zondag 6 september 2015

Interview De Streekkrant: SAM VAN ROSSOM


‘Gok nooit op 2 paarden, dat loopt meestal fout’

GENT Sam Van Rossom (29) is één van de weinige Belgische basketbalspelers die in het buitenland een carrière heeft opgebouwd, waar hij kan concurreren met de allerbeste. Af en toe, uitzonderlijk eigenlijk, kan je hem nog wel eens tegen het lijf lopen in zijn geboortestad Gent.
Gentenaar Sam Van Rossom sloot zijn syllabus en zei adieu aan de school om zich volledig te wijden aan basketbal. Enkele jaren, honderden wedstrijden en een aantal titels later moet hij zowat de beste Belgische basketbalspeler zijn.
“Mijn vader gaf training aan de allerkleinsten. Hoewel ik amper 5 jaar was, dus nog te jong om te spelen, mocht ik toch gewoon deelnemen aan de trainingen. Voor ik het wist stond ik enkele uren in de week op het plein, was altijd bij de betere van de ploeg waardoor ik ook vaak mocht aantreden bij de grotere jongens.”Later speelde hij bij Bobcat Gent, Gent United en BBC De Pinte. Vanaf dan ging het erg snel voor Sam, hij ontbolsterde in 2005 bij BC Oostende en werd prof. “Bij Oostende verwierf ik eigenlijk mijn geloofsbrieven. Het was meteen een groot succes. Het eerste jaar werden we Belgisch kampioen. Memorabel, een jaar later werden we opnieuw Belgisch kampioen. Ik werd 2 keer tot speler van het jaar verkozen.” In 2008 kwam Sam bij het Italiaanse Milaan terecht, dat hem 2 jaar uitleende aan Pesaro. In 2010 haalde Zaragoza hem in huis. Sedert 2013 heeft hij een 3-jarig contract bij Valencia. Ik ben de laatste om te zeggen dat ik een harde job heb, maar sommigen zien enkel de blinkende kant van de medaille. Ze vergeten wat ik allemaal moet opofferen om te staan waar ik nu sta. Lang van thuis weg, weg van je vrienden en familie, een te verwaarlozen uitgaansleven. Akkoord, ik heb er zelf voor gekozen en de positieve zaken wegen zwaarder door dan de negatieve maar zo eenvoudig en evident is dat zeker allemaal niet.”
De frequentie van de trainingen mag dan wel hoog zijn, de inspanningen zwaar, de heimwee naar thuis groot maar populariteit en geld verzachten toch wel de arbeid? “Mij hoor je niet klagen, ik verdien goed m’n boterham. Alhoewel andere sporters soms wel het 10 dubbele verdienen. Basket is een grote businesswereld maar voor mij is het nog altijd grotendeels een hobby, eigenlijk meer een passie. Van een hobby je beroep maken, dat geeft dé meerwaarde aan mijn leven. Met m’n 1,88 m. ben ik misschien de kleinste op het veld maar tevens de snelste.” Zo’n topspeler als Sam mag toch wel rekenen op enige privileges overal waar hij komt?  “Als buitenlander wordt ik bij Valencia beter behandeld dan de Spanjaarden zelf. Een niet onaardige auto, een aantrekkelijk loon en een flinke huurkostenvergoeding mogen dan wel leuk zijn, het enthousiasme en respect van de supporters is voor mij eigenlijk meer waard. In Italië had de club waar ik destijds speelde een overeenkomst met een restaurant waar ik dagelijks gratis mocht gaan eten. Erg handig maar niet goed voor de lijn. Nu vult moeder mijn diepvries.”
Als Sam over vader en moeder spreekt blinken zijn ogen. “Alles heb ik te danken aan mijn ouders. Ik liep school aan het St. Barbara instituut en heb daarna 1 jaar rechten gedaan aan de universiteit. Studeren en basket combineren werd onmogelijk, er moest een keuze worden gemaakt. Gok nooit op 2 paarden, dat loopt meestal fout. Mijn ouders drongen me niets op, ik mocht mijn eigen toekomst bepalen.” Seks, drugs en rock & rol, Sam wil zich niet profileren als een heilige en praat zonder taboes. “Ik leef niet hypergezond, ook niet ongezond. Over alcohol wil ik niet hypocriet doen, drinken met mate, dat mag best. Seks voor de wedstrijd? Mijn lief woont in België, ik zit in Spanje, niet zo’n comfortabele situatie voor regelmatige seks hé (lacht). Neen, in Valencia liggen de dames noch voor, noch na de wedstrijd aan mijn voeten, het is niet wat je denkt.”
Hoe is het gesteld met het basketbalgebeuren in België? “Er is een moment geweest dat basket in ons land in een diep dal zat. Nu is het niveau niet slecht, we zijn aan een inhaalbeweging bezig maar concurreren met Spanje, Italië, Griekenland of Rusland is onmogelijk. Onze nationale ploeg zit in de lift, dat maakt me blij. Een baaldag is me wel niet onbekend. Zoals de dag toen ik een aanbieding kreeg om over te stappen naar de absolute top: Moscou.  Maar ik kan niet weg bij Valencia, mijn contract liep er nog 1 jaar. Dat was efkes vloeken.”
Frans Van Damme
 

Dit interview verscheen in De Streekkrant, editie groot Gent/Deinze - week 37/2015
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten