Acteur Mark Tijsmans
‘Liefde en verlangens kennen geen grenzen’GENT Tien jaar lang scoorde de TV reeks Flikken hoge toppen. Mark Tijsmans vergaarde grote bekendheid in Vlaanderen door zijn rol als Wilfried Pasmans. Ook na deze successtory blijft hij niet onder de rader. Creatief aan de slag zijn is voor hem net zo belangrijk als ademen.
Mark Tijsmans (46) is een artistieke duizendpoot, moeilijk onder één noemer te plaatsen. Hij is auteur van kinderboeken, zanger, musicalartiest, regisseur en acteur. Mark groeit op in een groot gezin en werd van jongs af aan gebeten door de kunsten. “Dat ik voltijds kunstonderwijs zou volgen, dat was echter voor mijn ouders totaal uitgesloten. Nochtans was er nooit het gevoel strenge ouders te hebben. Maar artiesten waren verdoemd om als clossards onder bruggen te slapen dacht men toen”. Hij had een leuke, zorgeloze kindertijd. Paus worden was een gekoesterde ambitie. “Ik moest me uiteindelijk tevreden stellen om God te dienen als lid van het kerkkoor, al had ik veel liever misdienaar geweest. Maar omdat ik een mooi kinderstemmetje had moest ik zingen van mijnheer pastoor”. Hij studeerde ‘bijzondere jeugdzorg’ en behaalde een diploma als opvoeder. Hij besloot vormselcatechese te gaan geven, iets wat hij 3 jaar heeft gedaan. Even overwoog hij priester te worden, maar zag daar uiteindelijk toch van af. “Over geestelijken doen dikwijls niet al te fraaie verhaaltjes de ronde. Alhoewel niet praktiserend, ben ik hierdoor mijn geloof niet verloren, heb zalige herinneringen aan priesters uit mijn Chiro tijd. Aansluiten bij een jeugdbeweging kan ik iedereen aanbevelen, daar is zoveel te leren, zoveel te beleven”.
Vanaf Mark Tijmans kon schrijven, wou hij schrijver
worden. Hij ontpopte
zich tot een succesvolle auteur van jeugdboeken. “Jammer dat het woord
gezinslectuur literair niet bestaat want elk boek dat ik produceer is boeiend
zijn voor de ganse familie”. Ooit al gedacht aan een jeugdboek met als thema
herenliefde? “Waarom? Nergens voor nodig! Wie daar nu nog moeilijk over doet is
niet goed bij z’n hoofd”.
‘Ik ben
een kluizenaar’Mark zou voor vele moeders met dochters de ideale schoonzoon kunnen zijn. IJdele hoop want Tijsmans outte zich in het verleden als homo. Hij maakte het, door uit de kast te komen, voor duizenden jongeren een stuk eenvoudiger. “Ben altijd een laatbloeier geweest. Ik kwam ondertussen tot het besef eigenlijk op niemand te vallen. Ik had een relatie met een man maar we gingen als vrienden uit elkaar. Ik weet nog altijd niet of ik überhaupt een partner wil, ben eigenlijk veel liever alleen. Meer zelfs, ik hou niet van mannen en ook niet van vrouwen als lover. Misschien wil ik helemaal niets, ben zeker niet zoekende. Noem me gerust een kluizenaar. Verliefdheid is een nepgevoel. Alhoewel, liefde en verlangens kennen geen grenzen”.
De carrière van
Tijsmans kende ups & downs. “Soaps hebben me groot gemaakt. Zowat 3½ jaar
mogen acteren in Thuis, daar ben ik erg dankbaar voor. Jammer, in aflevering 52
ging mijn personage dood. Dankzij 1560 draaidagen en 10 jaar Flikken op TV werd
ik bekend bij het grote publiek. Het had gerust nog jaren mogen doorgaan, heb enkel
maar goede herinneringen aan Gent. Politiemensen van vlees en bloed heb ik leren
waarderen. Ooit reed ik met m’n fiets door het rood licht. Fout, mag niet, een
sacherijnige agent gaf me een boete. Terecht, maar z’n donderpreek was echt
niet nodig. Hij had er zichtbaar deugd van om zo’n namaakflik van televisie de
levieten te lezen. Ik moest er bijna van kotsen. Gelukkig zijn dat
uitzonderingen. De politie is mijn vriend, met uitzondering van die
klootzak”(lacht).
Tijsmans vond rimpelloos
zijn weg in de wereld van de musicals:
Annie, Domino, Mama Mia, Romeo & Julia, Camelot, Peter Pan kregen
een ereplaats op z’n palmares. “Ik voel zelfs verwantschap met de échte Peter
Pan van schrijver Barrie. Het jongetje dat nooit groot
wil worden, daar kan ik me wat bij voorstellen. Weet je wat me boos maakt? Altijd dezelfde
gezichten zien op televisie, zelfs op hetzelfde ogenblik in diverse series. Mij
hoeft men niet meer als personage. Protesteren helpt niet, ik krijg steeds als antwoord:
je bent verbrand door je rol als Pasmans in Flikken. Totale onzin, een
dooddoener van formaat, het fatsoen voorbij. Waarom ben ik verbrand en anderen
niet? Wat is goed, wat is slecht? De geschiedenis wordt altijd geschreven door
de overwinnaar”.
Dit interview verscheen in De Streekkrant editie Gent/Deinze, week 07/2015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten