De Streekkrant: PORTRET van WIM OOSTERLINCK

Radiomaker Wim Oosterlinck:

 Een liefde voor treinen, stations en Gent

 ‘Wat zou de wereld zijn zonder facteurs en priesters‘

 GENT Waarschijnlijk is het heidense gedachte maar wat Lutgart Simoens was voor de radioluisteraars van toen is Wim Oosterlinck voor het jonge geweld van nu. Wim Oosterlinck, elke weekdag tussen 16u en 18u op Q-music. Enjoy the ride!

Niet eenvoudig afspreken met een kerel wiens gezicht men helemaal niet kent. Tot overmaat van ramp wil deze bekende stem dan nog ergens afspreken in het drukke Sint Pietersstation. Ostentatief zwaai ik dan maar naar iedereen met De Streekkrant als teken van herkenning. Dat blijft niet onopgemerkt. Gelukkig ook niet voor Wim Oosterlinck. “Goed idee, al was ik eigenlijk aan het uitkijken naar iemand met een rode roos in zijn knoopsgat” komt de romanticus mij de hand schudden. ‘Mijn  onrustige natuur komt tot rust in een station” ratelt hij door. “Daarom heb ik een huis gezocht in de directe omgeving van het station. Weet je, soms ga ik in het buffet een boek lezen. Of neem mijn pc mee om bij het genot van een kop koffie te werken. Ja, nu jij mij daar zo mee confronteert: het Sint Pietersstation is mijn favoriet plekje in het Gentse. Moet ik onthouden voor als de Story of Dag Allemaal mij nog eens bellen om te vragen of ik wat te vertellen heb wat niemand nog weet”. Hij praat voortdurend in sneltreintempo. “Verplaatsingen met de trein zijn het summum van genot. Zelfs vertragingen en stakingen kunnen het enthousiasme niet temperen. Het lijkt wel reizen met een privéchauffeur”.

 

Nieuwe uitdagingen

Had Wim als kind een toekomstperspectief als treinmachinist of kaartjesknipper? “Totaal niet, vroeger nooit interesse gehad in treinen. Mijn liefde voor de statie kwam pas als adolescent. Als klein manneke wou ik facteur worden”. Hij merkt mijn verbazing. “Niet zozeer het ronddragen maar het sorteren van brieven fascineerde mij toen. Zelfs nu nog meer. Het heeft iets fascinerend dat geschreven geheimen, liefdesbrieven, doodsbrieven en ander nieuws door vele handen gaan om op het einde van de rit bezorgt te worden bij de juiste gelukkigen. Wat zou de wereld zijn zonder postbodes”. Zou Wim ook gedacht hebben aan belastingsbrieven, rekeningen en andere post zonder charme? Dan maar de andere jongensdroom. Al lijkt frivole Wim niet echt het toonbeeld van een vrome priester. “Abdijen, kloosters, paters en nonnen hebben iets mysterieus. Bidden, nadenken, op retraite gaan in een oase van geestelijke en wereldse rust  lijkt me wel wat”. Overwegen om programma’s te presenteren bij radio Maria als volwaardig alternatief? “Zwijg me daar van, dan kan ik net zo goed naar radio Klara overlopen”.

“Ik wil voortdurend nieuwe dingen leren, nieuwe uitdagingen aangaan, heb af en toe een schop onder m’n gat nodig. Ik ben geen perfectionist, het lijkt allemaal wat chaotisch wat ik doe. Mijn programma’s zijn een vat vol verrassingen, een doos van Pandora. Ik weet waarmee ik begin maar nooit waar en hoe het zal eindigen”.
Wim heeft maar één motto: doe eens iets wat je normaal gezien nooit zou doen. Zou de Lotto winnen dat idee een stuk gemakkelijker maken?. “Doe daar niet aan mee. De kans dat iemand op een zonnige dag wordt doodgebliksemd op weg naar de winkel met z’n Euro Millions bulletin is veel groter dan dat hij alle cijfers juist heeft”.
Je leeft maar één keer en daar moet je van genieten is nog een principe van Wim.  Al was dat wel anders tijdens z’n studententijd. “Pas na het 5^e jaar aan de unief kwam ik voor de 1^e maal in contact met de Overpoortstraat. Had er voordien alleen maar horen van spreken. Altijd een braaf ventje geweest hé”. Tja, dat kennen we, dat zeggen ze allemaal, die BV’s!
“Ik ben verliefd op Gent” sluit Wim ons gesprek in schoonheid af. Een stad zonder snobisme, tikkeltje rebels  met toffe mensen”. En AAGent natuurlijk. “Neen, dank je! Geef mij maar liever een goed boek. Voetbal is zinloos. Ik begrijp er geen bal van”.                                  

Radio maken is een luxe

Wim Oosterlinck (40) begon zijn radiocarrière bij Radio 2 Oost-Vlaanderen. In die periode combineerde hij presenteren bij de Gentse jongerenradio Urgent met het presenteren bij Radio 2. Tussendoor vond hij nog tijd om mee te werken aan het studentenblad Schamper en werd er hoofdredacteur. Nadien presenteerde hij elke werkdag De ochtend van Studio Brussel. Na 9 jaar verlaat Wim de VRT en Q-music wordt zijn nieuwe cocon waar hij zelfs eventjes programmadirecteur wordt. “Velen voelen zich geroepen maar echt doorgroeien tot volwaardig Q-dj is geen evidentie. Talent alleen is niet voldoende, hard werken is de boodschap" maakt hij mij deelgenoot van zijn geheim. Oosterlinck stopt na anderhalf jaar als programmadirecteur van Q maar blijft het paradepaardje. “Ik hou enorm van radio maken maar het onderdeel management  beviel mij niet. Ik werd er zeer ongelukkig van. Daarom besliste ik te stoppen als programmadirecteur. Laat mij gewoon de luisteraars entertainen, spontaan gek doen, eerlijke programma’s maken. Toen ons dochtertje werd geboren heb ik dat direct op Twitter geopenbaard en ‘s anderdaags op de radio vertelt. Mijn publiek laat zo dikwijls in hun ziel en hart kijken dat het niet eerlijk zou zijn mocht ikzelf de belangrijkste gebeurtenis in m’n leven verzwijgen. Elke dag 2 uur babbelen met de luisteraars schept een band. Radio maken is een luxe. Met m’n kop op televisie komen, neen daar bedank ik voor”. Ons gesprek krijgt verse zuurstof als we het hebben over de ‘waarden des levens’. “Over rechtvaardigheid heb ik heel veel nagedacht. Ik begin te stampen van woede en onmacht als iemand onrechtvaardig wordt behandeld. Om onnozel van te worden, kan daar helemaal niet mee omgaan. Kindsoldaten in Oeganda, de toestand in Syrië, oorlogen, een verpest milieu en andere ongelijkheden in onze samenleving, ja dat baart me zorgen. Het is soms gênant hoe de wereld in elkaar zit”.                        

De foute vraag

Wie zijn de luisteraars van Q-Music en Wim Oosterlinck? “Daar hebben we een heel goed zicht op” vertelt Wim. “De doelgroep zijn mensen in de leeftijdscategorie 18-44 jaar. Voornamelijk omdat adverteerders hierin geïnteresseerd zijn. We kunnen rekenen op zo’n miljoen trouwe luisteraars per week”. Het is dus vooral belangrijk om met de ganse ploeg inventief te zijn want de concurrentie is vrij groot in het radiolandschap”. Loopt het wel eens fout?. “Oh ja. Bioloog Dirk Draulans zou in gezelschap van een kleindochter van Darwin, de uitvinder van de evolutietheorie, een bootreis rond de wereld maken. Het is een publiek geheim dat Draulans niet vies is van vrouwelijk schoon. Daarom belde ik hem op en vroeg of het de bedoeling was de evolutietheorie in de praktijk om te zetten en z’n zaad over alle continenten te verspreiden. Hij kon er niet mee lachen en gooide in volle uitzending de hoorn op de haak!

 

Dit interview verscheen in De Streekkrant - editie Gent - week 18

 

 

GENT: KAMERAAD GILBERT

Wie was Gilbert Temmerman? Het antwoord kan men lezen in het zopas verschenen boek ‘Kameraad Gilbert’. Geen naslagwerk maar een vlot leesbaar avonturenboek over het bewogen leven van een groot socialist en geliefd burgemee...ster. Geen verheerlijking maar degelijke geschiedenisbeschrijving gebaseerd op feiten, niet op gissingen. Een boek om de herinnering aan de 1e socialistische burgemeester van Gent levend te houden. Want Gilbert had oog voor alles en was iemand die in mensen geloofde. Grote en kleine verhalen, geïllustreerd met originele foto’s, over een man die helaas veel te vroeg verdween uit het Gentse stadsbeeld annex politiek. In primeur zal het boek te koop worden aangeboden door militanten, overal langsheen het 1-mei parcours. Prijs € 10. Dit boek verdiend een ereplaats op elke boekenplank, ongeacht de kleur.

Koninklijk Poppentoneel FESTIVAL 60 jaar

• 60 jaar ononderbroken actief in het huistheater (het laatste in Gent) en op rondreis
• Een collectie van meer dan 600 poppen, handgemaakt
• Unieke decors en rekwisieten
• Rijk repertoire aan eigen werk, traditionele stukken en bewerkte sprookjes
• Een 60-tal kinderproducties (familie)
• Stukken voor volwassenen
• Deelname en Festivals en wedstrijden, buitenlandse tournees
• Prestigieuze prijzen
• Predicaat ‘Koninklijk’

Koninklijk Poppentoneel Festival is het op één na oudste poppentheater van de Stad Gent en het laatste dat nog in een eigen huistheater speelt. Hier ter plekke zijn verschillende generaties komen kijken naar de fratsen van Pierke. De volwassenen die nu met hun kinderen een voorstelling bijwonen zijn hier vaak vroeger ook geweest en zelfs hùn ouders kennen de poppenkast van toen zij klein waren!
Traditie, volkscultuur, jeugdsentiment; noem het zoals je wilt, maar het is in deze tijd van jachtig leven waar alles steeds sneller moet en kinderen geen tijd meer hebben om kind te zijn, een geruststelling dat het poppentheater de tijd getrotseerd heeft.
Merkwaardig is ook het feit dat de groep nog altijd door dezelfde familie De Wispelaere wordt gerund. Het is een overlevering van vader op zoon en de derde generatie is er ook bij betrokken.
Gesticht in 1953 en heel succesvol in de jaren ’60 en ’70. Vanaf de jaren ’70 en 80 werden buiten voor kinderen ook producties voor volwassenen gemaakt: Pierewaaien, Faust, De Leeuw van Vlaanderen, Blauwbaard, Borluut, Baas Gansendonck, Genoveva Van Brabant..zijn maar een greep uit het rijke repertoire.
Om deze verjaardag op gepaste wijze te vieren, organiseert het gezelschap een 3-daagse voor volwassenen en aankomende jeugd op 3 – 4 -5 mei 2013.
‘PiereWaaien’ is de eerste productie voor volwassenen die het gezelschap produceerde. Voor de gelegenheid werd ze totaal opgefrist en geactualiseerd.
Het is een luchtig verhaal met een kwinkslag naar het rijke verleden van Gent,  waarin Pierke als Keizer Karel in het opperste gerechtshof ‘Zuze de Pee’ (Vrederechter)  moet spelen!  Hij wordt traditioneel bijgestaan door zijn twee Gentse spitsbroeders: Loewie de Lapkesdief en Karelke De Bult (of de Stotteraar). Ook andere illustere Gentenaren komen aan bod, zoals de ‘Stroppendragers’ en Katrientje de Spekke (van de befaamde Katriene spekken).
Het smakelijke Gents en de kwinkslagen van Pierke en zijn acolieten zogen voor een groot gehalte vermakelijkheid!
Dit is niet zomaar poppenkast maar een komedie met poppen, gespeeld door de crème de la crème: de (k)cast van Koninklijk Poppentoneel Festival, verrijkt met gastmedewerkers zoals Fred Geirnaert (gekende Gentse cabaretier) en Emmanuel Fabel (van het Bubbelkens Theater uit Wulpen)
Het stuk dat hoofdzakelijk in het sappige Gents gesproken wordt, is muzikaal begeleid door Noël Fack op zijn accordeon.
Na de voorstelling wordt er getrakteerd op een drankje.
Wil je graag een stukje ‘levend erfgoed’ meemaken, reserveer dan snel een plaatsje in dit knusse theater in een volkse wijk.

 WANNEER:

Vrijdag 3 en zaterdag 4 mei 19u30

Zondag 5 mei 15u00

 RESERVATIE & TICKETS:

KONINKLIJK POPPENTONEEL  FESTIVAL Tel 09 231 44 88

UITBUREAU  www.uitbureau.be Tel 09 233 77 88

 INKOMPRIJS:  11 € - VVK 10 € + traktatie aangeboden voor het 60-jarig bestaan !

 LOCATIE: in het POPPENTHEATER

Moriaanstraat  65 9050  GENTBRUGGE - LEDEBERG

DEUREN: 1 uur voor aanvang van de voorstelling

 

 

 

 

Bal der Bals palmt Flanders Expo in

Op zaterdag 11 mei is Flanders Expo het decor voor allicht één van de meest spraakmakende evenementen van het land. Duizenden aanwezigen waaronder een 600-tal VIP’s worden verwacht op het ‘Bal der Bals’, maar ook tal van bekende Vlamingen, Missen en internationale sterren mogen dit jaar op het feestelijk avontuur niet ontbreken. ‘Iedereen moet met klasse kunnen uitgaan en dan bedoelen we meer dan 10.000 mensen’, luidt de boodschap.

‘Met het ‘Bal der Bals’ willen we taboes doorbreken. Een open oorlogsverklaring tegen saaiheid en een race tegen de conventies door een overrompeling van sfeer en spektakel. We willen het klassieke, excentrieke combineren met uitbundig feesten in kostuum en een spectaculaire show opvoeren. Voor elk wat wils’, zeg maar. ‘Een glitteravond vol belevenissen waar de bezoeker centraal staat.’, zegt hoofdorganisator Mathieu De Ruyck (22). ‘Iedereen is welkom, maar wie geen kostuum of avondkleedje draagt, komt er niet in.’

Het directiecomité dat instaat voor het dagelijks bestuur bestaat uit Mathieu De Ruyck, de 22-jarige student-ondernemer, en Daniel Dittrich (18), Tony Baetens (18) en Nicolas Joos de ter Beerst (29) die niet aan hun proefstuk toe zijn. Allen zijn nog steeds student in Vlaanderen. De organisatie van ‘Bal der Bals organiseerde onder meer het ‘Bal du Zoute’ dat ieder jaar plaatsvindt in het mondaine Knokke en het Bal van Gent. Vanaf dit jaar willen ze al deze bals in één overkoepelend bal onderbrengen. ‘We merken dat ons concept heel populair is. We zijn dan ook telkens sold-out.’

Ongezien programma

Spektakel, muziek en belevenis staan centraal tijdens het Bal der Bals en daarom moet iedereen in de watten gelegd worden. Een spectaculair klank-, licht- en vuurspel., een mega-lounge, een waterpijplounge, een champagne-, oester- en pianobar, een modeshow, een make-up- en haarstand, hypnose en magieshow, jacuzzi’s, topmodel scouting, aanwezigheid van internationale artiesten en beroemdheden, massage, chocolade snuiven, tal van gadgets, 1 uur gratis bubbels, acrobaten, randanimatie, ongeziene acts en vele optredens, exclusieve hapjes, standen, een ‘VIP skydeck’ van 6 meter hoog in de lucht dat bestaat uit 3 verdiepingen, internationaal gerenommeerde deejays, indoor special fx en zoveel meer. De gasten gaan trouwens niet met lege handen naar huis. Iedereen krijgt een rijk gevulde goodiebag. Als kers op de taart worden de VIP’s gebracht met limousines en is er een heuse openingsceremonie voorzien met een gratis hapje en drankje voor alle vroegkomers. ‘Wij verdelen het evenement in een spraakmakende inkom, lounge, beautyfarm, welness zone, mainstage en noem maar op’.

Er zal niet alleen een DJ-stage zijn voor het feestgedruis dat 360 graden ronddraait maar ook een chique inkomhal en patio waar het nodige entertainment voor de gasten zal gebeuren. Tenslotte is er ook nog een buitenplein waar mensen waterpijp kunnen roken, een cocktail drinken of gezellig in een Cubaanse sfeer kunnen vertoeven. De VIP’s worden letterlijk in hogere sferen gebracht en voorzien van de nodige luxe in een unieke VIP-area met verschillende etages, goed voor maar liefst 600 personen met daarop een toren voor 18 skyboxen. ‘Er zal voor de gasten een shuttledienst beschikbaar worden gesteld door De Lijn en er worden van overal partybussen en limousines ingelegd voornamelijk door de medestudenten. Van zelfs Duitsland, Denemarken en Nederland’, aldus Daniel Dittrich (18)

Mix van studenten en niet-studenten

Aan het Bal der Bals werken honderden studenten mee. Onder hen ticketverdelers, busverantwoordelijken, coördinators, project managers – en jawel – een 150-tal ambassadrices met lint en toenaam om het bal in de kijker te zetten op hun school of campus. Ze worden ondersteund door een jong maar ervaren balcomité. Er zal ook een regieteam aan te pas komen dat het verloop van onze gepersonaliseerde show zal opvolgen. ‘Dit is het resultaat van wat we de afgelopen jaren hebben opgebouwd. Als het meezit, breken we zelfs internationaal door’, besluit Nicolas Joos de ter Beerst (29).

Iedereen is welkom

Vanaf dit jaar is het evenement enkel toegankelijk voor meerderjarigen. De organisatie richt zich met andere woorden op zowel een studentikoos als een volwassen publiek. Door de lage ticketprijs blijft de manifestatie alvast toegankelijk voor iedereen die in maatpak of galajurk uit de bol wenst te gaan. Arm of rijk, sexy of niet, het maakt allemaal niet uit. ‘Het moet een sublieme avond worden waarin we tal van ongeziene dingen kunnen waarmaken’, belooft hoofdorganisator Mathieu De Ruyck.

Toegangskaarten

Prom Ticket: € 25
VIP: € 55

VIP Deluxe: € 450

Crystal Skybox: € 1.500 

God Skybox: € 2.500 

Legend Skybox: € 5.000

Tickets zijn verkrijgbaar in elke Fnac en Free Record Shop of online op www.balderbals.be

VIP-arrangementen kunnen enkel besteld worden door te mailen naar vip@balderbals.be 

Speciale vlucht- en hotelarrangementen zullen beschikbaar worden gesteld.

Praktisch

Evenement: Bal der Bals

Datum: zaterdag 11 mei 2013

Locatie: Flanders Expo, Maaltekouter 1 te 9051 Gent. (hal 1)
Dresscode: Kostuum met das of strik (heren); cocktailkleed of jurk (dames)
Minimum leeftijd: 18 jaar
Deuren: 21u tot 6u

Alle info op www.balderbals.be

Doel van het evenement

p Bal der Bals accepteren we iedereen zoals ze zijn. Duizenden mensen ervaren het overweldigend gevoel van eenheid en beseffen hoe eenvoudig het is om dat positieve gevoel te verspreiden onder de anderen.

Een glimlach, een aanraking of een beat is alles wat nodig is. Het gaat over onszelf openstellen. Het draait om het omarmen van nieuwe invloeden en het concept wordt geïnspireerd door nieuw internationaal talent maar ook uit eigen bodem. We geven talent een podium om hun vaardigheden te laten groeien. Maar we zijn ons ook bewust van ons eigen talent en de voldoening die voortkomt uit het volgen van onze dromen.

Als we mensen tijdens dit unicum kunnen inspireren, kunnen we een positieve impact hebben op het menselijk bewustzijn. En het is nu eenmaal onze core business. Hoe gelukkig we zijn ! We streven ernaar om dit besef uit te breiden en anderen te inspireren om van deze wereld een vreugdevollere plaats te maken.

Een nooit geziene magische ervaring op een nationale toplocatie.

Op het Bal der Bals willen we voor één keer wegdromen.

 

 

 

 

 

De Streekkrant: PORTRET van HERMAN BRUSSELMANS

Brusselmans ziet liever honden dan kinderen

‘Vrouwen hebben om mij gevochten’

 GENT ‘Mogelijke memoires’, het laatst verschenen boek  van Herman Brusselmans, was de ideale aanleiding om binnen te kijken in de loft én in de ziel van deze veelschrijver. Niets zo krachtig als het geschreven woord, niets zo heilig als het gegeven woord, niets zo mooi als het gesproken woord. Brusselmans ten voeten uit.

Herman Brusselmans (55), zowel verguisd als verheerlijkt, publiceerde meer dan 60 boeken. Hij schrijft bijna sneller dan zijn schaduw. Herman schrijft zoals wij allemaal praten, no nonsens en verstaanbaar. Je zou het bijna ‘de pen van het volk’ kunnen noemen, wat sommigen in het metier misschien wat hautain doet snuiven.

Talent met een hoofdletter geschreven, dat is zijn geheim. “Volgens mij bestaat inspiratie niet. Het is enkel een kwestie van talent en fantasie. Je kunt het of je kunt het niet. Je hoort mensen dikwijls zeggen ‘daar zou ik een boek kunnen over schrijven’. Mocht het zo poepsimpel zijn, waarom doe ze het dan niet?”. Nochtans was er destijds in de familie Brusselmans geen aandacht en tijd voor boeken. “Het waren veehandelaars thuis. Pa en ma hadden wel wat anders aan hun hoofd. Het enige boek in huis was de telefoongids. Pas toen ik aan mijn studies Germaanse filologie begon ontdekte ik de literatuur”.Het liet hem, gelukkig voor de mensheid, nooit meer los. Tijdens zijn legerdienst schreef hij het 1e boek. Na het 5^e boek werd hij voltijds schrijver. “Doe vooral in het leven geen werk tegen je goesting. Dat is niet vol te houden. Zoek naar een andere job. Maak van het leven wat er van te maken is, er komen zoveel dingen op je weg”.

Liever een hond dan een kind

Herman zit nooit verlegen om enkele sterke, doch welgemeende uitspraken. Humoristische oneliners, al of niet correcte grappen en heilige huisjes van bekende Vlamingen intrappen worden hem niet altijd in dank afgenomen. Hij is altijd klaar en duidelijk, maar vooral eerlijk. ”Ik hou niet van kinderen. Als ze van pa en ma niet direct een smartphone krijgen maken ze boel. Kinderen zijn de nieuwe heiligen. Met m’n 1^e vrouw is ’t er nooit van gekomen. Nadien met Tania ook al niet. Heb er absoluut geen spijt van. Van mijn hond heb ik ook veel plezier en vriendschap”.

Pseudo Brusselmans kenners en tooghangers gaven me een goed raad: ‘vraag niets over zijn drankprobleem of hij zet je meteen aan de deur’. Allemaal cafépraat! Herman begint er spontaan zelf over. “Mijn periode als notoir dronkaard ligt al 20 jaar achter mij. Ben er niet fier op maar heb er ook geen spijt van. Ik heb 5 jaar lang zo goed als onafgebroken gezopen. M’n 1^e huwelijk ging er aan kapot. Ik was nooit thuis, altijd onderweg van café naar café. Eten was niet nodig, geraakte daardoor ondervoed. Gelukkig was Ik geen ambetante dronkaard”.
Omdat er in z’n lijf toen meer alcohol dan bloed stroomde hield hij er uiteindelijk een hernia aan over. Nadien waren oncontroleerbare angstaanvallen zowat 10 jaar lang het resultaat van een leven vol seks, drank en rock & roll. Geen prettige tijd. Dankzij pillen is het nu onder controle. Drank hoeft niet meer. “Maar m’n 2 pakjes sigaretten per dag mogen ze me niet afnemen. Roken is de zwaarste verslaving”.

‘Ik ben geen dekstier’

Misschien liever aan elke vinger een lief? “Sinds Tania in mijn leven verscheen niet meer. De vonk sloeg direct over. Tania is mijn grote liefde zonder wie het onmogelijk is om te leven. Eigenlijk ben ik nooit een dekstier geweest. Alhoewel de allures van een Adonis mij onbekend zijn hebben 27 vrouwen gevochten om mij. Ooit ben ik gevlucht voor een horde amoureuze wijven. Om te ontsnappen aan hun geestdrift sprong ik in een taxi. Met een Olympische snelheid bleef een trut de taxi stratenver achterna lopen. Ze verscheen gelukkig niet aan de finish. Liefde moet van 2 kanten komen hé”. Tot slot signeert Herman gewillig mijn meegebrachte boeken. Goed als appeltje voor de dorst. Gesigneerde meesterwerken stijgen immers in waarde.

 

‘Weg met de Gentse Feesten’

Brusselmans had talent als voetballer en kon in 1975 een profcontract te pakken krijgen. Hij weigerde en koos met volle overtuiging voor een onzeker bestaan als schrijver. Zijn biologisch klok tikt niet zoals bij een gewone sterveling. Hij slaapt overdag, leeft en werkt ‘s nachts. “Gent is een geweldige stad” overpeinst Herman. “Hier wil ik nooit meer weg. Ik voel me aangetrokken tot de stad. Net zoals ik destijds een adoratie had voor mademoiselle Smolders, een oude jonge dochter. Ik zal haar nooit vergeten. Tijdens m’n 1^e job, als bibliothecaris bij de RVA, was die oude vrijster mijn directe chef. Dat waren nog eens tijden”. Het lijkt wel of Brusselmans het onvermogen heeft om serieus te blijven. Als we het over de Gentse Feesten hebben wordt Brusselmans plots ernstig. “Zwijg me daar van. Dat opgeklopt feestgedoe moet men in de huidige vorm maar eens afschaffen of dringend hertekenen. Het kan toch niet dat in een grote stad alles wat echt noodzakelijk is 10 dagen stilvalt omdat men zo nodig  moet feesten”. Hij meent het nog ook!

Herman werd wereldberoemd in Vlaanderen en kreeg de BV status. “Vrouwen die me anders zonder bekendheid nooit zouden aankijken liggen nu aan mijn voeten. Al is dat met ouder worden al veel minder geworden” lacht hij.

Herman zal niet verhongeren. Na ons gesprek zijn de mensen van Woenstijnvis aan de beurt. Er zijn plannen voor een TV-project. Een nieuw boek ligt al bij de uitgever. Ook in de boekenverkoop heeft de crisis toegeslagen. “Maar mij hoor je niet klagen. Ik voel me een vrij mens en verdien een goed belegde boterham. Schrijven is een hard maar plezierig werk”. Menig bekende Vlaming kon niet lachen met een vermelding in het oeuvre van Herman. Ann Demeulemeester stapte destijds naar de rechter. De auteur werd ondertussen voorzichtiger. “In mijn hoofd heb ik toch nog altijd een zwarte lijst met namen. ’t Zal ooit nog wel eens van pas komen”.

 

Vooraleer u de kleenex'en bovenhaalt, Herman is nog levend en wel onder ons maar heeft voor alle zekerheid zijn tussentijdse memoires geschreven. “Als jonge snaak wou ik niet ouder worden dan 42 jaar”. Nu denk hij daar anders over. “Al ben ik van oordeel dat de wereld een triestige plaats is. Ziekte, dood en onrecht maken mij opstandig en woedend”.

Boeken geschreven in een eenvoudige taal, doorweven met niet alledaagse humor, daar heeft Brusselmans blijkbaar een patent op. Noem het maar gerust ‘gezellig ouwehoeren’. Zijn laatste verhaal ‘Mogelijke memoires’ begint in de jaren ’60. Halverwege kantelt het boek naar de tegenwoordige tijd. Met als resultaat 368 pagina’s interactie tussen verleden, heden en toekomst. “Ik moet niets meer bewijzen maar schrijven helpt tegen het vergeten” aldus Brusselmans. What you read is what you get. Een boek dat niet alleen de fans kan boeien.

 

Dit artikel verscheen in De Streekkrant editie Gent en rand -  week 16/2013

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De Streekkrant: PORTRET van Bugemeester Daniël Termont

Burgemeester Termont ontvangt anonieme brieven

 ‘Ik kijk uit naar de 1 mei optocht’

GENT  Duizenden mensen nemen elk jaar deel aan de traditionele 1 mei optocht. Een jaarlijkse hoogdag voor de horeca, een feestelijke gebeurtenis voor de arbeidersbeweging in het algemeen en de socialistische partij in het bijzonder. Voor burgemeester Daniël Termont een emotionele dag.

 Vanaf mijn 12 jaar loop ik mee in de stoet. Altijd een dag geweest van, voor en door de werkmens. Duizenden maken deel uit van deze kleurrijke optocht, een veelvoud staat langs het parcours om te sympathiseren”. Het zal voor de burgemeester terug een dag worden van handjes schudden, van Pier naar Pol hossen, aangeklampt worden, lachen, vriendelijk blijven. Zoals zoveel dagen van een aaibare burgervader die toegankelijk wil zijn voor iedereen. “Het is noodzakelijk tussen de mensen te komen. Als ik mij opsluit in mijn bureau is het onmogelijk optimaal te functioneren. Ik wil weten wat er leeft bij de bevolking. Al zijn er momenten dat het wat minder zou mogen zijn. Komt waarschijnlijk door het ouder worden. ‘k Ben aan mijn laatste ambtstermijn bezig dus voor het aantal voorkeursstemmen of m’n herverkiesbaarheid moet ik het  niet doen. Als was er vroeger veel meer respect. Men keek op naar een burgemeester. Nu denkt men dat ik alle miserie kan en moet oplossen in een handomdraai”. Na deze legislatuur een vrouwelijke burgemeester? Freya Van den Bossche of Karin Temmerman? Een mens hoort alle mogelijke malversaties. “Daar ga ik geen uitspraken over doen. Ik moet hier op ’t stadhuis nog 6 jaar meegaan. Wees gerust, ik blijf op post tot aan de eindstreep in tegenstelling tot wat door sommige boze tongen wordt geïnsinueerd”.

 De plezantste burgemeester

Termont mag dan wel populairder zijn dan de burgemeester uit Samson & Gert, er zijn ook onaangename kantjes. “Echt boos worden doet ik bijna nooit. Maar af en toe ontvang ik anonieme brieven. Dat maakt mij wreed ambetant. Naamloze brieven vol scheldwoorden en racistisch geleuter, meestal politiek gemotiveerd”. Het staat in schril contrast met het imago van Daniël: de plezantste burgemeester van ’t land. Een kwinkslag is nooit veraf. “Grappig uit de hoek komen, daar moet ik geen moeite voor doen. ’t Is mijn natuur, niet gespeeld of voorbereid. De beste lollekes komen spontaan en ontdooien spannende en moeilijke momenten”. Of Daniël ook thuis de plezantste is durven we niet te vragen. We zullen het nooit te weten komen. Want Termont is meestel alleen op stap, zonder vrouw. “Als ik ergens ben gaat toch alle aandacht naar mij. De mensen geven mij een hand en bekijken haar zelfs niet. Ze staat overal alleen. ’t Mens heeft er zo ook niet veel aan. Ik beloof plechtig dat ik haar bij een volgende ontmoeting volop zal zoenen en knuffelen.

 ‘Een dubbele tong en een kraakoog, spaar me daar van’

Komt burgemeester Termont teveel in de media? “Je zou eens moeten weten wat ik allemaal weiger, ben erg selectief geworden. ’t Blijft wel een goedkope manier om Gent te promoten”. Een weekje skiën in Oostenrijk tijdens de kerst- en krokusvakantie is heilig. Tijd voor hobby’s is er nauwelijks. Gezond leven is moeilijk. Hoe is het gesteld met de fysiek en de overtollige calorieën. “Eten doe ik graag. Meestal onregelmatig en ongezond. Niet wegens gebrek aan goesting maar wegens gebrek aan tijd. Gewone maaltijden uit m’n kindertijd zoals patatten met appelmoes en fricandon doen me watertanden. Alcohol is niet de schuld van mijn buikje. Thuis drinken we enkel Cola Licht en water. Een pintje tijdens een receptie kan smaken maar nooit teveel. Mijn beroep laat dat niet toe. Als hoofd van de politie kan men mij oproepen bij een conflict. Stel je voor dat de burgemeester daar staat te lullen met een dubbele tong en een kraakoog. Soms voorzie ik een maand lang een totale alcoholstop. Zelfs een likeurpraline van Mon Chérie mag dan niet. Lastig, want ik ben verslaafd aan snoepen. Ik snoep veel te veel. Ik ben geen oude snoeper maar wel een echte sneukelaar!”.  Wat overgewicht kan geen kwaad, een knuffelbeer ligt goed in de markt bij ’t vrouwvolk probeer ik Daniël te troosten. “Ik heb daar nog niets van ondervonden. Kent ge soms zo’n madame? Ze mag anders eens afkomen”. Het stadhuis davert onder de bulderlach van Termont.

 

 

 

Gratis wonen is geen recht

Een leefbare stad is voor Daniël Termont een prioriteit. Hij maakt zich zorgen over de ongelijkheid in onze samenleving. Armoede en daklozen laten hem niet onberoerd. Krakers komen met de regelmaat van de klok in het nieuws. “Er bestaat inderdaad een recht op wonen maar niet op gratis wonen! Dat wil men soms wel eens gemakshalve vergeten.De Roma vormen een grote uitdaging. Zij arriveren hier aan in armoede, totaal onvoorbereid. Kennen de taal niet, hebben geen geld, geen bezittingen, geen opleiding en geen huis. Het probleem is zo groot geworden dat hiervoor een adequate oplossing vinden bijna onmogelijk werd”. We krijgen alvast een primeur. Uit de laatste cijfers blijkt dat er momenteel 8985 personen op de wachtlijst staan voor een sociale woning. “Schrijnend vindt ik dat als socialist en als mens”. Termont wordt een tikkeltje sentimenteel. Hij overpeinst hoe gelukkig hij zich mag prijzen. “Nostalgie is voor mij belangrijk. Ik had een schone jeugd. Nu heb ik alles om gelukkig te zijn. Het lijkt alsof ik de Lotto heb gewonnen zonder mee te spelen. Een eigen huis, een goede gezondheid, een crème van een vrouw, fantastische familie, goede vrienden, prima medewerkers en een droomjob. Mijn leven krijgt een quotatie van 9 op 10”.

De burgemeesterssjerp mogen dragen en met een recordaantal voorkeursstemmen een gedoodverfde kandidaat verslaan bij de laatste verkiezingen geeft toch een goed gevoel? “Inderdaad. Al hield ik er toch rekening mee dat het wel eens anders zou kunnen aflopen. De bevolking beslist, dat zijn de regels van een democratie. Maar de Gentenaars lieten blijken dat ze me graag zien. Het is leuker burgemeester te worden met veel voorkeurstemmen dan met je hakken over de sloot. Maar wees gerust, het is niet naar mijn hoofd gestegen”. En Daniël, verkoopt je boek een beetje? “’k Mag niet klagen. Spijtig van de lelijke foto op de cover. Ge ziet hé, schone mensen trekken lelijk”.

 

 

 

'GENT IS MIJN KIND'

 

GENT Daniël Termont spreekt de taal van het volk. “Ik ben een kind van scharenslijpers, woonwagenbewoners en kleine zelfstandigen. Iedereen mag het weten”. Gent straalt warmte uit, net als z’n burgervader. Het is geen toeval dat hij voor een 2^e maal burgemeester werd. Hij is erin geslaagd zijn blik op de wereld te richten en aan de stad een internationale elan te geven zonder het volkse karakter te verliezen. Deze hardwerkende, integere en gedreven socialist heeft niet altijd veel geduld, het moet vooruitgaan. Hij is een controlefreak, recht voor de raap. Het leven van Daniël was niet altijd één groot feest. Hij heeft zijn deel van de wereldse miserie gehad. Termont en zijn echtgenote bleven bewust kinderloos. “Omwille van een erfelijke ziekte in zijn familie vonden we het niet opportuun om kinderen te hebben”. Zou het daarom zijn dat Daniël zijn stad koestert als een enig kind? Een burgemeester is ook maar een mens van vlees en bloed.

 

Dit artikel  over Daniel Termont verscheen in De Streekkrant week 17/2013 editie Gent & rand

 

 

 

 

 

Michel Casteelsprijs 2012 Stad Gent - winnaars bekend

Gentse inzending wint de Michel Casteelsprijs voor cursiefjes 2012

De 19de editie van de Michel Casteelsprijs voor cursiefjes, een organisatie van de Dienst Evenementen en Feesten, werd gewonnen door Marie-Bénédicte Verhegghen uit Sint-Amandsberg. De jury koos haar cursiefje uit 55 inzendingen. De tweede prijs, de Polleke Pluymprijs, is voor Lou Geluyckens uit Lier en de derde prijs gaat naar Dolf Henderick uit Gent.

Gentsche Lijsters - eerste prijs
De jury bekroonde ‘Gentsche Lijsters’ van Marie-Bénédicte Verhegghen als winnaar. Marie-Bénédicte krijgt 300 euro.

De waarzeggers - tweede prijs

‘De waarzeggers’ van Lou Geluycken uit Lier was tweede gerangschikt en won de Polleke Pluymprijs. Lou ontvangt 200 euro.

Gutta cavat lapidem - derde prijs

De aanmoedigingsprijs ging naar Dolf Henderick uit Gent met het cursiefje ‘Gutta cavat lapidem’ (Mijmeringen van een kassei). Hij krijgt daarvoor 100 euro.

Jury Michel Casteelprijs

De wedstrijdjury bestaat uit voorzitter Jaak De Poorter, Viviane Burssens, Jean Buyle, Freek Neirynck, Freek Braeckman en Jean Paul Van Bendegem.

Jury, winnaars en schepen Christophe Peeters


Winnend cursiefje
Ik luupe al den elft van mijn leven mee mijn ziele oender mijnen oarm en mee ugen op mijn gat langs de stroaten. En ‘k bekijke de wereld nogal geire deur nen schieven bril. Wie datter doar rijke van wordt es mijnen schoenlapper, mijnen uugmiester en mijnen kinesist.

En voilà ’t schiet mij juust te binne da ne schoenlapper in ‘t veurjoar uuk soms nen vleinder kan zijn.

Schune es ze wel: oens Gentsche toale! Gelijk Deens, moar toens verstoanboar mee zoender ondertitols.

Allez, diene perfesser uit Olland die neu komt te vertelle dan we ier in de Vloanders binnen 50 joar, en wie weet bennekik toens nog moar oenderd en ien joaren joenk, allemoale een suurtement van Westfluuts goan klappe, veur ’t gemak, omdat er gien verschil bestoat tussen de ‘G’ van Gent en de ‘H’ van uufvlakke en omdat de ‘UI’ van uitvijzer duudgeweune nie wordt uitgesproken.
Oenzen Perfesser Emeritus Toaldeman, dialectwetenschapper en, onder andere, spreker van een Westfluuts dialect peinst dat da nie meugelijk es, moar dat het Broabants wel ne kier zoe kunnen bovendrijven boven oenze koentrijen gelijk een vrie hertnekkige olieplekke op ’t kanoal Gent-Terneuzen.

Wij goame da nie loate gebeure! Cinemasterre Anemone Valcke es doar een vrie schuun veurbeeld van. Da meiske hee den abatoir gedoan, tonielschole dus. Doar hee ze schuun Nederlands liere klappe mee een locht Broabants accentse zudat er niemand zoe kunne geroaje da ze feitelijk van Gent es. Als da nudig es en op ienveiwdig verzoek kan ze da bewijze. Moar ze doe da nie geire en ze vindt da nie nudig: nie op schelevieze, nie op de radio, nie op de ruje luper van ons Filmfestival en zekers nie in de gazette. Fier en zonder scheiwervulling heft ze heur giestig kinneken omhuge en loat ze heur ‘erre’ schuren: wa dadde ziet, krijgt ge en wa dadde uurt, uurt ge en d’er es niets verkierd mee euw ures. Uwen neuze-, kele- en uresdokteur goa failliet, want da meiske hee een stemme gelijk ne Gentsche lijster en komt mij neu nie vertelle da dedie uitgestorven zijn.

Zu vrie moeilijk es oens Gentsche toale nie: ge moet beginne mee een gemakkelijk woord gelijk ‘zetowl’ of ‘negontiene’ en ge moe da proeve in eu moentse loate smelten gelijk die oardige bollekes ‘griet groat’ dadde mee euwen zoendagcens kunt kupe in t weinkolke van madammeke Temmerman oan de Kroanleie. Elk bolleke hee een ander kleurke en de smoak kunt ge azu groajen. En wilt ge liere klappe in volzinne, toens moet ge wel wete dat ge in het Gentsch de woorden ‘Ja’ en ‘Nien’ moet vervoegen. Joag; g’het mij goe verstaon en d’er scheelt niets mee euw ures.
Loat eu bovenaldien nie dekoerageren. Ge zult wel ne kier nen eiwen Genteneire uren lammèren dat euw Gentsch gien autentantiek Gentsch es omdat ge nie weet wadda nen slekkestekker es en omdat eu ‘E’ een beetse moagerkes es uitgevallen. Moar eiwe Genteneirs zijn azu geboren, ze spreken ulderen buik rechtuit, doar goat ge moete tegen keunen.

Oens dialect es gelijk een huis, woarm en gezellig, mee hoekskes en kantses van oender de dakisoloasse tot in het woater van de kelder en d’er es ploatse veur iedereen, uuk veur mijnen Bulgoarsen schoenlapper die mij ’t halft de moand november zu op nen vleinder doe peinzen en die mij op zijn ierste kommune zielke beloofd hee da mijn bottienen tegen van de noene gingen gemoakt zijn. 

Bénédicte Verhegghen