De Maagd Van Gent filmregisseur Nicolaas Rahoens
‘De lach van een vrouw doet me smelten’
GENT Deze week gaat de film
‘De Maagd Van Gent’ in première. Hoe gek moet men zijn om met eigen middelen en
een beperkt budget een film te maken? We vroegen het aan Nicolaas Rahoens,
scriptschrijver en regisseur.
Nicolaas Rahoens kan alle steun goed gebruiken voor het welslagen van
zijn prestigieuze project. Na ‘Tata’ (met Luk De Vos), ‘My Donna’ (met Jo Leemans en Will Ferdy) en
‘Ons Dorp’, is hij bijzonder trots op zijn nieuwste langspeelfilm De Maagd van
Gent. Nicolaas noemt films maken een bezigheid met als leuze 'Oosterzele is mijn
dorp en Gent mijn stad' Na 5 maanden werken aan het script en 52 draaidagen in
een hels tempo mag het eindresultaat er best zijn. “Met veel dank aan enkele
bekende acteurs zoals Luk De Bruycker, Jo Decaluwé, Bob De Moor en Daan
Hughaert en aan 300 figurerende Gentenaars” vertelt Nicolaas. “Tuupe te goare, allemaal mensen die hun
hart en ziel in de film hebben gepompt. Dankzij sponsors en de onuitputtelijke
motivatie van iedereen zijn we erin geslaagd een professionele bioscoopfilm te
realiseren die jong en oud zal boeien”.
Helmut Lotti zei neen
Acteurs,
figuranten en crew, voor de goede zaak werkte iedereen gratis mee. “Acteur Bob
De Moor, toch niet de eerste de beste, kwam zichzelf aanmelden. ‘k Was
geflatteerd. Een man met een filmgage van 500 à 1000 euro per dag deed mee uit
sympathie, omdat hij in de zaak geloofde. Bijzonder fijn ook om op die manier nieuwe
gezichten een kans te geven zich te profileren”. Heeft iemand op een beleefde
manier zijn medewerking geweigerd? “Helmut Lotti zei nee, wegens geen tijd (knipoog). Aanvankelijk was het de bedoeling
om de film gratis te vertonen, voor alle Gentenaars. Maar financieel bleek dit
algauw een utopie. De film werd uiteindelijk geproduceerd met een
verwaarloosbaar budget. “Geen low budget film maar een no budget film. Alles
bij elkaar zo’n 70.000 euro waarvan de helft bijeengeharkt bij sponsors, aangevuld
met al m’n eigen spaarcenten. Een riskante onderneming. Ja, daaraan ging een
serieus klapke met m’n vrouw aan
vooraf. Mijn huis moet worden afgewerkt maar daar is nu geen geld en tijd voor.
Het filmbudget ging bijna helemaal op aan eten en drinken. Alle dagen met de
ganse cast op restaurant, eten wat men wou, desnoods oesters als ze daar zin in
hadden. Dat was toch het minste wat ik kon doen als wederdienst nietwaar. Nu
maar hopen dat ik uit de kosten geraak. Ik gokte aanvankelijk op 10.000
bezoekers, maar 6.000 lijkt me een meer realistische inschatting. Eerlijk, ‘k
heb geen flauw idee. Als ik er mijn broek niet aan scheur ben ik al dik
tevreden. En mijn vrouw ook” (lacht).
Een film vol liefde
Rahoens,
ooit nog in een vorig leven cafébaas, leerde films maken met vallen en opstaan.
Hij werd een perfectionist in het vak, geen hobbyregisseur. “Een film maken is niet
moeilijk, iedereen kan het. Motivatie is hierbij belangrijk”. De Maagd van Gent
is geen actiefilm maar een volks drama, een tragikomedie maar niet kneuterig.
Vooral een film vol liefde met zelfs een snuifje bloot. Eigenlijk niet zo
verwonderlijk voor wie Nicolaas kent. Hij heeft een zwak voor films én vrouwen.
“Ik moet dat niet verbergen, m’n vrouw is op de hoogte. Altijd veel goesting,
al dikwijls verliefd geweest zonder verdere gevolgen. Sommige venten krijgen
een kick van ferme tetten of een
schone poep, awel da’s niets voor
mij. Voor mij is de lach van een vrouw het mooiste wat er bestaat. Ik laat me uitdagen,
2 mensen die verliefd worden is magie, net als film. Daarom woon ik niet in
Gent, de verleidingen zijn hier te groot, ‘k zou direct in m’n ongeluk lopen. Gent
is het Parijs van België. Voor je het weet heb je de hand van een vrouw vast. Een
romantische stad, hier hangt liefde in de lucht, hier in Gent wordt wat
afgelebberd!”.
Het
filmdebuut van Daniel Termont
De Maagd Van Gent is een spannende familiefilm waarin de authenticiteit van de
Gentenaars centraal staat: fier, trots, vastberaden, rebels. In de film worden
Gentenaars van diverse pluimage gevolgd die elk baat hebben bij het behoud van
hun volkstuintjes. De hoofdrol is weggelegd voor een progressieve priester die, dankzij de groenten uit de
volkstuintjes, dagelijks verse soep kan uidelen aan daklozen. Hieraan dreigt
abrupt een einde te komen wanneer de burgemeester door een Franse winkelreus
onder druk wordt gezet om de ‘ziel’ van Gent te verkopen.
Gent anders bekeken
“Met
veel fantasie en gelukkig gespaard van tegenslagen kunnen we nu een echt
professionele film afleveren. Ik laat zeker niet altijd beelden zien van het
schone Gent, niet altijd de bekendste straatjes zoals alle filmmakers doen die
Gent kiezen als locatie” verklapt Nicolaas. In de film is een stukje van de
échte Buffaloziel te zien: beelden van het oude Ottenstadion zijn in de film
verwerkt en vormen de achtergrond van een belangrijke scènes. “Gefilmd op de
dag voor de afbraak. Toen voorzitter Lowagie nadien die beelden zag kreeg hij
tranen in de ogen”. De Maagd Van Gent
betekent het filmdebuut van burgermeester Daniel Termont. In de film
speelt Termont de rol van rechter en dat doet hij met verve. “Politiekers moeten goed kunnen acteren. Hij
kon in de rechtszaal de baas spelen en dat ging hem goed af” lacht Rahoens. Toekomstplannen? “Carrièreplanning is me onbekend. Ik zal wel zien wat
er op mijn pad komt. Ik doe wat ik graag doe en zo goed mogelijk. Van zodra ik
er geen plezier meer aan beleef, stop ik met films maken”.
Harmonie is een sleutelwoord in het creativiteitsproces van Rahoens. De
Maagd Van Gent is een leuk project dat alle kansen verdiend. Niet gemaakt met
de grote C van cultuur maar met de grote C van charmant!
Wie is de
Maagd Van Gent?
"Neen, de titel van de film, verwijst niet naar de naam van één of
ander café. Ook niet naar échte maagden, mochten zo’n dames vooralsnog bestaan
in Gent” lacht Nicolaas. “Het is als filmmaker altijd moeilijk een invalshoek
te vinden. In het begin zat ik ook vast tot ik op het wapenschild van Gent
botste. Ik vroeg me af wie die geheimzinnige vrouw met die leeuw wel mocht zijn
en begon aan mijn research”.
De Maagd Van Gent is het symbool
dat vanaf de 14de eeuw als stadswapenschild werd aangenomen. De Maagd fungeert
als zinnebeeld voor de stad en de klimmende leeuw drukt de strijdvaardigheid
van de Gentenaars uit. Sinds 1990 gebruikt de Stad Gent het huidige wapen. Het
vervangt het vroegere, historisch niet correcte wapen uit de Hollandse periode.
Het nieuwe wapen is het eindpunt van een lange historische ontwikkeling van het
Gentse stadswapen.
De Maagd Van Gent vanaf 2 april in Kinepolis.
(FRVD)
Dit interview verscheen in De Streekkrant week 13/2014 - editie Gent & rand
Geen opmerkingen:
Een reactie posten