‘Dit is het laatste
interview over mijn verleden’
GENT
Wie Jacques Vermeire zegt denkt aan z’n flamboyante ex vrouw Eva Pauwels. Haar
liefdesleven en andere miserie worden telkens opnieuw rijkelijk uitgesmeerd in
de pers. Een goede reden om af te spreken met Eva, voor een gesprek recht op de
vrouw af!
Over de jeugd van Eva Pauwels (38) is weinig bekend. Ze mijmert
bij een glas wijn over die periode in haar leven. “Mijn ouders waren goede
mensen, we woonden in Sint-Amandsberg. Ik werd netjes opgevoed, ging naar het
Sint Bavo instituut maar werd er buitengebonjourd.,
Zuster Monica ’s die ’s morgens op haar fluitje stond te blazen om iedereen in
het gareel te houden, helemaal niets voor mij”. Ze was pas 15 jaar toen ze Jacques
Vermeire in Gent leerde kennen na een optreden. “Ik wist al vlug waar de klepel
hing en trok naar z’n kleedkamer voor een foto en een zoen. Hij rook zo zalig
naar chique zeep, om nooit te vergeten. Het was met hem alle dagen feest,
champagne, kaviaar en VIP lounges. Van ’t een kwam ’t ander, we werden een
koppel, m’n vader was razend.” Na vier jaar crasht het huwelijk.Eva verliet noodgedwongen een riante villa in De Pinte, de huisbaas zei de huur op. “Zo kwam ik in Leupegem terecht maar al gauw bleek het een foute beslissing. In zo'n boerenhol kwijn ik weg. Daar is niets, enkel een goeie coiffeur. Het centrum van Gent was beter geweest maar te duur, hier is wonen nog betaalbaar.”
Met gemengde gevoelens praat ze over haar drankverslaving.
“Een zwarte periode in mijn leven, ik ben door een hel gegaan. Zonder therapie
was ik niet meer onder de levenden. Twee flessen Bacardi per dag gingen door de
keel, eten was niet nodig, ik woog 47 kilo en huilen was mijn voornaamste bezigheid,
ik leefde als ma flodder. Zowat 8 Valiums per dag krijg ik de eerste dagen op
de psychiatrische afdeling van Maria Middelares, gewoon omdat ik zo agressief
was, ik ben er 3 maal weggelopen. Omdat ik nadien geen dak meer had boven mijn
hoofd mocht ik logeren bij een vriend. In plaats van me te helpen ranselde hij
me af en smeet me op straat omdat ik geen seks wou. Het kan gebeuren hé, eens
geen goesting hebben, al is dat bij
mij wreed zeldzaam (lacht).” Eva raakte 9 maanden geen druppel alcohol meer aan.
Dat goede voornemen bleef niet duren. ”Ja, ik drink terug, af en toe enkele
glaasjes, ik wil niet leven als een non. Het begon op een feestje, iedereen
dronk, ik wou niet de seut van het
gezelschap zijn.” Drinken beheerst niet meer haar leven, ze heeft het onder
controle zegt ze. “Maar soms doen mensen ambetant.
Als ik ergens op een terrasje zit beginnen voorbijgangers mij wel eens uit
te schelden. Het is al gebeurd dat ik op restaurant moet gaan lopen. Waarom
toch, ik misdoe toch niemand iets?”
Misschien is een programma als ‘Wie wordt
de man van Eva’ niet zo’n slecht idee. “Volgens mijn psychiater heb ik te veel
passie, ik ben seksverslaafd, ik kan daar niets aan doen. Het is mijn instinkt.
In de echte liefde heb ik helaas geen geluk.” Bestaat de ideale man wel voor
Eva? “Ik val op oudere mannen, geen jong veulen voor mij. Een actieve, hete
bok, lief, assertief, initiatiefnemer en een harde werker, meer moet dat niet
zijn.” Krijgt Eva geen herkansing meer van Jacques? “Ik heb hem eens
gevraagd: ‘Pak mij terug in huis, ik kan huishouden, zal meer onze kinderen
zien en kan je af en toe een goede beurt geven’. Hij was niet geïnteresseerd. Toch
blijft hij voor mij altijd de grote liefde, ik zal nooit armoede hebben.
Jacques draagt zorg voor mij, ik ben immers de moeder van z’n 2 kinderen.”
Als Eva over haar kinderen spreekt, die bij Jacques
wonen, wordt ze melancholisch en pinkt een traantje weg. “Ik zie ze te weinig,
dat doet pijn. Er zijn geen vaste afspraken gemaakt, de kinderen bepalen zelf
waar en wanneer. Mijn ultieme wens? Een perfecte mama zijn! Momenteel schrijf
ik mijn biografie. Er zullen nogal wat mensen verschieten als ze zichzelf
herkennen in het boek.”
Eva wil een hoofdstuk in haar levensloop afsluiten, dat
van de miserie en de roddels. “Gedaan met de smeuïge, dikwijls ranzige,
verhalen in zowat alle boekskes. Dit
is mijn laatste interview over het verleden. Ik laat me niet meer beoordelen en
veroordelen uit sensatiezucht. Schrijf maar op: Eva Pauwels is niet blasé, geen
dikke nek, wel een doodgewone vrouw die nooit meer zal trouwen! Gaan we nog een
wijntje drinken, schrijf het maar bij op je onkostennota.” Ik durf haar niet
tegen te spreken.Frans Van Damme
Dit interview verscheen in De Streekkrant editie groot Gent/Deinze - week 45
Geen opmerkingen:
Een reactie posten