‘Eenzaamheid kan je delen
met anderen’
Dirk Brossé heeft de voorbije 30 jaar
zowat alle nationale en internationale orkesten geleid, werkte samen met
wereldsterren en stond in de meest gerenommeerde zalen. Hij moet zowat ’s werelds
meest toegankelijke en gefêteerde componist zijn. Hij wil zijn begeesterende
levenswandel graag met ons delen.
Brossé geeft het ridderlijk toe, hij was een
moeilijk kind. “Ik wist wat ik wou, het moest altijd mijn goesting zijn. Laat
een vogel vliegen en hij is gelukkig, dat was mijn filosofie. Met mathematisch
verstand is het niet te verklaren maar ik heb een 6e zintuig. Een
voorgevoel, een onderbewustzijn stuurt me in een bepaalde richting.”
Het buikgevoel van Dirk maakt deel uit van z’n
leven maar is absoluut niet onfeilbaar. “Door mijn flinke dosis naïviteit ben
ik al verschillende malen bedrogen. Blijf vooral geloven in jezelf.
Jaloersheid, wat een vreselijk beest. Sommigen houden deuren gesloten uit
schrik voor hun eigen positie. Niet vrienden zijn daarom niet mijn vijanden.
Vriendschap is nooit voor eeuwig, mensen evolueren. We leven in een wereld
geregeerd door macht en geld, het is nu niet anders dan vroeger.”
Woorden als carrièreoverzicht en muzikale ervaringen gebruikt Brossé
liever niet. Hij gunt muziekliefhebbers een blik achter de schermen van zijn
wereld. “Wat niet wil zeggen dat ik mijn privacy te grabbel
gooi. Ik laat wel toe dat mensen een beetje voyeur zijn, vooral wat betreft mijn
denken over muziek. Door openhartig te praten over belevenissen en ervaringen vervagen
soms de grenzen tussen privé en métier.” Dirk is een controlefreak, het is en blijft zijn story over hoe hij de wereld
ziet en beleeft. “Tijd, ruimte, klank en mensen fascineren mij. Het is mijn
doel tijdens elke voorstelling iedereen te verrassen, ik wil
dingen maken waardoor mensen ontroerd worden. Kunst en muziek kunnen maar
bestaan als er iemand naar luistert. Ik
haat pauzes, dat breekt de magie van een voorstelling.”
Als pure globetrotter is Brossé altijd wereldwijd onderweg, uren van
gezwoeg in zalen, gangen, opera’s, concertgebouwen en studio’s. Een eenzaam
bestaan? “De verplaatsingen op zich voel ik niet aan als vervelend,
het maakt deel uit van mijn werkdag. Reizen en ondertussen nadenken gaan
perfect samen. Enkel de wachttijden en veiligheidscontroles zijn niet leuk. Van
eenzaamheid heb ik geen last, nooit voel ik me echt alleen. Eenzaamheid kan je
ook delen met anderen. Het geeft mij geestelijke rijkdom. De wereld is mijn
thuis.” Dirk is altijd bereid nieuwe uitdagingen aan te gaan, ongekende wegen
te bewandelen, nieuwe horizonten te ontdekken. Van zero to hero! “Succes kan je kopen, dat doen sommige artiesten van
vandaag. Met als gevolg dat ze nogal vlug verdwijnen. Ik heb gekozen voor een
lange, stabiele carrière van hard werken. Ik leef sober en gedisciplineerd maar
voel me wel een echt luxekind. ”
Brossé heeft enkele merkwaardige trekjes. “Hoewel ik eigenlijk niets
anders doe, schuw ik het om in grote groepen te zijn. Verder heb ik een goede
pen, schrijf veel poëzie en essays maar heb geen ambitie om er mee naar buiten
te komen. Verder ben ik een gepassioneerd verzamelaar van etnische
muziekinstrumenten. Een slecht kantje? Ik ben een spaarder, op het randje van
gierig zijn. Om 1 euro kan ik me druk maken. Een nieuwe auto kopen is puur
geldverlies.”
Enkele jaren terug
werd zijn stiefdochter Aurore vermoord teruggevonden in haar auto aan het Maaltebruggepark, na
een nachtje stappen op de Gentse Feesten. Het
nieuws kwam aan als een splinterbom, het raakte zoveel mensen. “De littekens
blijven. Waar ze ook mag zijn, moge ze sterk en gelukkig zijn, en moge liefde
en vrede bij haar zijn. Voor eens en altijd.” Liefde en verdriet, goed en kwaad
liggen dicht bij elkaar. Dirk heeft de ambitie om oud te worden. “Liefst onsterfelijk
wil ik zijn om wijsheid en kennis te vergaren en door te geven. Ik wil de
wereld zien evolueren, buitenaards leven ontdekken. Een reis in de ruimte is
geen science fictie, het staat op mijn verlanglijstje. Buitenaards leven
bestaat!. Hier op aarde heb ik het allemaal gezien, men moet mij niets meer
wijsmaken. Ik ben klaar om dood te gaan, niet alles is gezegd maar alles is begrepen.
Ik heb nooit een echt familieleven gehad, ook geen kinderen. Sterven moet je
alleen doen, kinderen zijn geen garantie voor een gelukkige oude dag.”
Tijdens het filmfestival in Scheveningen op
30 september a.s. maakt
Dirk Brossé kans op een Gouden Kalf voor zijn soundtrack bij de film ‘Knielen
op een bed violen’. Hij mag gerust zijn, de muziek van Dirk Brossé heeft
nog nooit iemand ontgoocheld.
Frans Van Damme
Dit interview verscheen in De Streekkrant week 39/2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten