De Steekkrant: Interview met acteur ANTON COGEN

ANTON COGEN bedroog zijn vrouw

 “Op verliefd worden staat geen leeftijd”

 

GENT Anton Cogen verdient een groot publiek. Het is opvallend hoe hij er telkens in slaagt zijn toeschouwers op sleeptouw te nemen doorheen elk verhaal. Hij weet verdomd goed hoe hij het publiek moet meeslepen. In de Smurfen bioscoopfilms is Anton de stem van de grote Smurf. Hoogste tijd dus om te smurfen naar de bijzondere kantjes en opvallende trekjes van een bijzonder man.

“De dag dat de Streekkrant niet meer in de bus valt stort Vlaanderen in elkaar” gaat Anton van start. We vermoeden een charmeoffensief maar niets is minder waar. “Ik meen het echt. De boekskes zijn door de crisis  voor sommigen te duur geworden. De weekendbijlagen van kranten zijn dikwijls elitair en worden door niemand gelezen. Jullie komen bij iedereen gratis aan huis, onderschat dat niet”. De carrière van spraakwaterval Anton zou menig acteur doen watertanden. Voor het betere werk of voor populaire opdrachten, ze weten hem wel te vinden. Kleine of grote rollen, niet is voor hem minderwaardig. Hij werd wereldberoemd in Vlaanderen als commissaris Kamiel Migrain in de kinderserie Mega Mindy. “Ja, kinderen benaderen me gemakkelijk omdat ze me herkennen”. Zijn woorden zijn nog niet helemaal koud of het is tijdens ons gesprek een komen en gaan van kinderen die samen op de foto willen of een handtekening vragen. Anton heeft een grote aaibaarheidsfactor, geniet van de aandacht en laat het zich allemaal welgevallen. Het is opvallend dat de mama’s ook volop mogen rekenen op z’n interesse en begerige blikken. “Ik heb m’n hele leven al een gezonde appetijt gehad voor vrouwelijk schoon. Een zwakke plek? Neen, zo voelt het niet aan. Vrouwen zijn veel veranderd. Nu zeggen ze wat ze denken, komen uit voor wat ze willen. Tegenwoordig is het de gewoonste zaak van de wereld dat dames het initiatief nemen en zelf vragen om naar bed te gaan. Ik kan dat alleen maar toejuichen”. Populariteit heeft zo z’n voor- en nadelen. “Meestal is het plezant maar de medaille heeft soms een minder leuke keerzijde. Enkele jaren terug werd ik serieus gestalkt door een moeder en haar dochter. Om de haverklap stonden ze aan de deur om me te zien, om me aan te raken. Wreed ambetant”.

Een optimistische kijk is belangrijk

Met z’n bijzondere kijk op het leven is er altijd wel een persoonlijke invalshoek om z’n eigen gedachten te ordenen en in perspectief te plaatsen. “Als die herkenbaarheid plots over zou zijn, ook goed. Vrouwen die echt verliefd worden op mij, die tijd is voorbij. Vroeger was dat toch wel enigszins anders”. Cogen was altijd al een buitenbeentje, nooit een heilige geweest. “In de sixties deed iedereen het met iedereen, leve de vrije liefde, dat was zo mooi. Niemand had verplichtingen Ik ben altijd een hippie geweest. Met het ouder worden werd ik zelfs vrijer in mijn gedachten”. Anton vindt zichzelf in grote mate decadent maar heeft daar geen moeite mee. ”Alles heb ik ooit al wel eens gedaan. Natte dromen zijn me niet onbekend. Dikwijls droom ik van een one night stand met 35 vrouwen. Iedereen doet stommiteiten. Mijn 1^e huwelijk was een soap van 10 jaar. De buitenechtelijke relaties lieten niet op zich wachten, het overrompelde me gewoon. Als je eenmaal met iemand naar bed gaat ben je vertrokken voor een avontuur zonder einde”. Anton werd verliefd op een andere vrouw. Nu is Cogen met haar al 30 jaar getrouwd. “Dat is een overwinning op mezelf, nooit gedacht het zo lang vol te houden. We amuseren ons, op alle gebied”. Een optimistische kijk op het leven is volgens Anton erg belangrijk. “Alles heeft een reden, niets gebeurd zo maar in het leven. Gelukkig zijn is de afwezigheid van ongeluk. Op verliefd worden staat geen leeftijd, nogal goed!”. Knuffelbeer Cogen voelt zich duidelijk nog niet afgeschreven.

 

 

“Ik sterf een gewelddadige dood”

Cogen denkt helemaal niet aan stoppen. “Ik heb me nooit kandidaat gesteld voor een rol, nooit een auditie gedaan. Misschien eigenaardig dat te horen uit de mond van een acteur maar ik hou niet van theater. Ik doe het graag maar zie het niet graag. Er staan zo’n 400 acteurs aan de dop. Weet je waarom? Toneel spelen kan men niet leren op school, het is een gave”. De tand des tijds laat zich voelen. Memoriseren gaat niet meer zo vlot. Leven in het verleden wil hij niet, verhuizen naar de eeuwige jachtvelden is veel te vroeg. “Oud worden is een brute gok. Ik zal oud worden maar sterf een gewelddadige dood door toedoen van iemand, misschien een moord. Dat voorspelde een waarzegster. Ik geloofde er niets van en ging op zoek naar een second opinion maar kreeg dezelfde te horen. Voor een triple check dan maar naar de paranormale beurs. Resultaat: idem. Dat kon geen toeval zijn”. Enerzijds denkt Cogan dat het onnozel is om de toekomst te voorspellen. Anderzijds zijn er zoveel zaken die perfect kloppen. Hij is niet bang van de dood, maar maakte angstwekkende momenten mee. “Een waarzegster voorspelde me dat in een periode van 18 maanden 11 mensen uit mijn omgeving zouden overlijden. Echt waar, de ene na de andere ging heen, 2 dagen voor de einddatum waren er al 9 gestorven. Een foute voorspelling dacht ik. Niet te geloven, maar de laatste 2 dagen kwamen er nog 2 te overlijden. Daar wordt een mens stil van”. Anton gelooft in het paranormale. “Het komt erop aan charlatans te onderscheppen. Net zoals in het theater”. Heeft Anton zich al gewaagd aan een voorspelling? “Jazeker. Maurice Maeterlinck was geobsedeerd door het Lam Gods en nam overal waar hij ging een kopie mee van het retabel. Hij zat achter de roof van de Rechtvaardige Rechters!”. Waar of niet waar? De verbeelding van een acteur? Volgens Cogen zit de waarheid altijd in een leugen.

 

"Ik hou van mooie zigeunerinnen"

 

Na een Latijns-Grieks ontwikkelingsbad en een fixeerbad aan het Koninklijk Muziekconservatorium te Gent, afdeling toneelspeelkunst, studeerde Cogen ooit af als acteur met een 1ste prijs en grootste onderscheiding. Maar Anton is zoveel meer dan theaterauteur. Als copywriter voor reclame, ghostwriter in opdracht, presentator en uitvoerder van reclamespots zijn de dagen goed gevuld. Hij werkte voor het ministerie van justitie als toneeltherapeut bij gedetineerden en als psychodramaspecialist in de psychiatrie. Anton is erg begaan met dementiepatiënten. Hij ondersteunt tevens vegetarische acties maar is zelf verslingerd aan een goed stuk vlees. Favoriete vakantiebestemming: Hongarije. “Want ik hou van mooie zigeunerinnen. En m’n dochter heeft daar een kleinschalige B&B op ecologische basis. Cogen is 67 en hoopt nu eindelijk eens met het serieuze werk van start te kunnen gaan: schrijven!

 

(FRVD)

 

Dit interview verscheen in De Streekkrant editie Gent & rand, week 39/2013