Tom Balthazar (Sp.a)
‘Als ge Gent graag ziet moet ge er
zorg voor dragen’
Tom Balthazar (53) was tot 2007 advocaat, maakte in
oktober 2000 zijn intrede in de gemeenteraad en werd door zijn collega’s aangeduid
als Sp.a fractie voorzitter. Tom mag dan misschien wel niet zo populistisch
zijn als Daniël Termont, hij doet in 2018 een gooi naar de burgemeesterssjerp. Hij
wordt geprezen om zijn dossierkennis. Insiders zijn het erover eens: met 1 blik
weet hij elke situatie perfect in te
schatten.
Balthazar is op zijn
hoede. De laatste tijd had hij, naar eigen zeggen, wat minder prettige
ervaringen met de pers. “Men noemt me wel eens de minzame jurist. Ik ben al
vele jaren politiek actief maar heb nog nooit ook maar iets tegen mijn zin
gedaan. Mijn inzet als gemeenteraadslid en schepen volgt op een sociaal engagement
dat mij altijd heeft gedreven. Voor wat hoort wat, een gezonde arbeidsmoraal
die me als kind werd meegegeven. Ik had ambities om journalist te worden maar
daar wilde men thuis niets van weten. Als jobstudent vulde ik de rekken in de
GB aan de Dampoort, was kelner in het nachtrestaurant Corner House waar veel
dames van plezier kwamen. Ze waren altijd gul met het geven van fooien. Van de fijne vleeswaren in het restaurant
kwam ik terecht bij het lekkere vlees van vleesdistributeur Primus (lacht). Wat
de liefde betreft heb ik wel het nodige verkennend werk gedaan.”
De lokroep van de Gentse politiek was intens
aanwezig?
“In 2007 zette ik de stap naar een uitvoerend
mandaat en werd schepen van milieu en sociale zaken. Nadien, toen in 2010 Karin
Temmerman een overstap maakte naar de Kamer van Volksvertegenwoordigers,
nam ik een groot deel van haar
bevoegdheden over en werd schepen van milieu, stadsontwikkeling en wonen. Drie
beleidsdomeinen met drie keer dezelfde grote uitdaging: werken aan een
duurzame, aangename en leefbare stad.”
Binnenkort mogen we je misschien aanspreken met
Burgemeester Balthazar!
“Ja, wie weet. Daar
zullen de kiezers over beslissen. Het zal niet eenvoudig zijn maar dat is het
nooit geweest. Bij de verkiezingen in 2012 kleurden 5.466 mensen het bolletje achter
mijn naam rood en werd ik schepen van stadsontwikkeling, wonen en openbaar
groen. Weet je, ik wil mij nergens opdringen. De kampioen handjes schudden ben
ik zeker niet, op jongere mensen maakt dat trouwens nog weinig indruk. Geef
hoop, doe geen valse beloftes, straal kracht en vertrouwen uit, wees eerlijk en
oprecht, dat zijn goede eigenschappen. Als
ge Gent graag ziet moet ge er zorg voor dragen. Ik zal er mij totaal voor
inzetten. Ik ken de stad en zijn bewoners goed, dat helpt.”
Worden ouderen te vlug afgeschreven?
Soms wel, maar het is
zeker geen algemene regel. Maar het is tevens goed dat jonge mensen een kans
krijgen. De rotatie nu gaat vlugger dan vroeger. De kracht die van mensen
uitgaat is belangrijk. Ervaring, weten wat er leeft, nieuwe ideeën, zich totaal
inzetten mogen we niet zomaar wegcijferen. Als politicus ontmoet je veel
mensen, kan je veel realiseren. De job is zeer gevarieerd. De medaille heeft
ook een keerzijde: gebrek aan tijd voor jezelf en de familie, de vrienden. Er
blijft te weinig tijd over om te ademen, om te bezinnen, om nieuwe dingen te ontdekken.
Tijden veranderen. Heb je daar moeite mee?
Neen, eigenlijk
niet. Al geef ik grif toe, mijn website
moet dringend eens serieus bijgewerkt worden. Als het maar eventjes kan spring
ik elke zondag, vroeg in de morgen, in het zwembad. Daarna naar de bakker om
pistolets. Op zondagavond sta ik achter de kookpotten. Italiaanse kost is mijn
specialiteit. Mijn vrouw en kinderen zijn echt enthousiast over mijn culinaire
escapades. Enfin, ze eten toch alles op wat op het bord komt (lacht). Italië is
trouwens ook mijn favoriete reisbestemming.
Doodgaan doen we allemaal. Is euthanasie een goede of
slechte evolutie?
De wereld van de
gezondheid heeft me altijd erg geboeid. Als kind wou ik arts of dokter worden.
De angst om als chirurg niet handig genoeg te zijn deed me uiteindelijk kiezen
om rechten te studeren en specialiseerde me als jurist in medisch en
gezondheidsrecht. De zelfstandigheid van patiënten moet gerespecteerd worden. Patiënten worden hoe
langer hoe meer mondiger, het is een goede evolutie. Men moet zelf kunnen beslissen over euthanasie
, palliatieve zorg of een andere
behandeling. Leven is het belangrijkste geschenk waar we, in alle
omstandigheden, met respect moeten mee omgaan. Of er leven is na de dood?
Denk het niet, ik ben zo goed als zeker
dat het na ons gedaan is. Leef dus hier en nu!”
Frans
Van Damme
Gepubliceerd in DE ZONDAG dd. 02/10/2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten