GENT. Als icoon in de theaterwereld
moet Jo Decaluwe (72) zich al lang niet meer bewijzen. Als acteur wil hij nooit
een souffleur, kijk hem vooral niet op de vingers! Hij liet ons toch toe een
kijkje te nemen in zijn leefwereld.
Al komt hij
niet echt uit een artistiek nest, Jo Decaluwe is gebeten door toneel, al een
heel leven lang. “Ik kom uit een groot gezin: 5 broers, 4 zusters. Vader was
gynaecoloog in Deinze , de geboortes ten huize Decaluwe had jij aan
inkoopprijs, ons gezin was de beste reclame voor z’n stiel. Moeder was een
zuinige vrouw maar bespaarde niet op eten, drinken en sigaren voor mijnheer
pastoor. Ze dronk graag een glaasje, soms zelfs eentje teveel. Niet erg, dan
sliep ze toch gewoon ’s morgens wat langer”. Alhoewel Jo balletdanser wou
worden trok hij naar het net opgerichte Ritz in Antwerpen. “In tegenstelling
met wat sommigen denken is leven en werken in een artistiek wereldje geen
synoniem van een losbandig leven.
Vrijen met Jan en alleman? Vergeet het! In het stadhuis en in ziekenhuizen
wordt meer gevreeën. Al die verpleegsters met onder hun witte kiel enkel een bh-tje en een slipje,
daar kan ik me wel iets bij voorstellen” (lacht).
Theater
Tinnenpot blijft voortdurend de grote uitdaging voor Jo. Hij is acteur,
regisseur, manager en ondernemer. Niet alleen zakelijk en artistiek leider van
Theater Tinnenpot maar ook heel af en toe meid voor alle werk. “Directeur van
een theater zijn is soms ondankbaar. Succes is de verdienste van de acteurs
maar bij tegenslag gaat de beschuldigende vinger gegarandeerd richting mijnheer
de directeur. Elk toneelgezelschap moet vechten voor zijn publiek. Mensen zijn
dikwijls jaloers en afgunstig”. Jo geef het grif toe, hij is dikwijls geen
gemakkelijke vent. Mezelf omschrijven? Een tikkeltje eigenzinnig als directeur,
pretentieus binnen de theaterorganisatie gedreven met een sterk
relativeringsvermogen, perfectionist, soms frivool ontdeugend. Zeker geen big
spender. Ik woon in Knokke, maar dat zegt niets, daar heb je ook een Aldi hé. Theatermensen
geven al te gemakkelijk geld uit, bij voorkeur subsidiegeld”.
Naar
aanleiding van het 125 jarig overlijden van Vincent Van Gogh speelt Jo Decaluwe
een voorstelling over diens leven, een toneelconcept van Decaluwe zelf samen
met regisseur Jo Gevers, gegroeid uit de vele brieven die Vincent schreef aan
zijn broer Theo, z'n moeder, Paul Gauguin, Camille Pissarro en vele anderen. “Tijdens
zijn veel te korte bestaan, Van Gogh werd amper 37 jaar, was de moderne
kunstenaar een zwerfhond die Europa van noord naar zuid doortrok op zoek naar
inspiratie, het juiste licht en zichzelf. Van Gogh kende een kort leven, vol
dramatiek, met tegenslagen, onbegrip, moeilijkheden maar met een sterke wil om
te slagen, te volharden”. In het stuk laat Jo Decaluwe het publiek binnentreden,
gluren bijna, in het boeiende en ontroerende leven van een emotioneel
kunstenaar en mens. “De levenstocht van Van Gogh werd ondermijnd door mentale
crisissen, afgewisseld met ontgoochelingen en hoopvolle momenten in combinatie
van een labiele fysische en psychische gezondheidstoestand. Zijn omzwervingen
in Frankrijk, de vurige tijd in de Provence, zijn vrijwillig verblijf in een
krankzinnigengesticht, de liefdesaffaires, de zelfmoord…niets blijft
onbesproken in deze productie. Na elke voorstelling ben ik echt kapot, totaal
leeg”.Decaluwe is katholiek, gaat elke zondag trouw naar de kerk. “Gewoon om te ontspannen, te relaxen, na te denken. Ik ben gelovig maar kwaad op het instituut kerk. Ik ken Roger Vangheluwe, heb er gelukkig nooit last van gehad, maar ik walg van zo praktijken. Ondermaats en verwerpelijk! Met pensioen gaan? Nooit! Liever doodvallen op scène! Ik ben alleen maar niet eenzaam. Ik heb geen kameraden of vrienden. Voor mijn verjaardag 5 mensen uitnodigen, ik zou niet weten wie”.
Vincent Van
Gogh, Tinnenpotstraat 21 Gent op 19, 21 maart, 3, 4 april telkens om 20 u.
Reserveren: 09/225.18.60
GRATIS: Voor de voorstelling van 19 maart hebben
wij voor onze lezers 10 duotickets beschikbaar. De eerste 10 bellers
(09/225.18.60) kunnen gratis naar Theater Tinnepot.Frans Van Damme
Dit interview verscheen in De Streekkrant, editie groot Gent/Deinze / week 11/2015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten