Journalist PASCAL VRANCKX
‘Er
zijn ook Rambo’s en cowboys in de journalistiek’
GENT Als
nieuwsanker van AVS komt Pascal Vranckx regelmatig iedere huiskamer binnen. Altijd
netjes in het pak, beleefd en sympathiek maakt hij voor het VTM programma
Royalty boeiende reportages. Voor
wie meer wil weten over Pascal brengt googelen
weinig soelaas. We gingen hem dus persoonlijk opzoeken.
“Op school dacht het
psycho-medisch-sociale centrum (PMS) dat ik een wiskundeknobbel had. Het was
een totaal foute inschatting, nadien bleek het in feite om een talenknobbel te
gaan. Mijn persoonlijke beroepskeuze maakte ik al vrij vlug: ik zou presentator
worden.” Van de vrijde radio Plus in 1983 stapte hij over naar de VRT in 1990.
“Het waren hoogdagen voor mij, een deugddoende leerschool. Het was de opkomst
ook van VTM, iedereen werd plots wakker geschud. Meteen was er concurrentie.
Dat was gezond en hoogstnodig, zo bleef iedereen alert. TV porgamma’s als Medialaan
1 en Het Hart Van Vlaanderen waren toppers van formaat waar ik mocht aan
meewerken. Voor Royalty maak ik nu langere magazinestukken, bij AVS presenteer
ik zowat 1 maal per week het nieuws,
geef mediatraining en ben heel af en toe moderator bij debatten. Mijn agenda
staat behoorlijk vol. Het is een echte luxe verschillende disciplines, achter
en voor de schermen, te mogen combineren. Regisseren, presenteren, radio, televisie
zijn boeiende metiers.” Pascal Vranckx
heeft daarenboven een passie voor muziek. Elke zaterdag (18-20 u.) zet
hij op Radio 2 de album top 50 op een rijtje. Pascal heeft een onuitputtelijke kennis van de mooiste liedjes uit de
hele wereld. Frans chanson, funk, disco, soul of pop, het kan allemaal...
zolang het maar geen ABBA-imitaties zijn. “Heb ik dat ooit gezegd?
(verwonderd). Melige liedjes liggen me niet zo, laten we het daar bij houden. Zwarte
muziek ligt me meer. Ik sta op en ga slapen met muziek, er staan zowat
28.000 liedjes op mijn iPod. Muziek
hangt dikwijls samen met een herinnering, een liedje kan de sfeer bepalen. Met
kiest muziek in functie van het gemoed, gezelschap, het weer en nog zoveel
andere factoren. Van sommige nummers krijg ik tranen in m’n ogen. De aimabele
Johan Verminnen is top! Luisteren naar ‘Rode Wijn’ van Bram Vermeulen raakt me
fel, maakt me emotioneel. We leven in een harde wereld. De ontroering slaat bij
mij vlug toe, ook bij het bekijken van een film. ik ben een tsiepmuile. Of ik alleen mijn plan zou
kunnen trekken in het huishouden? Ik kan absoluut niet koken, wat helpen in de
keuken zoals mise en place en
groenten snijden lukt best. Stofzuigen en strijken kan heel ontspannend zijn. Voor
al de rest bestaan er dienstencheques.(lacht).”
Al ruim 25 jaar is Pascal een gedreven
journalist en beheerst hij als geen ander de perfecte techniek van het
interviewen. Zijn geheim? “Ik volgde dictielessen maar heb nooit mijn Gents
dialect verloochend. Respect, bescheidenheid en voorbereiding zijn
onontbeerlijke factoren voor een goed interview
Stel de geïnterviewde op z’n gemak zonder te pamperen. Empathie is belangrijk in communicatie,
beleef de ervaringswereld van een ander, verplaats je in de gevoelens van de
andere partij. Iedereen moet z’n eigenheid behouden. Er zijn ook Rambo’s en
cowboys in de journalistiek, die zichzelf graag naar voor schuiven of
belangrijk vinden. Terwijl ik vind dat je getuigen moet laten schitteren of
scoren. Journalistiek heeft niets te zien met heldendom.”
Hij heeft geen eigen politieke ambities. “Al interesseert
politiek mij bijzonder. Waarschijnlijk ben ik naïef maar politiekers kunnen
iets doen voor de mensen, ze kunnen de maatschappij ten goede veranderen.
Alhoewel, wat men ook doet, ’t is precies nooit goed. Ze moeten tonnen kritiek
incasseren en dat heeft ook te maken met
social media, iedereen heeft op alles commentaar.”Pascal stelt zich graag bescheiden op, kapsones zijn hem onbekend, hij gaat optimistisch door het leven. “Mensen spreken me vaak aan maar ik heb geen fans zoals een zanger of een acteur die heeft. Na 25 jaar televisie word ik natuurlijk herkend op straat, maar dat is geen sterrendom. Maar wie kleurloos is komt in deze sector niet aan de bak. Wat ik doe, dat doe ik heel graag. Met televisie redt je geen levens zoals dokters/wetenschappers, politiemannen kunnen doen. Ik komt bijna elke dag thuis bij de mensen via radio en tv, dat geeft me een goed gevoel. Ik werk en leef graag, daardoor heb ik nooit een ochtendhumeur.”
FRANS
VAN DAMME
Dit artikel verscheen in De Streekkrant, editie groot Gent/Deinze - week 02/2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten