijs was 695.000 euro. Poppe wil niet verklappen hoeveel ze uiteindelijk heeft betaald.

“Ik ben zeker geen eendagsvlieg op zoek naar aandacht. Ik probeer het leven steeds te bekijken van de positieve en zonnige kant en wil dit uitstralen naar mijn omgeving toe. Als definitie van geluk probeer ik liefde, orde en rust te laten heersen in mijn leven”. Als het over seks gaat, wordt er nogal eens hard gelachen, maar ook soms hard rood geworden. Lesley-Ann heeft daar geen probleem mee. Ze schuifelt niet ongemakkelijk heen en weer op de stoel als we het over haar libido hebben. “Mannen hebben precies schrik van mij. Ja, er wordt al wel eens in m’n poep genepen maar dat valt eigenlijk best mee. Per dag krijg ik honderden chatberichten via Facebook”. Het blijkt waar te zijn, Lesley-Ann laat ons meelezen. “Aanbidders of flauwe plezante mannen kunnen zich maar beter de moeite besparen, ik lees die berichten niet”.

Laat zien wat je hebt!

Lesley-Ann (35) is terug single. “Ik heb geen tijd voor een gebroken hart. Ga niet op zoek, liefde moet spontaan op je afkomen. Arm of rijk, knap of lelijk, het speelt geen rol. Het klinkt kneuterig maar schoonheid zit van binnen. Op een schone vent ben je dikwijls rap uitgekeken, ik zoek een maatje voor het leven. Ze mogen zelfs witte sokken dragen, zo lang ze maar geen stinkende adem hebben want dat is een afknapper”. Haar levensmotto ‘wat je hebt moet je laten zien’ maakt deel uit van het imago. Poppe kan zichzelf best relativeren. “Sommige mannen krijgen de vapeurkes als ze mijn ferme tweeling zien. Niet mijn fout, de natuur gaat z’n gang. BV? Eén uur rijden en de mensen kennen mij niet meer”. De wereld is een schouwtoneel, elk speelt zijn rol en krijgt zijn deel. Dat is niet anders bij Lesley-Ann.

Frans Van Damme

Dit interview verscheen in De Streekkrant, editie Gent-Deinze - week 06/2014