Acteur Bob De Moor
‘Vandaag op TV, morgen aan de dop’
GENT De jeune
premier in de theaterwereld Bob De Moor mag deze maand 65 kaarsjes uitblazen. Hij
is nog lang niet uitgerangeerd, wel integendeel. We gingen hem alvast
feliciteren.
Bob De Moor
spreekt recht uit het hart of hij zwijgt maar hij zal nooit liegen werd me door
enkele van z’n vrienden verzekerd. Het blijkt volledig zo te zijn. Niets zo
boeiend als een goed gesprek met een aimabele artiest. Hiervoor zijn we bij Bob
aan het juiste adres. Terug in de tijd: “Tot mijn 16e woonden we in souterrains
of in achterhuisjes. Dat was leuk. M’n zus ging werken en gaf netjes haar
centjes af, zo ging dat in die tijd. Mijn ouders waren kleine zelfstandigen. Vader
was coiffeur bij Sint Jacobs. Walter De
Buck mocht daar elektriciteit aftappen, telkens de leidingen in Trefpunt weer
eens gesprongen of afgesloten waren”.
Bob wist al vrij jong welke richting hijzelf uit wou. “Toneel spelen was mijn
wens. Ik ben vooral acteur geworden omdat ik niet wou meedoen met de massa,
omdat ik geen grijze muis wou zijn, omdat ik vooraan wou staan, wou opvallen.
Zonder het kot in brand te steken, want dat is niet mijn stijl”.
Bob De Moor mag zich
verheugen op een rijk gevulde carrière op de theaterplanken. In zowat alle
televisieseries was er voor hem altijd wel een rol weggelegd. “Ik heb niet te
klagen, heb altijd gedaan wat ik graag wou doen, nooit zitten wachten op werk. Als de berg niet naar Mozes komt, gaat Mozes naar de berg.
Als er niets op mij afkwam organiseerde ik zelf wel wat. Ik wil mijn eigen
leven bepalen”.
De kracht van het ouder worden
Bob is een meester
in het vertolken van monologen. Altijd en overal hangt het publiek aan zijn
lippen. “Alleen op scène staan is niet eenzaam. Weten dat er in de zaal mensen
naar je kijken, luisteren en meegaan in het verhaal geeft een zalig gevoel.
Bang om de tekst te vergeten, een black out, neen daar ben ik niet bang voor.
’t Kan gebeuren maar ’t is geen reden om in paniek te slaan. Ik ben nogal een
charlatan, trek wel mijn plan, begin te improviseren, alle stukjes van de
puzzel vallen terug in elkaar”. De kracht van het ouder worden misschien? “De
eenzaamheid van een artiest is me niet onbekend. Wie met een monoloog de hort
op gaat moet dikwijls uren alleen doorbrengen. Vroeger had ik het daar soms moeilijk
mee. Met ouder worden gaat
een mens meer relativeren. Zich alleen voelen gebeurt meestal in de
voorbereidingen van een productie. Mentaal alleen zijn is dikwijls ook een
zegen. Eenzaamheid, af en toe, is een geruststelling. De ambities worden,
gezien de leeftijd, wat minder maar dat is niet onaangenaam. Jonge mensen nemen
nu prominente plaatsen in, zo zit het leven in elkaar. Ik ben ongevoelig voor
kritiek maar het doet me wel nadenken”.
De Moor is een
theaterbeest. Waar hij op de planken staat kan men rekenen op een full house.
Dat is ooit wel anders geweest. “Voor een monoloog helemaal naar een achterhoek
in Nederland rijden om er in een achterafzaaltje voor hooguit 15 man een
monoloog te doen. Dan bekruipt je een gevoel van moedeloosheid, wil je er prompt mee
ophouden en beklaag je jezelf in je dagboek. Maar uiteindelijk pep je jezelf
weer op en sta je toch weer op het toneel”.
De jaren gaan
voorbij. Dromen, wensen en verlangens ook? “De ideale wereld is het leven van
nu, niet van vroeger. Al zijn er momenteel meer acteurs dan werk. Vandaag op
TV, morgen aan de dop is nu de moraal van het verhaal. Ik wil gewoon voort doen
zoals ik bezig ben, leven zonder toneel heeft geen zin. Het voelt niet aan als
werk, ik ben geen luiaard, geen leegganger. Toch eventjes stilstaan in het
leven geeft een fijn gevoel. Eenvoudige dingen, luisteren naar de vogeltjes,
dat pakt me. Glitter en glamour zijn niet echt. Een mens heeft niet veel nodig
om gelukkig te zijn”.
Een doos vol
herinneringen
Bob De Moor weet tradities, humor
en een kritische noot te waarderen. Hij heeft een boontje voor volkstoneel.
“Als kind trok ik met mijn ouders naar Romain Deconinck in de Minard. Dat was
mijn prille kennismaking met theater. Altijd plaatsen op de 1e rij, vanwaar
je in de orkestbak kon kijken. Dicht bij het voltallig orkest: 1 man aan de
drum, 1 vrouw aan het orgel. Wat een sfeer, zoveel ambiance, voortdurend lachsalvo’s,
een huis vol blije mensen. Het liet een diepe, onuitwisbare indruk na”. In 1976
maakte
De Moor zelfs deel uit van gezelschap Romain Deconinck. “Ik was elk weekend
bezet, combineerde spelen bij Romain met stempelen want er moest brood op de
plank komen. Een onthoudbare situatie, jammer”.
Politiek, niets voor mij
Een bezig baasje als theaterbeest Bob blijft niet bij de pakken zitten. Hij
leidde 6 jaar Theater De Korre in Brugge. Was erg actief bij Theater Malpertuis
in Tielt, werkte bij Arca, Theater
Arena, de Internationale Nieuwe Scène en het Brussels Kamer Toneel. Nadien
keerde hij met het Vernieuwd Gents Volkstoneel terug naar zijn 1e liefde.
“Volkstheater is geen synoniem voor stukken uit de oude doos. Het is complexloos
volkse humor voor een breed publiek, aansluitend bij de geest van vandaag. Dat
lukt wonderwel, ’t slaat aan, ook bij de jeugd”.
n zijn dagboek schrijft hij
geen grote geheimen. “Het is gewoon een referentiepunt, om dingen te onthouden.
Na ons is ’t gedaan, er bestaat geen andere wereld. Ik aanvaard dat mensen
doodgaan maar ik ben niet gepresseerd.
Op zolder staat een grote doos vol artikels en foto’s, memorabele herinneringen
aan vroeger. Bijgehouden met de bedoeling ooit eens in te plakken. Het zal er
nooit van komen”. Misschien na het pensioen, als wit konijn in de politiek?
“Zwijg me daar van, niets voor mij. Ik ben geen muilentrekker en veel te contraire. Men zou het me trouwens nooit
vragen”.
Dagboek van een gek
Misschien herinnert men zich Bob De Moor als acteur in de soap Thuis.
Dat was een fait divers op het parcours van een getalenteerd acteur. Hij is een meester in het vertellen van verhalen en heeft
daarvoor weinig middelen nodig. Als regisseur wordt zijn naam met
hoofdletters geschreven. In Theater Tinnen Pot brengt acteur Peter Marichael, van Het Vernieuwd Gents Volkstoneel,
momenteel het stuk ‘Dagboek van een gek’ als monoloog. Bob De Moor tekende voor
de regie.
Een opmerkelijk verhaal. De beroemde en van adellijke afkomst Russische
schrijver Nikolaj Gogol ontrafelde zijn innerlijke strijd tussen de boze
buitenwereld en zijn bijzondere binnenwereld. Hij beschrijft hij op
meesterlijke wijze hoe langzaam en sluipend waanzin en werkelijkheid bij een
kleine ambtenaar in Sint-Petersburg door elkaar lopen.
Voorstellingen op 11,12,18,
19 april. Reserveren: 09/225.18.60.
(FRVD)
Dit interview verscheen in De Streekkrant editie Gent & rand- week 14/2014
Geen opmerkingen:
Een reactie posten