Belgisch talent internationaal gerenommeerd
“Mensen hebben angst om zichzelf te zijn
GENT Isabelle Beernaert (40) is niet meer weg te denken uit de theaterwereld. Internationaal gerenommeerd maar
Gent blijft steevast een topper op haar kalender van dansperformances. De
nieuwste show Glass zorgde voor een bomvolle Capitole. We oefenen alvast onze grand écart en gaan op verkenning achter
scène.
Als jij helemaal gek bent van
dansen, hoeven we jou niet uit te leggen wie Isabelle is. Voor diegene die het
niet weet: Isabelle is een topchoreografe uit Vlaanderen en gespecialiseerd in
de dansstijl 'modern'. Ze brengt dans met
een verhaal waar iedereen zich op een bepaald punt mee kan confronteren. Het grote publiek kent haar van de TV-programma's
So You Think You Can Dance en The Ultimate Dance Battle. “Al van jongs af aan
creëerde ik mijn eigen dansstukken, ik wil muziek vertalen via lichaamstaal. Choreografieën
zijn als een magische wereld zonder wetten of regels. Het hart, oftewel het
gevoel, staat centraal. Hoe en wanneer de liefde voor dans is ontstaan weet ik
niet. Misschien wel tijdens mijn moeders zwangerschap. Vader was jazzmuzikant,
muziek zit in mijn genen, het doet mijn ziel dansen”. Isabelle werd als het
ware geboren met een passie voor dans die haar nooit meer losliet. Via haar creaties wil
ze het alledaagse van de mens vertellen, het niet voor de hand liggende, de
onderliggende emoties, het diepzinnige, de passie die ons doet leven. “Als kind
was ik enorm nieuwsgierig, zo erg zelfs dat ik een last was voor anderen. Met
ouder worden kon ik mezelf beter doseren. Op m’n 21e werd ik
zwanger, een zalig gevoel. De moeilijke keuze moeten maken tussen moeder worden
of een danscarrière in Amerika viel me zwaar. Was dans en muziek te combineren
met het moederschap, dat was het grote dilemma? Ik kon het gelukkig allebei
aan, niets stond me ooit in de weg”.'Mijn wereld stortte totaal in'
Hoe groot de adoratie van het publiek ook was, hoe succesvol haar danscarrière ook mocht zijn, de levenslijn van Isabelle was niet altijd een pretje. “Dikwijls was het zelfs chaotisch. Mijn ouders gingen uit elkaar toen ik heel jong was, mijn broertje overleed, ik verloor een zus. In de liefde waren serieuze ontgoochelingen mij niet onbekend. Een verhouding met een psychopaat wens ik niemand toe. Onbeantwoorde liefdes, een relatie die na 10 jaar plots onverwacht eindigt, soms is het allemaal teveel. In 2009 stortte mijn wereld compleet in, het werd een breuklijn in mijn leven. Er zijn grenzen aan het verwerken van gevoelens. Maar mijn lijden werd een soort vrucht, miserie maakt sterker. Overleven was enkel mogelijk dankzij mijn artistieke bezigheden”. Beernaert gaat niet schuil achter een masker, ze is een rebel die zich kan uitleven in choreografie. Isabelle is een vat vol emoties, een brok hartstocht. Sans rancune wat het verleden betreft. “We worden geprikkeld, door de media verblind maar leven niet in een gouden kooi. Mensen hebben angst om zichzelf te zijn. Hou toch op met al die schone schijn! Mijn leven werd een lange zoektocht naar de ideale man, noem het gerust een maatje, een vriendje voor het leven. Zonder afhankelijk te zijn van elkaar. Alles delen is prima, elkaar verstikken is fout”.
In de coulissen loopt het ondertussen aardig vol met schoon volk, mannen en vrouwen zonder lijfelijke schoonheidsfoutjes. Isabelle lijkt onze gedachten te lezen.“Wat is mooi? Jezelf zijn, zich onbevangen openstellen, eerlijk zijn, oprecht, authentiek, een uitstraling hebben, dat is echte schoonheid. Een diepe blik, gevoelige ogen, een tedere aanraking, zo’n gevoel in onbeschrijfelijk. Na een voorstelling zei een oud vrouwtje me ooit: ‘Je bent als een kaars. Iedereen wil een vlammetje van jou. Deel gerust je warmte en vuur maar zorg dat niemand je uitblaast”. Met haar moeders levenswijsheid indachtig ‘Je oogst wat je zaait’ geniet ze met volle teugen van het leven en haar succes. Isabelle straalt, net als haar publiek na een voorstelling.
Back to basic
Isabelle Beernaert is bij uitstek een choreografe die werkt met boodschappen. Ze
bekijkt het leven, vormt hierover haar eigen visie. Ze was dit jaar te
zien tijdens de voorrondes en de finale
van het Songfestival. “Een fantastische ervaring. Ik deed zelf de dansact, een
sobere creatie want de verschijning van Axel Hirsoux was al imposant genoeg. Ik
had al jaren niet meer zelf op het toneel gestaan maar mijn buikgevoel zei dat
ik het moest doen. Er was chemie tussen mij en Hirsoux. Ik had wel al gedanst
voor een publiek van 15.000 man maar naar het Songfestival in Denemarken keken
ruim 170 miljoen mensen”. Isabelle is geen stadsmens, ze woont midden de
bossen, bewust dat de natuur en zuivere lucht kracht geeft.”Back to basic is essentieel.
Sommige mensen hebben zo weinig en anderen hebben zoveel, dat is niet eerlijk”.
Frans Van Damme
Interview verschenen in De Streekkrant, editie Gent/Deinze, week 05/2015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten