Interview De Streekkrant: Robrecht Vanden Thoren

Acteur Robrecht Vanden Thoren uit ‘Tom & Harry’

‘Mensen met een beperking zijn geen zielige figuren’

GENT Vlaanderen leerde Robrecht Vanden Thoren (33) pas echt goed kennen door zijn rol in de fictiereeks op één ‘Tom & Harry’. Robrecht heeft alle redenen om hoog van de toren te blazen. De serie stormt elke week vooruit naar bijna 1 miljoen kijkers. Een gesprek met een fijne, geestige deugniet met een Gents accent die telkens puberaal weet te ontroeren.

Robrecht is een kind van de zon. Opstaan bij slecht weer, dat resulteert in een slecht ochtendhumeur. Wat zijn goede of slechte eigenschappen?  Met de beste wil van de wereld, hij weet het niet zo direct. “Onzekerheid is een goede eigenschap, zo blijf je alert. Ik ben zeker geen contraire. Gefocust zijn, iets niet kunnen loslaten, daar herken ik me wel in. Bij onrecht ga ik op m’n achterste poten staan. Mensen die zichzelf beter voelen dan een ander kunnen niet op mijn sympathie rekenen. Vuil op straat, sluikstorten, dat maakt me echt boos. Als ik het mensen zie doen spreek ik ze daarover aan, zeker weten”.

Robrecht studeerde theater aan de Academie voor drama in Eindhoven. “De eerste voorstellingen waarin ik te zien was, waren dan ook meestal in Nederland gesitueerd. Als kind wou ik onderwijzer worden maar behaalde uiteindelijk een diploma docent drama”. In de film ‘Aanrijding in Moscou’ was hij kort te zien als dj en liet in verschillende tv-series, zoals Aspe en Flikken even zien dat hij bestond. De doorbraak kwam er met ‘Hasta La Vista’ waarin Robrecht als jonge gast gekluisterd was aan een volautomatische rolstoel en niet kon bewegen. “Natuurlijk heb ik hiervoor geoefend, weken thuis en in de buurt rondgereden met zo’n rolstoel. Sommigen dachten dat het echt was, men had duidelijk medelijden met mij terwijl dat nergens voor nodig was. Mensen met een beperking zijn geen zielige figuren. Medelijden is in feite een equivalent van een oordeel vellen. Niet zo mooi maar ik maakte me er vroeger ook schuldig aan”. Seks en gehandicapten, lachen met mensen met een beperking, zijn dat nog steeds taboes? “Ja, seks in een rolstoel, dat lijkt meer op een gedoogbeleid. Maar iedereen heeft behoefte aan vriendschap en seks. Gehandicapten hebben evenveel recht op vleselijke geneugten als de medemens die geen problemen heeft om zich te verplaatsen of om met zijn eigen ogen te zien. Daarover grappen maken is niet noodzakelijk kwetsend, het doorbreekt dikwijls taboes. Meestal maken buitenstaanders er problemen over terwijl de doelgroep er minder problemen mee heeft, ze hebben meer humor dan men denkt.

Tom & Harry, de fictiereeks over 2 families wiens leven helemaal door elkaar geschud wordt door de onthulling van een babyverwisseling. Robrecht werd zelf onlangs kersverse vader. Nooit aan een mogelijk verwisseling gedacht? “De geboorte van Ramses was een heftig moment. Verwisselen was totaal uitgesloten, ik zou hem direct herkent hebben tussen alle andere baby’s” Papa worden is veel leuker dan gedacht. Voor Robrecht ging er duidelijk een nieuwe wereld open. “In de toekomst zal ik soms moeten afwegen: een artistiek project aanvaarden of bij m’n kind zijn. Ik wil mijn kind zien opgroeien, proberen een goede partner en vader te zijn. Mijn eigen vader zag ik niet zo vaak, hij werkte in ploegen bij het universitair sportcentrum van Gent. Dat vond hij natuurlijk niet altijd leuk. Later werd onze band hechter. Ik heb hem lang bij zijn voornaam Jean genoemd, zo staat hij ook in mijn telefoon geprogrammeerd. Ik wil het anders doen. Toch wel raar, papa worden is een grote verantwoordelijkheid en toch kwam een gevoel van rust me tegemoet”.

Robrecht voelt geen affiniteit met z’n personage in Tom en Harry, hij staat er heel ver af. “We hebben enkel daadkracht en koppigheid gemeen. Als het in ons hoofd zit, zit het niet in ons gat, we proberen ons hart op de juiste plaats te dragen. Dat lukt mij niet altijd maar doe toch mijn best. Een mensenleven kent ups & downs, nu ben ik redelijk gelukkig, heb van mijn passie mijn beroep kunnen maken. Ik geef veel maar wil ook veel terugkrijgen. Gun iedereen alles anders wordt jezelf ongelukkig. Sterrendom wordt heiligdom in Hollywood. Neen, dat liever niet. Hier zijn de mensen lief en terughoudend, ben al blij dat ik maar 1 stalkster heb. Een gevoel van moeheid  is voor mij de geruststellende gedachte dat ik volop werk heb en goed bezig ben. Niets is leuker dan acteren”. Houden zo!

Frans Van Damme

 

Dit interview verscheen in De Streekkrant, editie groot Gent/Deinze, week 16/04/2015