“Ik had veel succes
als travestiet”
GENT Daan Hugaert (65) is een volbloed theaterbeest. Maar het grote publiek kent hem vooral als de knorrige commissaris Van Deun uit Witse of als Eddy uit Thuis. We mochten ongegeneerd binnenkijken bij hem thuis en in zijn hart.
Pa Hugaert had vroeger een
volkscafé op de Brugse Poort. “Elk detail staat op mijn netvlies gebrand. Er
kwamen daar nogal wat figuren langs zoals Eddy van Notegem. Aan het café
terugdenken is een onuitputtelijk aquarium om mijn typetje enige couleur locale
te geven. Het was de bedoeling dat m’n personage in 1 aflevering zou voorkomen.
‘Twee draaidagen, niet meer’ zei de regisseur. Dat was in 2003, ik ben er nog
altijd”.
Tegen mijn goesting met pensioen’
Hugaert wordt 65 jaar. Leve
het pensioen! “Helemaal niet. De politiek doet er alles aan om iedereen langer
aan het werk te houden. Wel, ik ben bereid dat te doen maar het mag niet. Van
de VRT, waar ik in vaste loondienst ben, moet ik het afbollen, verplicht met
pensioen. Gelukkig mag ik in Thuis blijven meedraaien. Een welgekomen extraatje
want m’n pensioentje zal niet vet
zijn. Weinig pensioenrechten opgebouwd, in m’n wilde jaren te veel klusjes
gedaan”. Daan voelt zich in de fleur van z’n leven maar moet officieel met
pensioen. Hij blijft toch toneel spelen. Een metier waar hij zoveel memorabele
herinneringen heeft bijeengesprokkeld. “Destijds, tijdens de
nieuwjaarsrecepties van het NTG, bracht elke acteur een act naar eigen keuze. Ik
verklede me telkens als travestiet. Goed gemaquilleerd, mooi kleed, bijous, pluimen
en valse tetten, ik was echt een
schone madame! Veel succes gehad. ‘k Ben er toch maar niet verder mee
doorgegaan (lacht)”.
‘Ik woon in het huis van de Gentse wippers’
Daan moet zich geen zorgen
maken over een dak boven het hoofd. In een onooglijk klein straatje in hartje
Gent mogen we binnenkijken in zijn prachtige patricierswoning. Het
renaissancehuis ademt geschiedenis uit. “Ik heb de bewonershistoriek samengesteld.
Het gebouw dateert van 1520. De weduwe die hier toen woonde hertrouwde en zo
kwam het huis in handen van de familie
Van Hoobrouck. Het was lagere verfranste adel waarvan in Gent Filip Ignatius de
meest bekende was. Hij was stadsontvanger, destijds een functie die boven de schepenen stond”. Alles ging
goed tot de helft van de 19e eeuw. Vanaf dan bewoonden verschillende mensen het
monumentale huis dat stilaan maar zeker in verval geraakte. “Tot 1926 woonde
hier een spekkenbakker. Hij
maakte karamellen en was de uitvinder van de wippers, het bekende witte Gentse
snoepje”. De bakker ging failliet en het gebouw deed tot 1963 dienst als meubelopslagplaats.
Na 29 jaar van leegstand ontdekte Daan per toeval het gebouw dat ondertussen
een ruïne was geworden. “Na enig onderhandelen gekocht aan de prijs van de
grond. Daarna, met advies van monumentenzorg, met respect gerestaureerd om de
schoonheid van weleer te behouden. Veel zelf gedaan, met eigen handen,
ik was de metsersknaap. Het heeft 6 jaar geduurd. M’n vrouw en ik hebben ons
dikwijls afgevraagd: ‘waar zijn we toch aan begonnen’. De wanhoop was soms
nabij, het water stond tot aan onze lippen. We waren op een bepaald ogenblik
virtueel failliet. Een overbruggingskrediet terugbetalen kon niet omdat
beloofde premies niet of te laat werden uitbetaald”. Volhouden loont! Het eindresultaat
werd geen museum maar een perfecte harmonie van oud en nieuw. Met een persoonlijke
touch, eigen aan een huis waarin wordt geleefd. Daan Hugaert draagt Gent
een warm hart toe. Al bleef hij niet gespaard van een inbraakpoging. “Het werk van
rondtrekkende dievenbendes. Toch blijf ik positief denken”. Een verzuurde
maatschappij? “Bijlange niet, al willen bepaalde doemdenkers en aanhangers van politieke
partijen ons dat wel doen geloven. Maar niet met mij hé”.
‘We hebben
elkaar leren kennen in de gevangenis’
Bij het NTGent was Daan te
zien in 16 stukken in 4 seizoenen. Bijzondere herinneringen heeft hij aan zijn
rol in Macbeth. “Ik moest van de
regisseur toen zo hard schreeuwen dat ik nadien een half jaar naar de
logopedist kon.Daan praat nog steeds met
een gedempte stem. “Ik heb m’n vrouw leren kennen in de gevangenis (lacht). In een
toneelproductie zaten we op scène in een gevangenis, gewoon netjes naast elkaar
op een bankje. Zij had een figurantenrol als krankzinnige, we hadden Noorse
sokken aan, hoefden niets te vertellen, spraken niet met elkaar. Alhoewel dat
helemaal niet in het script stond ben ik heel subtiel met mijn voeten beginnen prutsen aan haar voetjes. Nadien kwam
van ’t een het ander. Ik heb er een schat van een vrouw aan overgehouden. En
mijn voorliefde voor geitenwollen sokken”.
Trouwen in Thailand
“Na 35 jaar in zonde te hebben geleefd met mijn vriendin Lut, besloten
we te trouwen”. Zonder vrienden of familie trok het stel naar Thailand. Om, tijdens een Boeddhistische ceremonie en volgens de lokale gebruiken, elkaar
eeuwige trouw te beloven.“In feite niets speciaals, er was niets officieel aan.
Al zijn we geen Boeddhisten, toch ben ik hun levenswijze genegen. Het is geen
geloof maar een filosofie”. Naar Thailand om te trouwen, dat zal wel wat gekost
hebben? Het antwoord is ontwapenend eerlijk: “Bijlange niet. Een bevriend boekske wou, in ruil voor een
fotoreportage, een deel bijdragen in de kosten”.
Daan
heeft geen artistieke achtergrond van huis uit. Hij komt uit een familie van coureurs. Er was zelfs een nonkel die
ooit een rit heeft gewonnen in de Tour de France “Ikzelf begon op m’n 60e marathons te lopen. Maar het lijf begint nu te
kraken. Misschien kan ik maar beter wat meer tijd vrijmaken om verder te werken
aan mijn stamboom. ’t Is niet zo lastig”. Maar voor een filmrol mag men me altijd
De Adonis
van Thuis?
De afgelopen 10 jaar kreeg
Hugaert geen enkele filmaanbieding. “Spijtig! Misschien ben ik te braaf. Ruzie
maken en op tafel kloppen is niet mijn stijl”. Een bekende kop hebben valt in
Vlaanderen best mee volgens Daan. Terwijl hij dat vertelt komt een auto
voorbij. Moeder en kind vergapen zich aan den
Eddy en rijden zich bijna te pletter. “Herkent worden is leuk. Sommige
vrouwen beginnen te hyperventileren of gaan bijna in coma als ze op aanraakafstand komen van Eddy uit
Thuis. Een vent moet geen Adonis zijn om aantrok
te hebben (lacht). Iedereen krijgt een vriendelijke goedendag. Ambetante plakkers zijn vervelend, die
zet ik op hun plaats”. Heeft de succesmedaille ook een keerzijde? “Iemand
maakte een Eddy Van Nootegem Facebookpagina aan, deed (seks)uitspraken, schreef
vuile praat en vroeg geld. Straf hé, ik had daar niets mee te maken. ’t Was rap
gedaan, de VRT reageerde alert”.
(FRVD)
Dit artikel verscheen in De Streekkrant - editie Gent & rand - week 11/2014
Geen opmerkingen:
Een reactie posten