Natuurlijk wil
hij tijd vrijmaken voor een interview. We worden uitgenodigd in het Europees parlement of hij wil afspreken
ergens in Gent. Verhofstadt heeft geen kapsones, dat is het minste wat men kan
zeggen na een koffieklets met de man die premier van België was van 1999 tot
2008. Nu is de Europese politiek zijn dada.
“Onze kinderen en kleinkinderen
zullen het ons nooit vergeven als we het Europese project laten instorten omdat
de moed ontbrak op het goede moment de juiste beslissingen te nemen. Als we de crisis serieus willen te lijf gaan moet er meer
integratie komen. Een Europese regering, een Europese obligatiemarkt, een
economisch-financiële markt zijn onontbeerlijk voor de toekomst”.
Het vertrouwen
van de burgers in een goed functionerende overheid is soms bedroevend laag. Of
niet? “Ook mijn lijstje van wat beter had gekund of wat ik fout heb gedaan is
groot. Maar voorbij is voorbij. Niets doen, dat zou pas naïef zijn. Het is vrij
simpel. Als we niet zorgen voor een sterker Europa zullen we snel verarmen”.
Politiek werd
hem met de paplepel ingegeven. Wijlen Willy De Clercq was z’n mentor. “Hij kwam
dikwijls bij ons thuis eten. Als snaak van 14 jaar mocht ik aan tafel een klapke doen over politiek”. Een verwend
kind? “Ik was in mijn studententijd de
man van 12 vakantiejobs en 13 ongelukken. Verkoper op de jaarbeurs, nachtwerk
gedaan, voor televisie geklust, bij een opticien gewerkt… kortom, de handen uit
de mouwen steken is me niet onbekend”. Voor Verhofstadt lonkt het pensioen. Hij
is van plan om op zijn 65ste een punt te zetten achter zijn politieke carrière.
Alhoewel, niets is zeker. “Maar dat houdt me nu niet bezig. Mensen worden flink
ouder, de samenleving neemt geheel andere vormen aan. We leven in een totaal ander
ritme. Het klinkt niet populair maar langer werken, het kan niet anders. Aan
politiek doen is in debat gaan met de burgers. Het is de opdracht van een
politicus om de bevolking de juiste weg te wijzen, proberen te overtuigen. Daar
is niets verkeerd aan. Helaas moeten politici hiervoor soms al wel eens een
etter zijn”. Er zijn mensen voor wie je de zee zou overzwemmen en anderen voor
wie je zelfs je voeten niet zo natmaken. Idem voor politici? “Vriendschap in de
politiek bestaat maar de meeste van mijn vrienden, de beste en de echte copains, hebben geen politieke
bindingen. Wees voorzichtig met personages die zich in de politiek anders
voordoen dan ze als mens in werkelijkheid zijn. Gezellig aan tafel zitten bij
het genot van een lekkere maaltijd, dat is pas echt genieten. In feite ben ik
een vrij sober iemand. Ik heb doorheen de jaren in de spiegel gekeken en ben
daardoor een stuk milder geworden. Maar ik sta graag in de belangstelling en
ben ijdel, ja dat wel”.
Politiek van
vader op zoon/dochter is niet evident. “Mijn kinderen beslissen zelf wat ze met
hun leven doen. Hun ambities liggen elders. Van politieke dynastieën ben ik geen
voorstander! Ondanks de passie van Verhofstadt voor Europa ligt België hem aan
het hart. “De ware aard van ons land en
van de inwoners zijn wereldwijd bekend: hard werken, een gevoel voor humor,
zelfrelativering, afkerig van elk extremisme. Albert II was een groot koning. In
het uitvoeren van zijn taken bleef hij steeds een gewone man, iemand te midden
van het volk”.
In 2005 kreeg Verhofstadt in Italië hartproblemen. “Dat was een 1e
confrontatie met de leeftijd. Nu sputtert de rug soms tegen. Gelukkig heb ik
een redelijk goed uithoudingsvermogen, zoals een echte coureur hé”.
Gent staat 100 jaar verder dan
Antwerpen
“Het lijkt alsof alles
me zomaar in de schoot werd geworpen. Niets is minder waar” vertelt Guy
strijdvaardig. Geboren in Dendermonde als 2e in een gezin van 3. Zijn
grootouders waren er kleinhandelaars, de ene in vleeswaren, de andere in kaas
en voeding. Vader Verhofstadt was jurist bij de liberale vakbond, later
magistraat bij de Arbeidsrechtbank. Het gezin verhuisde begin jaren ’60 naar
het Gentse. Toen Guy 23 jaar was werd hij gemeenteraadslid in Gent. Als ervaringsdeskundige
heeft hij een duidelijke mening over de stad. “Vroeger gebeurde er niets. Een
stad met een verkeersinfarct, oud, verkrot en vuil. Na de fusie stond de stad
stil. Paars bracht de omwenteling dankzij een dynamisch bestuur met bekwame
mensen. We staan nu 100 jaar verder dan Antwerpen”. Misschien is het daarom dat
Verhofstadt, samen met 2 andere koppels, een imposant pand heeft gekocht om te
restaureren en er later in te wonen. De Vlaamse overheid, de provincie Oost
Vlaanderen en de stad Gent betalen 40 % van de verbouwing. De heisa
hieromtrent was ten onrechte volgens Verhofstadt. “De subsidies
gaan naar het monument, niet naar de eigenaar. Zo’n gerestaureerd huis verhoogt
de belevingswaarde van de stad. Het zal mijn huisje weltevreden worden, dichtbij
mijn favoriete restaurant ‘De Lieve’ waar het lekker is zonder onnodige blabla
of misplaatste chique”. Ook
fijn Buffalo te zijn zeker? “Vroeger ging ik mee op verplaatsing maar heb
ondertussen afgehaakt. Het nieuwe stadium is een metamorfose, goed voor het
imago van Gent”. Guy Verhofstadt werd gekarikaturiseerd in strips van Nero, Suske & Wiske en
Jommeke. “Leuk toch. ‘k Heb dat liever dan een schone tekst op mijn grafzerk”.
Guy spreekt beschaafd, geen dialect. Compleet het Gents verleerd door in de hogere kringen te vertoeven? “Bah neen
gij. Kus mijn klo….! Voila, typisch Gents”.
Geen luiaard
Verhofstadt drukte vele
jaren zijn stempel op het politieke leven in België. Niet slecht voor iemand
die tijdens zijn schooltijd werd gecatalogeerd als belhamel en speelvogel. Hij
was een moeilijke leerling voor zwakke leerkrachten. “Per ongeluk kwam ik ooit met
mijn blauwe luchtballon in een stoet van de Volksunie terecht” lacht Guy. Hij
is een tevreden man.“De ethische omwenteling die er kwam met het homohuwelijk
en de euthanasiewetgeving, ja dat doet me deugd. Alle vormen van racistisch, blind
en zinloos geweld raken me erg diep”. Na een leven lang vol politiek is er toch
nog plaats voor iets anders. “Mijn gezin komt op de 1e plaats. Tijd
probeer ik vrij te maken voor 2 hobby’s: lezen en fietsen. Sporadisch enkele
vakantiedagen in Toscane mogen ze me niet afnemen. Maar het politieke vuur zal
immer blijven branden. Want een politicus zonder ambities is een luiaard.”
(FRVD)
Interview gepubliceerd in De Streekkrant editie Gent & rand 19/09/2013
Frans Van Damme in gesprek met Guy Verhofstadt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten