Christophe Peeters (Open Vld)
‘Ik
beoordeel mensen op hun waarde’
Christophe
Peeters (42), schepen van Financiën,
Feesten, Middenstand en Innovatie kwam
op 20-jarige leeftijd, als jongste raadslid in de
geschiedenis van Gent, in de gemeenteraad. Sommigen
durven zelfs te spreken van de mooiste ooit. Politiek werd hem van thuis uit met de
paplepel ingegeven. “Liberaal zijn is een manier van leven, geen ideologie.
Vanaf mijn 14e ben ik al lid van de partij, al hecht ik mij niet aan
wat is geweest. Nieuwe omstandigheden vragen om nieuwe inzichten. Een plakboek
met knipsels over mezelf bestaat niet, nergens voor nodig.”
Christophe doet zijn job
bijzonder graag, hij wil het evenwicht bewaren, zaken mogelijk maken, naar
oplossingen zoeken en het verschil te maken. Christophe wil meteen een
hardnekkig gerucht uit de wereld helpen. “Neen, bij de volgende verkiezingen
zal ik niet overlopen naar een andere partij. Ik blijf de Open Vld trouw, mijn
liberale normen en waarden zijn nergens anders terug te vinden.” Jarenlang was
hij zowat de meest begeerde vrijgezel in de stad. Maar 5 jaar geleden kruiste
Wendy zijn pad, het huwelijk staat op de planning voor volgend jaar.
Hoe begon eigenlijk je Cupido verhaal ?
“Wendy was daar aan het fietsen en ik zat bij een andere
fietstocht in de volgwagen. Op de Tourmalet sloeg de vonk over. Neen, sportief
ben ik helemaal niet, Wendy sport nu voor ons twee, dat volstaat. Ze kan als
kinesitherapeute bijzonder goeie massage geven (lacht). Of ik de ideale
schoonzoon ben? Dat is alvast toch de bedoeling. Neen, ik ben geen handige
Harry en een romantische man al evenmin. Wel galant, attent en charmant, zegt
men toch. Ik ben ondertussen gestopt
met roken. Het was een voorwaarde van Wendy.” In Gent maakt Christophe mee de
wetten, thuis is het blijkbaar Wendy. “
Bestaat
eeuwige liefde?
Van dat idee vertrekken we.
We gaan er samen stevig aan werken om er iets moois van te maken. Huishoudelijke
taken zoals strijken, spaar me daar van. Koken lukt me vrij aardig. Een handige Harry ben ik absoluut niet. Al geprobeerd maar de
schade is nadien niet te overzien. Geschiedenis heeft mijn absolute interesse. In mijn schaarse vrije tijd
verslind ik boeken. De zondagavond is heilig, dan
spelen we samen spelletjes. Neen, niet wat je denkt, ik bedoel
gezelschapspelletjes met vrienden (lacht).”
Hoe is het gesteld met je vriendenkring?
“Mijn persoonlijke
vrienden appreciëren mij om wie ik ben en niet om wat ik doe. Als er ooit een
einde komt aan mijn carrière als schepen kan ik 75 % van de mensen in mijn
adressenboekje schrappen, we moeten daar niet flauw over doen. Of ik vrienden
heb in de politiek? Ik ben nog bij niemand van het college thuis geweest.
Correct en vriendelijk zijn met de collega’s wil nog niet zeggen dat we samen
Kerstavond moeten vieren. Ik geef niet om titels, beoordeel mensen op hun
waarden. De onwil van sommigen om iets te bereiken, dat is ergerlijk.
Doelbewust zaken fout voorstellen, mist spuien, anderen belazeren maakt me
kwaad. Het leven is dikwijls slechte cinema. Ik ben niet rancuneus
maar vertrouwen mag nooit geschonden worden.”
Je
mag dan wel schepen van Feestelijkheden zijn, het leven is voor niemand elke
dag een feest.
“Toen
begin dit jaar mijn vader overleed was dat een harde klap. Hij genoot veel respect bij zijn collega’s van de
recherche, had een mooie staat van dienst.
Het leven is nu eenmaal
eindig. Ook met mijn overleden grootmoeder zou ik nog graag eens babbelen. Schrik
van de dood heb ikzelf niet, wel van sterven en afzien. Vechten tegen ziektes
lijkt me vreselijk. Na ons is het definitief gedaan. Dat is spijtig want ik zou
willen weten hoe het leven na mij verder gaat, wat ik niet heb mogen meemaken.
Voor alle zekerheid kunnen we toch maar beter hier en nu plezier maken.”
Als je mocht kiezen voor een andere bevoegdheid in het
schepencollege, welk zitje zou je kunnen bekoren?
“Ik ben bijzonder blij
met mijn huidige bevoegdheden, financiën ligt me bijzonder goed, cijfers,
centen en procenten zijn mijn grote passie. Al lijkt burgemeester worden nog
niet zo een slecht idee. Ambitie hebben is het leven, daar is niets fout mee.
Integendeel! Weet je, ik heb oneindig veel geduld als ik op het einde maar mijn
gelijk krijg (lacht). Ik twijfel continu aan mezelf, ben niet zo zelfverzekerd
als men denkt. Dat heeft ook voordelen. Leren uit je eigen fouten zorgt voor
een comfortabele toekomst. Als kind wou ik F16 piloot worden. Helaas,
hiervoor waren m’n ogen niet goed genoeg. Gelukkig heb ik in de politiek een
klare kijk.”
Frans Van Damme
Verschenen in DE ZONDAG dd. 02/10/2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten