Ex-politica Vera Dua
‘Fietsers mogen wel wat meer discipline hebben’
GENT Zelfs
na haar carrière als politica blijft Vera Dua (1951) zich inzetten voor het
milieu. Heeft Dua spaarlampen in huis, staat er een zuinige auto in de garage,
knuffelt ze haar man onder een fleese dekentje, de verwarming laag? We gingen
het bij haar thuis controleren.
Dua mocht schoollopen aan het St. Bavo-instituut. Als kind van de Brugse
Poort in die tijd niet zo evident. “’t Is daar altijd een probleemwijk geweest,
een omgeving met armoede en marginaliteit. Op die prestigieuze school werd ik,
als kind van gewone, eenvoudige mensen waarvan de drukkerij van vader failliet
was gegaan, nogal raar bekeken. Maar moeder maakte me weerbaar”. Vera studeerde
aan de universiteit, behaalde een doctoraat landbouwwetenschappen. Het was boeiend
student te zijn tijdens de naweeën van ‘68. “Ik heb zelfs geleefd in een soort
commune. Ik wou naar de 3e wereld vertrekken, om humanitair te
helpen, iets te doen aan de hongersnood. Het is er nooit van gekomen. Ik leerde
mijn 1e man kennen, een rooie dan
nog wel, we besloten dat het beter zou zijn thuis de problemen aan te pakken”
(lacht). De natuur heeft Dua altijd gefascineerd, ze werd zelfs verkozen tot
‘bosridder’. “Ja, als echte miss maakte
ik natuurlijk nergens kans met m’n gestalte van 1.50 meter. Mijn voorliefde
voor bomen is groot, bomen geven kracht. Maar ik ambrasseer toch liever een schone vent”. Dua was altijd bekommerd
om de aarde. “Vroeger keek men niet zo nauw, ging men onzorgvuldig om met de
natuur. Stinkende rook uit fabrieksschoorstenen, schuim op rivierwater, dode
vissen, niemand lag er wakker van. Er kwam een nieuwe, groene mentaliteit aangewaaid”.
Niet verwonderlijk dat ze terecht kwam in AGALEV-middens (nu GROEN).
‘Er zijn
teveel feesten in Gent’
In ’89 werd ze verkozen als gemeenteraadslid te Gent, in 2006 deed ze
een gooi naar de burgemeesterssjerp. “Dat was politieke peptalk, een illusie,
stoerdoenerij. Termont haalde z’n slag thuis. Alle respect voor Daniël, onderschat
hem niet! Hij mag er misschien wel simpel uitzien, hij is verstandig, sluw en
weet waar hij mee bezig is”. Tevreden over het Gentse beleid? Wat kan beter of
anders? “Een mobiliteitsplan is noodzakelijk, de auto is voor velen een
statussymbool. Er moet iets gebeuren, er zijn voldoende alternatieven. Mensen
kunnen moeilijk gewoontes veranderen, burgers hebben dikwijls het gevoel dat ze
in hun portemonnee worden getroffen. De aanpak van de Koornmarkt had beter
gekund. De verlichting in de stad moet dringend herbekeken worden. Fietsers
mogen wel wat meer discipline hebben en hoffelijker zijn. Er zijn teveel
evenementen, het moet precies ook altijd maar groter, daar heb ik moeite mee.
De Gentse Feestenstoet afschaffen is een spijtige zaak. Gent heeft charme, een
wereldstad op mensenmaat. Juist dat moeten we in het oog houden of we maken
Gent kapot”.Als volksvertegenwoordiger had Vera haar zitje in het Vlaams parlement. Ze werd de 1e vrouwelijke minister van landbouw. Tijdens directe confrontaties met boeren verduidelijkte ze haar landbouwbeleid. “De Boerenbond wou niet begrijpen dat de sector een milieuprobleem had. Boeren doen inspanningen maar niet genoeg, iedereen mag geld verdienen maar niet ten koste van alles. Er zijn alternatieven zoals biologisch telen. Men moet kordate maatregelen nemen, niet wachten tot morgen, de point of no return is dichtbij”. Aan de UGent is Dua onbezoldigd consulente bij het Centrum voor Duurzame Ontwikkeling. “Als ex parlementair heb ik een goed pensioen, daarvoor wil ik iets terug doen. Het was geen aangeboden troostprijs toen ik na 20 jaar de politiek verliet, ik ben zelf om die job gevraagd”. In 2011 zei Dua de politiek adieu. “Als politicus wordt je uitgeperst als een citroen, het is een slopende bezigheid, mijn energie was opgebrand”. Slogans die nergens op slaan, paniekvoetbal en andere malversaties werden precies hoe langer hoe meer de norm. Vera had er geen zin meer in.
“Kunnen jullie fotoshoppen?” vraagt Dua als er foto’s worden genomen. “Ik heb een blauw oog van vlees te eten”. Verwondering alom.”Ik ben een niet fanatieke vegetariër. Een stukje vlees kan toch zo smaken. Bij slagerij Aula liep ik toch wel frontaal tegen een schuifdeur zeker. Nog maar eens het bewijs: vlees eten kan je gezondheid schaden en ontrouwe, valse vegetariërs worden gestraft! (lacht).
Frans Van Damme
Dit interview verscheen in De Streekkrant, editie Gent/Deinze, week 08/2015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten