ACTRICE KATRIEN DE VOS
GENT Precies 30 jaar geleden ging ik in het legendarische Gentse theater Arena kijken naar ‘Devos los’, het soloprogramma van actrice Katrien Devos. Ondertussen zat Katrien niet stil en speelde een opmerkelijk palmares bij elkaar. Het eerste echte interview in lange tijd.
Ze was te zien in
theaterproducties, films, televisieseries, reclamespots en doceerde
Toneel. Bij menig toneelliefhebber kon de dag niet meer stuk toen bekend werd
dat Devos binnenkort een reverence zal maken in Theater Scala. Succes
gegarandeerd want een vos verleert z’n streken niet.
Een vrouw die klare taal
spreekt en een journalist met eelt op z’n ziel. Een gewaagde combinatie. De weg
naar het interview was dan ook hobbelig maar uiteindelijk viel alles netjes in
de plooi. Katrien is zuinig in de omgang met persmensen. Googelen levert echt
niets op, geen Facebookpagina, zelfs van Wikipedia wordt een mens niets wijzer.
Misschien slechte herinneringen aan de boekskes?
“Het grote pulpgebeuren noem ik het. Sommige bladen rukken alles uit hun context,
meestal gewoon uit luiheid. De lezers en mijn publiek zijn absoluut niet dom.
Ik aanzie iedereen als volwaardig en wil geen babytaal spreken. Trouwens, ik voel
me helemaal geen BV. Wil geen Blinde Vink zijn, sta met beide benen op de grond,
heb geen vedetteallures, probeer me nederig op te stellen, niet de show te
stelen. Ik ga zelden naar recepties of feestjes. Mij zal je zelden zien bij
premières of ander pulpgebeuren. Als acteur moet men zichzelf relativeren. Mijn
carrière ging ook niet altijd over rozen, soms was het ook vallen en opstaan.
Uit z’n eigen fouten leert men het best”.
“Mijn jeugd begon slecht”
Voor een leuk
familiefeestjes is Katrien altijd te vinden, voor vrienden wil ze graag tijd
vrijmaken. Als kind had ze reeds een heuse ‘verkleedkoffer’ op zolder, de
feestjes thuis waren memorabel. “Ik heb een mooie jeugd gehad. Al begon het
slecht. Toen ik anderhalf jaar was stierf papa. Grootvader werd met glans m’n
vaderfiguur. Mama was een fantastische vrouw, die mij een zeker vrijheid gaf.
Studeren aan het conservatorium was geen enkel probleem. We kwamen zelfs van
Tielt naar Gent wonen, heb dus zelf nooit op kot gezeten”.
Geëmancipeerd zonder het
predicaat feministe komt Katrien op voor de vrouw. Vrouwen aan de haard en
mannen aan de toog het is niet meer van deze tijd. “Al van tijdens mijn
schooltijd ben ik kritisch, stel vragen, wil weten waarom, ben mondig, kom op
voor mezelf. Bekijk het leven van de positieve kant, ook als het minder goed
gaat. Ik wil de kinderlijke verwondering in mij wakker houden, wil kijken en
luisteren naar mensen alsof ik alles hoor voor de eerste keer”. Een gouden hart
dus die met iedereen door dezelfde deur kan? “Bah neen, met mijn volume kan ik
met niemand door dezelfde deur” lacht Katrien. “De onverdraagzaamheid in de
wereld, waar gaat dat naartoe? Het lijkt wel of mensen elkaar niet meer kunnen
uitstaan. Altijd dezelfde stommiteiten uithalen, niets leren uit wat men
meemaakt, anderen de schuld geven van z’n eigen miserie, misplaatste pretentie,
oppervlakkigheid, een leven zonder inhoud, de nouveau riche mentaliteit maakt me kwaad”.
Kortingsbonnetjes knippen
Devos let op de kleintjes,
rekent euro’s nog om in oude Belgische franken. “Ik ben vrijgevig voor mensen
die me omringen. Het is beter te geven dan te ontvangen zei de boxeur. Voor mezelf ben ik echter geen
big spender. Mijn auto zal rijden tot het ogenblik dat deze definitief de geest
geeft. Outlet stores en kringloopwinkels hebben aan mij een goede klant. Ik ben
een echte kortingbonnetjesknipper.
Hierdoor geld sparen geeft me een goed gevoel. Waarom meer betalen als het voor
minder ook kan. Ik heb ze nog alle vijf op een rij!”. Waar hebben we dat nog
gehoord?
Komedie is een serieuze zaak
In de Britse komische
televisieserie ‘Keeping Up Appearances’ moet Hyacint Bucket (zeg maar Bouquet)
zich in de meest rare bochten wringen. Ze doet er alles om tot de hogere
kringen te behoren, gaat prat op haar dinertjes bij kaarslicht en grossiert
graag met rijkdom die er helemaal niet is. Het is een komedie met een
eeuwigheidswaarde. Spitse dialogen, weergaloze acteerprestaties en fantastische
personages met trekjes en typische zinnetjes die zich genesteld hebben in het
collectieve geheugen.
Met Katrien Devos in de
hoofdrol kon Theater Scala voor z’n nieuwe productie Schone Schijn geen betere
keuze maken. Meer dan 40 jaar ervaring en haar fysieke gelijkenis zijn sterke
troeven. Al is de eigen inbreng van Katrien zeker niet onbelangrijk. “We willen
de serie niet klakkeloos naspelen. Ik wil niet imiteren. Het wordt dus geen
exacte kopie maar de typische Engelse humor van de serie blijft herkenbaar”
vertelt Devos vol enthousiasme. “Aangevuld met eigen impulsen en veel spelvreugde.
Het ganse team is daar wonderwel in geslaagd want alle acteurs zijn rasechte
theaterbeesten met passie. Ze overstijgen ruim het niveau van amateurs.
Op scène is geen enkel woord
geïmproviseerd, de personages zijn geen karikaturen geworden”. Niets is zo
moeilijk als mensen aan het lachen te krijgen. “Slapstick situaties liggen me
perfect, ik ben er helemaal klaar voor” glundert Katrien. “Al kende ik voorheen
de Scala niet, toch had ik direct een goed gevoel toen mij het project werd
voorgesteld”.
Voor productieleider Johan
Van Hoorde is deze productie ongetwijfeld het summum. “Geen platte billenkletser
maar een dolkomische theateravond in stijl. Een allegaartje van kleurrijke
figuren, een mix van keurig taalgebruik of onvervalst Gensch. Kortom, een echt
theaterfeest”. Schone schijn, het beloven schone voorstellingen te worden!
Zwarte Piet moet blijven
Katrien Devos was 12 jaar lang het gezicht van het no-nonsense
wasproduct Bonux. “Ik was de vrouwelijke waspoederversie van Jan Theys. Reclame
inkomsten zijn best een welkome aanvulling. we moeten daar niet flauw over
doen. Maar het mag nooit ten koste gaan
van de geloofwaardigheid. Weet je, voor ik die opdracht aanvaarde vroeg ik om
het product te testen. Ze trokken daar nogal rare ogen! Ik refuseerde mee te
werken aan een spotje over rundvlees. Ik ben vegetariër, zelfs een fictief
personage vertolken in zo'n spot, gaat me te ver”. Onrechtvaardigheid kan Katrien
Devos droef maken. “Ik begin nogal rap te bleiten.
Enige wolkjes van goede wil die overwaaien doen mij telkens toch zo’n deugd.
Mensen moeten meer de tijd nemen voor elkaar”. Een ultieme wens Katrien? “Dat
ALLE kinderen van de Sint een cadeautje krijgen. En de zwarte Pieten moeten
blijven!”.
FRVD
Dit interview verscheen in De Streekkrant editie Gent & rand - week 46/2013
Geen opmerkingen:
Een reactie posten