maandag 11 januari 2016

Interview De Streekkrant: PASCAL VRANCKX


Journalist PASCAL VRANCKX

‘Er zijn ook Rambo’s en cowboys in de journalistiek’

GENT Als nieuwsanker van AVS komt Pascal Vranckx regelmatig iedere huiskamer binnen. Altijd netjes in het pak, beleefd en sympathiek maakt hij voor het VTM programma Royalty boeiende reportages. Voor wie meer wil weten over Pascal brengt googelen weinig soelaas. We gingen hem dus persoonlijk opzoeken.
“Op school dacht het psycho-medisch-sociale centrum (PMS) dat ik een wiskundeknobbel had. Het was een totaal foute inschatting, nadien bleek het in feite om een talenknobbel te gaan. Mijn persoonlijke beroepskeuze maakte ik al vrij vlug: ik zou presentator worden.” Van de vrijde radio Plus in 1983 stapte hij over naar de VRT in 1990. “Het waren hoogdagen voor mij, een deugddoende leerschool. Het was de opkomst ook van VTM, iedereen werd plots wakker geschud. Meteen was er concurrentie. Dat was gezond en hoogstnodig, zo bleef iedereen alert. TV porgamma’s als Medialaan 1 en Het Hart Van Vlaanderen waren toppers van formaat waar ik mocht aan meewerken. Voor Royalty maak ik nu langere magazinestukken, bij AVS presenteer ik  zowat 1 maal per week het nieuws, geef mediatraining en ben heel af en toe moderator bij debatten. Mijn agenda staat behoorlijk vol. Het is een echte luxe verschillende disciplines, achter en voor de schermen, te mogen combineren. Regisseren, presenteren, radio, televisie zijn boeiende metiers.” Pascal Vranckx heeft daarenboven een passie voor muziek. Elke zaterdag (18-20 u.) zet hij op Radio 2 de album top 50 op een rijtje. Pascal heeft een onuitputtelijke kennis van de mooiste liedjes uit de hele wereld. Frans chanson, funk, disco, soul of pop, het kan allemaal... zolang het maar geen ABBA-imitaties zijn. “Heb ik dat ooit gezegd? (verwonderd). Melige liedjes liggen me niet zo, laten we het daar bij houden. Zwarte muziek ligt me meer. Ik sta op en ga slapen met muziek, er staan zowat 28.000 liedjes op mijn iPod.  Muziek hangt dikwijls samen met een herinnering, een liedje kan de sfeer bepalen. Met kiest muziek in functie van het gemoed, gezelschap, het weer en nog zoveel andere factoren. Van sommige nummers krijg ik tranen in m’n ogen. De aimabele Johan Verminnen is top! Luisteren naar ‘Rode Wijn’ van Bram Vermeulen raakt me fel, maakt me emotioneel. We leven in een harde wereld. De ontroering slaat bij mij vlug toe, ook bij het bekijken van een film. ik ben een tsiepmuile. Of ik alleen mijn plan zou kunnen trekken in het huishouden? Ik kan absoluut niet koken, wat helpen in de keuken zoals mise en place en groenten snijden lukt best. Stofzuigen en strijken kan heel ontspannend zijn. Voor al de rest bestaan er dienstencheques.(lacht).”

Al ruim 25 jaar is Pascal een gedreven journalist en beheerst hij als geen ander de perfecte techniek van het interviewen. Zijn geheim? “Ik volgde dictielessen maar heb nooit mijn Gents dialect verloochend. Respect, bescheidenheid en voorbereiding zijn onontbeerlijke factoren voor een goed interview  Stel de geïnterviewde op z’n gemak zonder te pamperen. Empathie is belangrijk in communicatie, beleef de ervaringswereld van een ander, verplaats je in de gevoelens van de andere partij. Iedereen moet z’n eigenheid behouden. Er zijn ook Rambo’s en cowboys in de journalistiek, die zichzelf graag naar voor schuiven of belangrijk vinden. Terwijl ik vind dat je getuigen moet laten schitteren of scoren. Journalistiek heeft niets te zien met heldendom.”
Hij heeft geen eigen politieke ambities. “Al interesseert politiek mij bijzonder. Waarschijnlijk ben ik naïef maar politiekers kunnen iets doen voor de mensen, ze kunnen de maatschappij ten goede veranderen. Alhoewel, wat men ook doet, ’t is precies nooit goed. Ze moeten tonnen kritiek incasseren en dat  heeft ook te maken met social media, iedereen heeft op alles commentaar.”

Pascal stelt zich graag bescheiden op, kapsones zijn hem onbekend, hij gaat optimistisch door het leven. “Mensen spreken me vaak aan maar ik heb geen fans zoals een zanger of een acteur die heeft. Na 25 jaar televisie word ik natuurlijk herkend op straat, maar dat is geen sterrendom. Maar wie kleurloos is komt in deze sector niet aan de bak. Wat ik doe, dat doe ik heel graag. Met televisie redt je geen levens  zoals dokters/wetenschappers, politiemannen kunnen doen. Ik komt bijna elke dag thuis bij de mensen via radio en tv, dat geeft me een goed gevoel. Ik werk en leef graag, daardoor heb ik nooit een ochtendhumeur.”

FRANS VAN DAMME
 


Dit artikel verscheen in De Streekkrant, editie groot Gent/Deinze - week 02/2016
 

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten