‘Mijn
stalkster ging failliet aan mij’
GENT
De meeste van de passies van Michel Follet (56) zijn al lang geen geheim meer:
radio, film, muziek, schrijven en de kermis. Naar aanleiding van zijn nieuw
boek ‘Kaartjes aan de kassa’ trokken we met Michel naar de Gentse halfvastenfoor
waar het boek officieel werd voorgesteld.
Kermis is authentiek volksvermaak dat niet mag verdwijnen
volgens Follet. Steeds meer Belgische
steden zijn de kermis in het centrum liever kwijt dan rijk. Het lijkt wel de
richting uit te gaan van volksvermaak met een
besmeurd imago. Waarom koos hij Gent als locatie voor de boekpresentatie. “Gent
was altijd een kermisvriendelijk stad, vandaar. Maar toen enkele weken terug
die heisa begon en de forains in
staking gingen sloeg de twijfel toch toe. Eigenaardig, zoveel miserie in
Gent voor een nobel beroep dat 2 jaar
terug aan de lijst van cultureel erfgoed werd toegevoegd. Gelukkig viel alles in
de goede plooi. Wring toch vooral de kermis niet de nek om. De klanten zijn de
kermis nog lang niet beu. Pretparkcultuur, daar hou ik absoluut niet van. De
sfeer op de kermis is uniek en onvervangbaar.”Michel is een rustige man, koppig in positieve zin, geen dwarsligger, ouder worden maakt een mens milder. “Ik heb over alles waar ik verstand van heb een mening. Iedereen heeft recht op een eigen mening, sommige mensen moeten eens meer hun mond opendoen. Ik zoek geen controverses op, bespaar me discussies. Mijn rock ‘n roll gehalte is bijzonder klein maar mijn geloof in God is des te groter, zonder zijn boegbeeld te willen zijn. De kerk was niet altijd een fraaie instelling, maar het belang van de liturgie is groot. Geloven in mooie dingen, in goede mensen is ook al goed hoor.”
In 1994 werd bij Follet een brughoektumor geconstateerd, een goedaardig gezwel tussen zijn gehoor en hersenen. “Een ingreep was erg urgent, anders zouden één voor één belangrijke gezichtsfuncties uitvallen. Het was niet denkbeeldig dat ik op een ochtend mijn oog niet meer kon sluiten of verlammingsverschijnselen zou constateren op mijn bovenlip.” De operatie, die 11 uur duurde, was succesvol. Hij moest wel het gehoor aan de rechterkant opgeven om de chirurgen toe te laten vrij te manoeuvreren. Michel zoekt rustige plekjes op, een kermis is niet meteen een plaats waar je zou denken dat hij zich thuis voelt. “In een gesloten ruimte heb ik direct barstende hoofdpijn van het minste lawaai. In open ruimtes, zoals op de kermis, is dat gelukkig geen probleem.” De periode in het ziekenhuis en de revalidatie zouden een keerpunt betekenen voor Follet werd door sommigen georakeld. “Het waren in feite mensen die mij niet eens kenden maar ze kregen gelijk. Mijn sociaal leven is nul. Mij zal je niet op café zien, uitgaan en een avondje stappen kan niet meer. Applaus en lawaai zijn in mijn hoofd als stormtroepen, elk geluid wordt buiten proportie uitvergroot. Ik zie het niet als een handicap, heb er leren mee leven, aanvaard wat er op m’n pad komt.”
Michel volgt zijn eigen weg, hij houdt niet van grijze
muizen, Follet wil buiten de lijntjes kleuren. “Meelopers kunnen niet op mijn
volle sympathie rekenen, we moeten ons wereldbeeld verbreden.” Positief denken,
zo’n boodschap wil hij verkondigen.
Misschien toch iets waar hij zich mateloos aan ergert? Stand-up comedians maken
me niet blij. ’t Is niet grappig wat ze doen, onnozel zelfs, hun lat ligt laag.
Lachen op de kap van een ander, gemakkelijker kan niet, ze vertellen zonder
gêne goedkope en platte praat. Van zoveel cynisme gaat mijn maag keren.”
Als we het hebben over de vrouwen van Michel is Maria
niet weg te denken. Neen, niet de heilige, wel z’n stalkster! “Het begon in
1995 met een telefoontje. Een vrouwenstem zong
op het antwoordapparaat 'Capri c'est fini'. Gelukkig stond ze nooit in mijn
badkamer (lacht). Wel werd ik bedolven onder kaartjes, brieven, telefoontjes en
liefdesboodschappen, kreeg zelfs haar huis- en autosleutels. Ze liet in overvloed
cadeautjes en geld afgeven. Al weet ze alles over mij, Maria heeft geen kwade
bedoelingen, integendeel. Ze is ondertussen failliet, Dat mens heeft zich aan
mij totaal geruïneerd, echt waar. Wat ik ook doe, niets helpt. Ze doet
nog altijd verder, met up en downs. Op een sluwe manier slaagde ze erin om mijn
leven binnen te dringen. Een stalkster stopt nooit,
dat weet ik nu wel zeker. Als ik moet kiezen, dan toch liever de kermis.” FRANS VAN DAMME
Het boek ‘Kaartjes aan de kassa’ van Michel Follet is enkel te koop op de Vlaamse kermissen. Prijs: 6 euro.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten