Interview De Streekkrant: John CROMBEZ

Vlaamse parlementslid John Crombez

‘Fraude is zo Belgisch als bier of frieten’

GENT Vriend en vijand zijn het erover eens: John Crombez is als kandidaat partijvoorzitter dé hoop in bange sp.a dagen. Waar of niet waar? We trokken naar de Gentse Vooruit om hem aan de tand te voelen.

Elke ochtend staat deze man voor het raam van zijn woning. Hij aanschouwt de zee en overpeinst de wereld, dromend van meer rechtvaardigheid en meer aandacht voor de zwakkeren in onze samenleving. “Ik heb in Gent op kot gezeten, behaalde aan de universiteit het diploma doctor in de economische wetenschappen. Mijn licentiaatthesis ging over fraudebestrijding. Als kind wou ik ‘zwaantje’ worden, motard leek me wel wat. En raar maar waar, seriemoordenaars fascineren me al een leven lang, ik wil er alles over weten”. Hij wou kandideren bij de Gentse politie maar was te laat. Later kwam John terecht bij de financiële sectie van de gerechtelijke politie. De lokroep van de politiek was sterker. Hij leerde de politieke stiel als kabinetsmedewerker van Johan Vande Lanotte en als kabinetschef van Freya Van den Bossche. Crombez ging in Deinze wonen en werd er lokaal sp.a-voorzitter De nationale politiek volgde snel, hij keerde terug naar Oostende, zijn geboorteplaats.

De ongelijkheid is bijzonder groot

Crombez droomt van een wereld zonder fraude. “Fraude is zo Belgisch als bier en frieten.Het debat hierover woedt nu meer dan ooit. Fiscale en economische fraude leggen beslag op onze toekomst. Stilaan dringt dat besef tot iedereen door, de man/vrouw in de straat, de hardwerkende burger die correct belastingen betaalt, begint er genoeg van te krijgen. De banksector wil de prijzen verhogen. Als het bankmodel niet werkt, pas dan het bankmodel aan i.p.v de prijzen te verhogen voor gezinnen en bedrijven”. Het schokt het rechtvaardigheidsgevoel van Crombez. Dat de media berichten over multinationals die geen belastingen betalen en over fraudedossiers kan hij enkel maar toejuichen. Niets meer onder de mat vegen lijkt wel z’n doelstelling.“De  mensen zijn nu bewuster van fraude en belastingontwijking. Fraudebestrijding zorgt voor meer rechtvaardigheid. De kleintjes zijn altijd de pineut. Kleine verenigingen worden streng gecontroleerd maar anderen komen met gigantische fraude weg. De afkoopwet moet afgeschaft worden, de schandalen volgen elkaar in snel tempo op. De ongelijkheid tussen arm en rijk is bijzonder groot, 25% van de Belgen hebben geen reserves en komt in de problemen”.
ohn Crombez nam een vliegende start als kandidaat Sp.a voorzitter. Hij wil de vernieuwingsoperatie in goede banen leiden, maar zeker is dat nog niet. “Daarvoor zijn de verkiezingen te ver weg. Het voorzitterschap is trouwens niet het belangrijkste. In de 1e plaats moet de partij opnieuw gezond worden. Je kan ook een voorzitter vervangen zonder dat de werking zou verbeteren, dat is niet de bedoeling. Het is een turbulente periode voor de partij”.

‘Bart De Wever is de premier’

Doet onze regering het goed, zal men de ganse rit tot het einde uitdoen? “Men is slecht bezig. Ik denk dat we het einde van de legislatuur halen maar vrees er toch voor. Bart De Wever wil het andere politici moeilijk maken, hij is niet geïnteresseerd in meningen. Hij denk niet alleen dat hij de premier is, hij is het ook!  Maar hij wil wel niet die naam dragen, daar heeft hij de moed niet voor. Neen, dit gesprek is geen charmeoffensief. Niet iedereen kan mij graag zien. Vleien is niet mijn grootste eigenschap. Ik ben geen carrièreplanner, laat liever gewoon alles op me afkomen. Ik kreeg reeds uit alle sectoren aanbiedingen voor een job met een hoger loon. Maar ik blijf trouw aan mijn ideaal, als kind was ik een vuile voetballer zei men, maar in de politiek speel ik het spel netjes zoals het hoort”.
Toch is er meer dan politiek. “Niemand kiest ervoor om ziek te zijn. Mijn broer, 5 jaar jonger, de slimste, de sterkste, ging bijna dood door een foute diagnose. Hij kreeg te horen dat hij aan CVS leed, terwijl hij eigenlijk de ziekte van Lyme heeft. Dan sta je toch wel even stil bij de vergankelijkheid van het leven”.

Dat John Crombez muzikaal bloed door zijn aderen heeft stromen is geen geheim. Hij is gitarist bij SevZero, een band die muziek speelt uit de jaren 50', tot nu. “In feite ben ik ongeletterd muzikaal. Niemand durft te zeggen dat het slecht is. ’t Is vooral goed zolang ik maar niet teveel zing (lacht)” Hij hoopt dit jaar ergens op de Gentse Feesten te mogen spelen. Men zegge het verder. Welke organisator heeft nog een plaats vrij op de affiche?

Frans Van Damme

 

Dit interview verscheen in De Streekkrant, editie Gent/Deinze, week 14/2015

 

Interview De Streekkrant: Coco Jr.

Zanger, dj, entertainer Coco Jr.

      ‘Seks en muziek worden beter met de jaren'

GENT Coco Jr. (50), in een vorig leven leadzanger van de Dinky Toys, slaagt er telkens in om bij elk optreden de zaal in vuur en vlam te zetten. Waar hij verschijnt gaat iedereen zonder gêne uit de bol, volop ambiance verzekerd. Het geheim van zoveel succes? We gingen het hem zelf vragen.

De muzikale meerwaardezoeker hoeft allang niet op zijn honger te zitten. Vergeet het doordeweekse fastfood entertainment, Cocojr. is een muziekprofessional, al ruim 25 jaar top of the bill bij fuifbeesten van diverse pluimage. Al evenveel jaren laat hij vrouwenharten sneller slaan. “Ik kom uit een rare familie, de familie klepkes zei moeder altijd. Van aan ’t Rabot. Vader was een getuige van Jehova, moeder katholiek. Ikzelf werd dan maar atheïst. Het is voorwaar boeiend om te zien hoe men met religie omgaat in andere culturen”.

Wie Cocojr. als een doodgewone artiest durft te bestempelen, zoals er dertien in een dozijn zijn, is niet goed bij z’n hoofd. Geen navelstaarderij maar muzikaal en theatraal vermaak, dikwijls geïmiteerd, nooit geëvenaard, dat is het visitekaartje van Cocojr. Zijn carrière lijkt op een roetsjbaan met ontelbare climaxen, orgastische finales zijn kenmerkend voor elk optreden. “Ieder nummer dat ik schrijf is mijn eigen kind en zelfs een lelijk kind moet je graag zien. Preken is niet mijn bedoeling, ik observeer, volg niet blindelings wat me wordt opgedrongen. Mijn leven is een voortdurende zoektocht naar essentiële vormen van muziek maken. Ik ben zeker van mezelf, kom altijd wel op mijn pootjes terecht. Voortdurend vernieuwen, ambitie hebben en consequent handelen, dat zijn de sterke troeven. Van een hobby een beroep maken, dat is de schoonste rijkdom”.

Hij begon als DJ in de befaamde Gentse discotheek Cirque Central, daarna kwam de grote doorbraak met de Dinky Toys. Cocojr. heeft het allemaal wel al gezien, op de boemel gaan en rollebollen hoeft niet meer zo nodig, het nachtleven heeft voor hem geen geheimen“Op m’n 13 jaar ging ik al uit, om thuis weg te zijn, was een plantrekker, kon me overal uitklappen en had direct een lief, zij was 18. Ik wist vlug hoe de vork in de steel zat (lacht). Vroeg begonnen, half gewonnen! Seks en muziek zijn in principe hetzelfde: het  wordt beter met de jaren, het is een kwestie van blijven perfectioneren. Een studentenjob als demonstrateur van Stella Artois lag me wel. BV zijn is geen noodzaak en niet altijd even leuk. Als ik van het podium stap wil ik liefst verdwijnen in de anonimiteit”.

