Filip Watteeuw (Groen)
‘Na
een rondje lopen ben ik een beter mens’
Filip Watteeuw (54) was er van overtuigd dat het kartel
SP.A-Groen de enige manier was om in het stadsbestuur te geraken. Stilaan groeide het vertrouwen en uiteindelijk kon men met een sterk
vernieuwend en ecologisch programma naar de kiezer trekken. Het resultaat was
een grandioze verkiezingsoverwinning. Groen haalde 10 zetels, Watteeuw werd
schepen van Mobiliteit en Openbare Werken.
Omdat het cumuleren van
een schepen- en een parlementair ambt bij Groen niet toegestaan is, legde
Watteeuw zijn ambt als Vlaams Parlementslid neer. Bij zijn afscheid kreeg hij een
paraplu cadeau.
“Om open te trekken wanneer het in Gent moeilijk gaat” zei Kris Peeters. “Maar ik ben niet zo’n parapluutjesman”
lacht Watteeuw. “Ik ben eigenlijk een politieke diesel. Eerst traag op gang,
maar dan blijf ik wel volop doorgaan. Mijn bevoegdheden zijn me op het lijf
geschreven. We moeten stoppen met enkel te denken vanuit het perspectief van
de auto. Destijds ging mijn thesis over duurzame mobiliteit in Gent.”
Heb je goede
herinneringen aan de jeugdjaren?
“In het dorp (Moorslede) waar we woonden was niet veel te beleven. Door de
oliecrisis en de grote werkloosheid zag het er toen alles behalve rooskleurig
uit. Ik las graag en veel, elke dag een boek. Ook serieuze literatuur, een nieuwe
wereld ging voor mij open. Boeken uit de bibliotheek, want thuis was er geen grote
weelde maar eten was er altijd. We kwamen niets te kort, vroeger had men minder
nodig. Mijn ouders waren kleine zelfstandigen met een meubelwinkel. Mijn vader
was een echte vakman, maakte zelf meubels, de geur van houtzaagsel zal mij
altijd bijblijven. Ik ging bij de Chiro en werd er zelfs leider. Werken met
jongeren, leuke spelnamiddagen organiseren, verantwoordelijkheid nemen, veel
zaken in vraag stellen, het was een boeiende tijd. Als jonge gast kon ik het
nachtleven in Gent bijzonder waarderen.”
Als schepen introduceerde
Filip een nieuw, controversieel
mobiliteitsplan en kreeg hiervoor meermaals
de wind van voren, was dikwijls de kop van jut, de zondebok.
Hoe ga je met kritiek om?
No hard feelings?
“Je moet alles in de juiste context plaatsen. Ik probeer mijn werk goed en
doordacht te doen, sommige opmerkingen raken mij. Een handelaar die ongerust is over zijn inkomen, ik
begrijp de bekommernis en wil gerust meedenken. Een grote mond opzetten, grof
en brutaal zijn, vuilspuwerij, op de man spelen en niet op de bal,
daar heb ik het moeilijk mee. Gelukkig is dat een kleine minderheid, er komen ook veel positieve reacties.
Wat sommigen op sociale media durvenzetten is ongelooflijk, daar probeer ik
niet op in te gaan.Ik ben de verpersoonlijking geworden van mobiliteit.
Constructief zijn is de boodschap. Luisteren voorkomt verzuring, maak de mensen
geen blaasje wijs. Als iets niet mogelijk mocht zijn dan zeg ik het ronduit.”
Als schepen, content in
Gent?
“Het gaat me absoluut niet om titels maar wel om het realiseren en het in
gang zetten van projecten. Vooruit gaan, draagkracht, gedrevenheid en geduld,
het is een rare combinatie maar alles heeft nu eenmaal zijn tijd nodig. Gent
straalt een unieke sfeer uit, de stad is een combinatie van gevestigde waarden,
van creativiteit en van nieuwe, hippe zaken en locaties. Onze horeca bloeit,
waterzooi, stoverij neuzekes, mosterd van Tierenteyn, hoofdvlakke, bloedworsten van Zwaenepoel, Mokabon koffie, kaas en
rijstpap van het Hinkelspel… geef mij maar de stad. In een plattelandsgemeente
zou ik niet meer kunnen leven. Trouwens, stadsmensen zijn broodnodig om de
natuur te behouden.”
Is een drukke agenda
onder controle te houden?
“Fietsen langs de Schelde, zo’n 15 km., geeft een zalig gevoel van totale
ontspanning. Maar lopen is voor mij toch de mooiste sport die er bestaat, de
beste manier om te ontstressen, om het hoofd leeg te maken. Mijn vrouw maakt er
mij meermaals op attent dat ik een beter mens ben na een rondje lopen. Het is
een kwestie van doseren. Anders hou je het geen 20 jaar vol. Vrijdagavond en
zondagnamiddag zijn voorbehouden voor familie en vrienden. De grootste troef
van echte vriendschap is de stilte, daar zijn geen woorden bij nodig.”
Een ultieme wens? Een
favoriete one night stand ?
“We hebben een mooi netwerk van openbaar vervoer. Maar zelf eigen openbaar
stadsvervoer organiseren, zoals vroeger de MI.V.G., daar droom ik van. Soms
maak ik mij ongerust over de overbevolking in de wereld. Zowat 7 miljard mensen
moeten eten, drinken…. het milieu en de natuur gaan eraan kapot. Wat die one night stand betreft, daar geef ik
liever geen antwoord op. Er wordt al genoeg gebabbeld over mij (lacht).”
Frans Van Damme
Gepubliceerd in DE ZONDAG dd. 02/10/2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten