Belinda
Aebi schrijft 5e Gentse
misdaadthriller
“Ik
wil het hart van de Gentenaars veroveren”
GENT
Met de regelmaat van een Zwitsers horloge schrijft Belinda Aebi zenuwslopende
trillers, telkens met als hoofdpersonage Maud Gelderman, inspecteur van de Gentse
recherche. Zopas verscheen haar nieuwste thriller: Zigeunerbloed. Een verhaal gesitueerd tijdens de Gentse
Feesten.
Belinda heeft bewezen dat ze veel in haar mars heeft. Haar
boeken zijn stuk voor stuk pareltjes van suspense, ze weet hoe ze lezers moet
boeien. Verhalen waarvan de stukjes van de misdaadpuzzel netjes in elkaar
vallen. Niets is wat het lijkt. Spannend, boeiend, realistisch, vlot leesbaar
tot de laatste pagina en met een niet te voorspellen plot. Nochtans was haar 1e boek helemaal geen thriller,
integendeel. In Swiss
Made tekende ze het levensverhaal op van haar vader Manfred. “Hij
was de oprichter en bezieler van Rodania. Hij startte in Brussel, bescheiden in
een klein kantoor. Op z’n 75e ging hij
met pensioen. Ik wilde hem eren met een biografie, vertellen hoe hij het luxemerk
groot maakte.Tijdens het werken aan deze biografie sloeg de
schrijfmicrobe hard toe. Ik had de smaak goed te pakken, wou niet meer stoppen
met schrijven. Schrijven is een poging om te ontsnappen aan de echte wereld. We
zijn allemaal niet goed bezig. Het leven is dikwijls
lelijk en hard. Dankzij het schrijven leer ik mezelf beter kennen. Ik schrijf thrillers maar haat geweld en
arrogantie. Wat doen mensen elkaar soms aan, het is verschrikkelijk”.‘Mensen praten teveel’
Na het schrijven van specifieke fasen en momenten uit het leven van vader Aebi was het tijd voor de thrillers. Ondertussen verschenen reeds 5 bestsellers: ‘Dubbelspel’ (2010), ‘Het geluid van stilte’ (2011), ‘Het containermeisje’ (2012), ‘Darkroom’ (2013) en ‘Zigeunerbloed’ (2014). Boeken schrijven is een leerproces dat Belinda geheel onder de knie heeft. Ze laat zich inspireren door de actualiteit en reële feiten, zoekt items waar niet iedereen over schrijft, literair vermaak zonder toegevingen te doen aan kwaliteit. Het lukt haar perfect. “Ik wil boeken schrijven die toegankelijk zijn voor iedereen en mensen enkele uurtjes intens leesplezier bezorgen. Ik wil het hart van de Gentenaars veroveren. Verhalen vertellen vol psychologische spanning en zonder bloederige taferelen, met Gent als decor. Geweld, wilde autoraces en pistolen, dat laat ik graag over aan m’n mannelijke collega’s. Dikwijls lees ik van andere auteurs boeken met 50 bladzijden teveel. Niet mijn stijl. In 300 pagina’s, niet meer, wil ik op een boeiende manier mijn verhaal vertellen. Een cocktail afleveren van fictie en non fictie, af en toe met een vleugje goed gedoseerde humor”. De stijl van Belinda is herkenbaar. Ze kan als geen ander spanning opbouwen, lezers op het verkeerde been zetten. Moord, kinderlijken, orgaanhandel, mensenhandel, een snuifje erotiek, homobars… Belinda gaat geen enkel (gevoelig) onderwerp uit de weg. Onderzoeksrechter Maud en de speurders Max en Gijs vormen een complementair team. Enige gelijkenis tussen de auteur en het hoofdpersonage? “Maud is plichtsbewust, wil alles tot een goed einde brengen. Ze is moeder, emotioneel, romantisch, rationeel en to the point, een vrouw zonder dagboek, eigenlijk zoals ikzelf”. Haar boeken lezen vlot, verkopen goed. Haar uitgever gelooft rotsvast in haar talent. Een mens zou van minder kapsones krijgen. ‘Niets van, ik ben een nederige, eenvoudige vrouw. Luxe hoeft niet, thuis eten kan even gezellig en lekker zijn dan in sterrenrestaurants. In Vlaanderen zal men niet rijk worden van boeken schrijven en verkopen. Per verkocht exemplaar komt 1,75 euro mijn richting uit. Mij hoor je zeker niet klagen, ik ben mijn uitgever dankbaar. Mijn rijkdom zit in mijn hart”. Houden zo!
Alhoewel schrijven een solitaire bezigheid is voelt Belinda zich niet eenzaam. “Ik ben een gelukkige vrouw, gespaard gebleven van ellende en tegenslag. Ik heb een schat van een man, leuke kinderen en kleinkinderen die me met liefde omringen. Een mens is alleen geboren, velen moeten dikwijls alleen verder. Moederziel alleen doodgaan lijkt me wel heel triestig. Spaar me vooral van dementie want ik wil nog zoveel boeken schrijven. Sterven hoort bij het leven, een mens mag tot rust komen. Zijn we niet allemaal doodmoe op het einde van ons leven?” Belinda zoekt de rust en de stilte op. “Mensen praten teveel. Ik kan niet faken, het is tijdrovend en vermoeiend, totaal energieverlies”. Boeken schrijven is haar lust en leven, Gent haar favoriete stad, fascinerend, wijs en tof. “Hier voel ik me thuis. Een stad zonder arrogantie met trotse en positief ingestelde inwoners, daar heb ik een boontje voor”. In haar boek ‘Zigeunerbloed’ wou ze 10 dagen feestvieren beschrijven in combinatie met een serieus probleem. Herkenbare locaties zoals de Stadshal, het Europahotel, de restaurants ’t Lam Gods, Amadeus en Grade, ’t Voske, chocolatier Van Hoorebeke vormen de arena van het verhaal. Pierke Pierlala, schepen Christophe Peeters, burgemeester Termont en een handvol andere bekende Gentenaars krijgen in deze thriller een rol toebedeeld. Daniël Termont mocht vooraf het boek lezen. Zijn oordeel is een opsteker voor Belinda: ‘Een razende rollercoaster tegen de achtergrond van hét evenement van het jaar. Ideale zomerlectuur’. “Ik steek veel tijd in research. Wat ik schrijf moet juist zijn. Ik wil mijn lezers van hun sokken blazen. Ik verkies schrijven ver boven lezen. Bij ons wordt dikwijls neergekeken op talent. Wat uit het buitenland komt is niet per definitie beter, behalve de promotiemachine”. Belinda Aebi behoort duidelijk tot de schrijvende elite in ons land.
Frans Van damme
Dit interview verscheen in De Streekkrant, editie Groot Gent/Deinze, week 25/2014
Geen opmerkingen:
Een reactie posten