Interview De Streekrant: Joke Schauvliege

                           ‘Ik ben geen koele kikker’

GENT In een vorige legislatuur was Joke Schauvliege minister van cultuur. Nu gaat ze als Vlaamse minister van omgeving, natuur en landbouw goedgezind door het politieke leven. Cultuur maar ook boeren en hun problematiek liggen haar nauw aan het hart. Onder het waakzaam oog van haar perswoordvoerders gingen we koffiekletsen in het Gentse ‘Sandton Grand Hotel Reylof’.

Sociaal engagement is de familie Schauvliege ingebakken. De overtuiging van pa en ma om ten dienste te staan van anderen dreef dochter Joke via de jeugdbeweging en tal van verenigingen naar de politiek. Ze liep school bij de zusters van O.L.Vrouw Visitatie in Gent. Katholiek nest, katholieke school maar nooit de ambitie gehad om non te worden? “Neen, ik was een vroegbloeier, met dank aan m’n 2 oudere broers. Ik wou eigenlijk dierenarts worden maar ging rechten studeren aan de RUG. Op kot gezeten in Gent, het was een goede leerschool, een schone tijd”. Joke werkte 10 jaar met plezier als advocaat aan de Gentse balie”.

Politiek kwam op haar weg, de carrière ging flink vooruit. Is het nu anders dan vroeger, gaan mensen zich afkeren van de politiek? “Wijzelf en de media hebben boter op het hoofd want wij draaien allemaal mee in dat spel. Futiliteiten worden opgeblazen, dat ondergraaft de geloofwaardigheid. Fait divers worden gebracht als wereldnieuws. Het lijkt wel of we ons enkel bezig houden met ruziemaken. Kwakkels, leugens, verzonnen verhaaltjes die een eigen leven gaan leiden, daar heb je geen verweer tegen. Dat maakt me boos. Huichelaars en schijnheiligaards zijn verfoeilijk, mensen die strategische spelletjes spelen en de waarheid constant verdraaien ergeren mij geweldig”

 ‘Mijn voorliefde voor saucissen is altijd gebleven’

Schone schijn, daar wil Joke niets van weten.“Ik ben een madame zonder tralala, niet materialistisch ingesteld. Een klein vogeltje die voor m’n neus komt fladderen, dat is voor mij een groot cadeau. Kleine dingen in het leven vrolijken me op. Cultuur en natuur maken een mens goedgezind. Men heeft niet de nieuwste i-phone nodig om gelukkig te zijn. Vroeger was het allemaal eenvoudiger. Geef mij maar een goede Vlaamse hutsepot met veel verse groenten, spek, varkenspoten en worsten. Weet je, als vakantiejob bezocht ik beenhouwers om  salami’s te promoten. ’t Was plezant maar het liet wel sporen na. Mijn voorliefde voor saucissen is altijd gebleven” (lacht). Ik zou graag op de markt staan met een kruidenkraam. Puur natuur, echt, authentiek. Misschien ligt daar wel mijn toekomst want de politiek is een onzeker bestaan”.

Fietsen is een hobby, een gezonde ontspanning. Ze kan haar mannetje staan en  fietste de Mont Ventoux op. “Onder de mensen komen, horen en zien wat er leeft, dat is belangrijk. Ik ben niet van beton, ben geen koele kikker maar een vrouw met emoties. Van inhoudelijke kritiek, daar leer ik van maar speel op de bal en niet op de persoon. Ik ben ongeduldig, een vrouw van niet veel woorden, ’t moet vooruit gaan. Ja, ik ben gelovig en ga soms op zondag naar de mis. Om mensen te ontmoeten, als politicus moet je aanspreekbaar zijn”. Hoe is het gesteld met onze aarde en het milieu, zijn we er slecht aan toe? “Bevolkingstoename en water zijn milieu-uitdagingen. We hebben er alle belang bij om op de kar van de groene economie te springen. De ecologische voetafdruk kan kleiner. Het moet voor iedereen aantrekkelijk worden om milieu-inspanningen te leveren. Daarom ook wil ik graag een flexibel watertarief invoeren in heel Vlaanderen, om zuinige watergebruikers te belonen. Ik geloof ook bijzonder sterk in producten van bij ons, authentiek en portemonneevriendelijk. Back to basic. Vergeet ook niet dat Vlaanderen een milieuexpertise heeft opgebouwd waar we trots mogen op zijn. Als Arcelor Mittal zijn uitstoot verder wil beperken komen ze kijken hoe de vestiging in Gent dat heeft gerealiseerd. Ik wil een goed maar realistisch, betaalbaar en maatschappelijk aanvaard  klimaatbeleid voeren”.

Ze  heeft een duidelijk standpunt wat de politieke stiel betreft. “Boeren zeggen altijd hun gedacht, zo zit ik ook in elkaar. Beloof niets wat je niet kan waarmaken. Valse beloftes wreken zich op termijn. Als je een probleem niet concreet kan oplossen, wijs mensen dan de goede weg. Maak de burgers niet bang met doemscenario’s, zoiets werkt niet. Geloof in de toekomst, hoopvolle signalen komen voortdurend op ons af. Je moet ze gewoon willen zien”.

 

Frans Van Damme

 

Artikel verschenen in De Streekkrant, editie groot Gent-Deinze, week 18/2015