Wat politiek betreft staat Cocojr. liever aan de zijlijn als geïnteresseerde  buitenstaander; geweld, extremisme, onderwijs, milieu, gelijke kansen houden hem bezig. “Kritiekloos alles slikken wat een grote redenaar vertelt is gevaarlijk. Militairen op straat ervaar ik als bedreigend en gevaarlijk. Mensen schrik aanjagen, dom houden en manipuleren, het lijkt dikwijls wel een propagandasysteem. Ofwel hebben we democratie ofwel hebben we grote rijkdom in handen van een kleine groep. Beide samen kan niet. In deze tijd is er dikwijls geen plaats meer voor enige nuance. Jammer”. De problematiek van partnergeweld laat hem niet onberoerd. “Het grootste risico op geweld en terreur, het allergrootste risico schuilt achter de voordeur. Geweld als machtsmiddel, daar gruwel ik van”.

Niet zo vaak op televisie maar toch altijd nog populair, overal de charmeur. “Elk publiek is anders, het blijft keihard werken. BV zijn is geen noodzaak, soms leuk, soms minder leuk. Al 20 jaar ben ik mijn eigen coiffeur, die kaalkop werd een deel van het imago, net als de sjaaltjes. De donkere bril is geen gimmick maar noodzaak, ik ben lichtgevoelig”. Nog mankementen Coco? “Hoogtevrees! Maar erger, ik heb last van hoorsuizingen. Grijze ruis, vooral bij stille momenten. Tijdens een optreden met ‘in-ears’ aan een te hoog volume blootgesteld, met onherstelbare schade als gevolg. Een gehoortrauma, ik heb er leren mee leven, mag me er vooral niet op focussen. Daarom wil ik waarschuwen voor het gevaar van lawaai en gehoorschade. Dat er geluidsnormen voor muziekactiviteiten in voege zijn betekent niet dat er geen risico’s meer zijn, je oren beschermen blijft belangrijk. Doen dus."

Met wat kan men Cocojr. het grootste plezier doen?  “Met een goed gesprek, echt waar, dat is echt genieten. Met een schone vrouw en ’t mag zelfs diep gaan” (lacht).

Frans Van Damme

 

Dit interview verscheen in De Streekkrant, editie groot Gent/Deinze, week 12/2015

 

 

Interview De Streekkrant: JO DECALUWE

      ‘Het theater geeft gemakkelijk subsidiegeld uit’

GENT. Als icoon in de theaterwereld moet Jo Decaluwe (72) zich al lang niet meer bewijzen. Als acteur wil hij nooit een souffleur, kijk hem vooral niet op de vingers! Hij liet ons toch toe een kijkje te nemen in zijn leefwereld.

Al komt hij niet echt uit een artistiek nest, Jo Decaluwe is gebeten door toneel, al een heel leven lang. “Ik kom uit een groot gezin: 5 broers, 4 zusters. Vader was gynaecoloog in Deinze , de geboortes ten huize Decaluwe had jij aan inkoopprijs, ons gezin was de beste reclame voor z’n stiel. Moeder was een zuinige vrouw maar bespaarde niet op eten, drinken en sigaren voor mijnheer pastoor. Ze dronk graag een glaasje, soms zelfs eentje teveel. Niet erg, dan sliep ze toch gewoon ’s morgens wat langer”. Alhoewel Jo balletdanser wou worden trok hij naar het net opgerichte Ritz in Antwerpen. “In tegenstelling met wat sommigen denken is leven en werken in een artistiek wereldje geen synoniem van een losbandig leven. Vrijen met Jan en alleman? Vergeet het! In het stadhuis en in ziekenhuizen wordt meer gevreeën. Al die verpleegsters met onder hun witte kiel enkel een bh-tje en een slipje, daar kan ik me wel iets bij voorstellen” (lacht).

Theater Tinnenpot blijft voortdurend de grote uitdaging voor Jo. Hij is acteur, regisseur, manager en ondernemer. Niet alleen zakelijk en artistiek leider van Theater Tinnenpot maar ook heel af en toe meid voor alle werk. “Directeur van een theater zijn is soms ondankbaar. Succes is de verdienste van de acteurs maar bij tegenslag gaat de beschuldigende vinger gegarandeerd richting mijnheer de directeur. Elk toneelgezelschap moet vechten voor zijn publiek. Mensen zijn dikwijls jaloers en afgunstig”. Jo geef het grif toe, hij is dikwijls geen gemakkelijke vent. Mezelf omschrijven? Een tikkeltje eigenzinnig als directeur, pretentieus binnen de theaterorganisatie gedreven met een sterk relativeringsvermogen, perfectionist, soms frivool ontdeugend. Zeker geen big spender. Ik woon in Knokke, maar dat zegt niets, daar heb je ook een Aldi hé. Theatermensen geven al te gemakkelijk geld uit, bij voorkeur subsidiegeld”.

Naar aanleiding van het 125 jarig overlijden van Vincent Van Gogh speelt Jo Decaluwe een voorstelling over diens leven, een toneelconcept van Decaluwe zelf samen met regisseur Jo Gevers, gegroeid uit de vele brieven die Vincent schreef aan zijn broer Theo, z'n moeder, Paul Gauguin, Camille Pissarro en vele anderen. “Tijdens zijn veel te korte bestaan, Van Gogh werd amper 37 jaar, was de moderne kunstenaar een zwerfhond die Europa van noord naar zuid doortrok op zoek naar inspiratie, het juiste licht en zichzelf. Van Gogh kende een kort leven, vol dramatiek, met tegenslagen, onbegrip, moeilijkheden maar met een sterke wil om te slagen, te volharden”. In het stuk laat Jo Decaluwe het publiek binnentreden, gluren bijna, in het boeiende en ontroerende leven van een emotioneel kunstenaar en mens. “De levenstocht van Van Gogh werd ondermijnd door mentale crisissen, afgewisseld met ontgoochelingen en hoopvolle momenten in combinatie van een labiele fysische en psychische gezondheidstoestand. Zijn omzwervingen in Frankrijk, de vurige tijd in de Provence, zijn vrijwillig verblijf in een krankzinnigengesticht, de liefdesaffaires, de zelfmoord…niets blijft onbesproken in deze productie. Na elke voorstelling ben ik echt kapot, totaal leeg”.
Decaluwe is katholiek, gaat elke zondag trouw naar de kerk. “Gewoon om te ontspannen, te relaxen, na te denken. Ik ben gelovig maar kwaad op het instituut kerk. Ik ken Roger Vangheluwe, heb er gelukkig nooit last van gehad, maar ik walg van zo praktijken. Ondermaats en verwerpelijk! Met pensioen gaan? Nooit! Liever doodvallen op scène! Ik ben alleen maar niet eenzaam. Ik heb geen kameraden of vrienden. Voor mijn verjaardag 5 mensen uitnodigen, ik zou niet weten wie”.

Vincent Van Gogh, Tinnenpotstraat 21 Gent op 19, 21 maart, 3, 4 april telkens om 20 u. Reserveren: 09/225.18.60

GRATIS: Voor de voorstelling van 19 maart hebben wij voor onze lezers 10 duotickets beschikbaar. De eerste 10 bellers (09/225.18.60) kunnen gratis naar Theater Tinnepot.

Frans Van Damme

Dit interview verscheen in De Streekkrant, editie groot Gent/Deinze / week 11/2015

Interview De Streekkrant: KURT BURGELMAN

‘Decibelnorm maakt feesten onmogelijk’

GENT Wie Kurt Burgelman (43) zegt, denk aan Biezebaaze. Wie Biezebaaze zegt denkt spontaan aan de wereldhit in Vlaanderen: ‘Loetse Bolleke Zoetse’. Hem omschrijven als een getalenteerde, multifunctionele artiest met een torenhoge podiumuitstraling, gigantisch charisma en een imposante stem komt heel dicht in de buurt.

Een interactief gesprek met Burgelman over muziek, passie en liefde, hoe mooi kan het leven toch zijn. Iedereen heeft gewoon over Kurt dezelfde mening: als het over Gent gaat zal hij nooit aan de zijlijn blijven staan. Alhoewel, het kan verkeren zei Bredero. “De stad is het decor van mijn opvoeding, ik ben zot van Gent. Maar m’n onvoorwaardelijke liefde voor Gent is ondertussen wel al flink bekoeld. Ik ben absoluut tegen de alsmaar opkomende dictatuur van een progressief establishment. De druppel die de emmer deed overlopen was het besluit om aan bakfietsen subsidie te geven. Toen ben ik stante pede verhuist”. Kurt gaat door, met humor en bitterzoet. Zelden heeft een mening zo helder en tegelijk zo verontrustend geklonken. Met een ratatouille van woorden maakt hij zich duidelijk zorgen. “Mensen worden asociaal. Gent wil een hippe feeststad zijn maar heeft 2 gezichten. Nergens zijn de normen om te feesten zo streng. Het is een cliché maar wel de waarheid: mensen van buiten Gent komen chique wonen in de stad om daarna te protesteren tegen het lawaai. De decibelnorm maakt feesten onmogelijk, de kans op serieuze boetes erg groot. Trouwens, wonen in Gent wordt onbetaalbaar, enkel nog mogelijk voor de betere klasse. Het drastisch invoeren van een mobiliteitsplan maakt een stad kapot”.Burgelmans is politiek bewust maar wil er niet aan meedoen, al werd hij door enkele partijen gepolst. “Niets voor mij, kan niet tegen mijn verlies, ben fan van de democratie maar wil altijd de 1^e minister zijn. Dus in de politiek zou ik niet functioneren. Als stadcomponist werd voor een aangespoelde Antwerpenaar gekozen. Krijg ik de erkenning die ik verdien vraag ik me soms wel af. Mocht de stad beslissen een Biezebaaze straat in het leven te roepen dan zal dat waarschijnlijk een straatje op Malem zijn waar men vlug alle huizen zal afbreken. Weet je wat het belangrijkste is in het leven? Ademen, al de rest komt op de 2^e plaats”.

Kurt heeft een stem als Klokke Roeland. Hij is recht voor de raap, zijn repertoire moet het niet hebben van ingewikkelde arrangementen. Ogenschijnlijk zonder de minste moeite zet hij met goedvolkse humor ieder zaal en ieder plein meteen aan het swingen, amusement in de puurste vorm.“Er bestaat geen succesformule voor ambiance. Mijn enthousiasme werkt aanstekelijk, ik ben eerlijk op het podium. Bij mij is het recht-toe-aan, eerlijk zonder franjes. Zijn teksten in het Algemeen Beschaafd Gents zijn observaties uit het dagelijks leven en de vaak pikante woordkeuze is niet toevallig. De thematiek van de nummers zijn dikwijls verliefdheid, liefdesrelaties en liefdesverdriet. “Tja, daar worden mensen door getroffen, diep geraakt. Zingen over mijn gras afrijden heeft minder charme. Maar vergeet toch niet dat mijn repertoire ook bestaat uit veel vrolijke liedjes”.

Foie gras is ontzettend lekker

Burgelman wil volop van het leven genieten, want morgen kan het gedaan zijn. “Hier zit een gelukkig man. Als kind wou ik paus worden, met een kort kleed, want ik had schone kuiten. Nu nog trouwens. De school was voor mij een gevangenis. Ben 11 jaar trucker geweest. Toen ik met muziek m’n boterham kon verdienen ging een nieuwe wereld open. Het klinkt pretentieus maar ik ben goed bezig, heb toch al wat bereikt. Als men roddelt over mij is het omdat ik iets doe waar anderen jaloers op zijn. Liever benijden dan betsjiepen zijn mijn moeder”. Als AA-Gent wint is hij als fervent supporter dik tevreden. Kurt is een Bourgondiër, een getalenteerde amateurkok. “Durf het bijna niet te zeggen, dat is tegenwoordig not done, maar foie gras is ontzettend lekker. Maar ik kan evenveel genieten van een pak frieten”. Vrienden zijn belangrijk, wel échte. “Sommige kameraden nodigen me uit op hun feestje en vragen om m’n gitaar mee te brengen. Dan weet je het wel hé. ‘Mocht ik gynaecoloog zijn, zou men mij dan nog wel vragen?” Optreden voor het goede doel, Kurt is selectief. “Mijn goede doelen zijn vooral mijn 3 kinderen en mijn rekeningen betalen. En aan de belastingen heb ik al meer dan genoeg moeten afgeven”.

Frans Van Damme

 

 

Artikel verscheen in De Streekkrant, editie Groot Gent-Deinze - week 10/2014