Zanger/songwriter/bassist
Wouter Berlaen
‘Veel miserie in de muziekwereld’
MARIAKERKE
De revival van het dialect zet zich flink door. Wouter Berlaen maakt daar
handig gebruik van. Iedereen zingt zoals hij gebekt is, Hij laat consequent van
zich horen in het onvervalst Zultse dialect. Zijn eigen songs worden overspoeld
door lovende recensies. Wij gingen luisteren.
Geboren en getogen is Zulte. Geef toe, Wouter Berlaen kon
het slechter treffen. Hij was er in goed gezelschap van Roger Raveel en Gerard
Reve. “Ik wou eigenlijk
voetballer worden. Het mocht niet van mijn ouders. Uit kolere ging ik dan maar naar de muziekschool, zomaar. Het zou hun
leren, misschien dachten pa en ma dat ik als plan B had gekozen voor roken,
drinken, drugs en rock & roll (lacht). Op m’n 18e ging ik studeren voor
sociaal assistent, daarna volgde het conservatorium."
Het dialect van Zulte mag dan wel niet het mooiste zijn,
ieder z’n mening, maar waar troubadour Berlaen komt opduiken zorgt het wel voor
leute, plezier en ambiance. Volkse teksten zonder pretentie weet men blijkbaar
overal te smaken. “We gaan soms optreden in Limburg, geen mens die ons daar
verstaat. Dat zijn ze daar gewoon, Limburgers verstaat men ook nergens. Nochtans
ben ik een op Gent gebaseerde artiest geworden, resideer sinds 2005 in
Mariakerke en verschijn regelmatig op initiatieven van Trefpunt en Charlatan. Tijdens elke Gentse Feesten speel ik bij verschillende
projecten. Luc De
Vos was mijn maat en muzikale mentor, zijn dood kwam bijzonder hard aan. Het
gevoel dat het van de ene op de andere dag allemaal voorbij kan zijn verviel
mij. Neem het leven vooral niet al te serieus."
Ondertussen heeft
Berlaen 3 full cd’s opgenomen. Thema’s als vriendschap, verraad en verlies
komen in z’n liedjes dikwijls aan bod. Autobiografisch? “Teksten dienen zich bij mij spontaan aan,
elke plaat is een nieuw experiment. Ik heb de laatste 3 jaar veel meegemaakt,
ik wil en moet mijn grenzen afbakenen. Voor iedereen goed doen is onmogelijk.
Wie dat probeert komt meestal bedrogen uit. Toen ik 40 jaar werd kwam het besef
dat niemand ongeschonden door het leven komt.” Waar vroeger kwantiteit
belangrijk was voor Wouter is nu kwaliteit het allerbelangrijkste. Hij legt
zijn normen steeds hoger. “Met mijn laatste cd ‘Van mijn erf’ wil ik duidelijk
maken dat er grenzen zijn. Wie niet geïnteresseerd is moet maar uit mijn leven
wegblijven. Ik gun de luisteraars een blik in mijn hart.”
Kan hij, ondanks alles,
met iedereen door dezelfde deur? Slechte en goede eigenschappen kan hij maar al
te goed plaatsen. “Altijd en overal ben ik een grote verzoener. Met het ouder
worden zijn daaraan echter beperkingen gekomen. Als er een granaat ligt ga ik
er nu niet meer de pin uittrekken. Een vorm van zelfbehoud waarschijnlijk. Brandjes
blussen en mezelf wegcijferen geeft me het idee een goed mens te zijn. Mensen
weten altijd wat ze aan mij hebben. Mijn vriendin is nogal koppig, 2 dagen
beeld zonder klank kan ze volhouden. Ik capituleer al na enkele minuten, gewoon
omdat ik mijn emoties kan en wil uiten. Minder leuk is dikwijls mijn
nuchterheid, mijn ongeloof. Ik geloof enkel wat ik zelf zie en hoor.”
Het zijn moeilijke tijden voor de muziek, Wouter beseft
het maar al te goed, hij blijft realistisch. “Wie arm is zakt steeds dieper weg,
rijken wordt altijd maar rijker. In de muziekwereld is dan niet anders, miserie
is bijna overal merkbaar. Helaas durft niemand er wat over te zeggen. Wie 250
cd’s verkoopt mag al dik tevreden zijn. Verdienen doet men in het beste geval aan
optredens. Ja, de crisis in de showbusiness is niet meer weg te cijferen, een
belegde boterham verdienden is niet zo evident. Sommigen voelen zich toch zo
belangrijk, lopen naast hun schoenen maar betekenen in feite helemaal niets.”
Berlaen zelf heeft, als muzikant, niet te klagen. K3, Natalia, Raymond van het
Groenewoud (zijn God), maken van zijn
talent maar al te graag gebruik. Daarvoor is hij erg dankbaar.
Op zijn 31e werd bij Wouter, na een
gezichtverlamming, de diagnose Tourette vastgesteld. Hij heeft duidelijk een
milde vorm, het is nauwelijks merkbaar. Hij kan er goed mee omgaan. “Ik heb het onder controle,
het is niet levensbedreigend. Bij mij beperkt het ongemak zich tot het
knipperen met de ogen, het maken van enkele geluidjes. De oorzaak van Tourette
is niet geheel bekend, een medische oplossing al evenmin. Sommigen die mij ontmoeten
doen onwennig, dat is nergens voor nodig. Ik wil het syndroom bespreekbaar
maken. Er is voor Tourette weinig begrip, dat moet veranderen.”
Frans Van Damme
Dit interview verscheen in De Streekkrant, week 24/2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten