Provincieraadslid Martine Verhoeve
‘Helpen
is geen daad van barmhartigheid’
GENT Politiek is al lang geen exclusief mannenwereldje meer. Naar aanleiding van het akkoord van de Vlaamse regering tot hervorming van de provincieraad gaan we langs bij provincieraadslid Martine Verhoeve, een vrouw die haar mannetje staat in de politiek.
Martine is een vrouw die weet wat ze wil. In de politiek gestapt uit overtuiging. Als liberaal heeft ze respect voor diverse meningen, opinies en gedachten. Sociaal omgaan met anderen, eerlijkheid, diversiteit in alle rangen en standen zijn voor haar een nobel gedachtegoed. “Ik studeerde voor vertaler een vond later mijn draai in de politiek als parlementair medewerker bij de Kamer van Volksvertegenwoordigers (1983 – 2003) en sinds 2000 provincieraadslid. Politiek is een uit de hand gelopen hobby.” Zuiderse oorden hebben haar vakantievoorkeur. Bestemmingen waar zon, zee, gastronomie, kunst en cultuur samen gaan. Martine is beroepshalve exportmedewerker van een Gents fotografiebedrijf, leider in de nichemarkt van cosmetica. “Ik komt uit voor mijn emoties en zou het fijn vind mochten mannen dat ook eens meer doen. In het leven moet men keuzes maken. Ik heb er voor gekozen om kinderloos te blijven. Sommige zaken zijn moeilijk te combineren. Het is belangrijk dat iedereen weet wat de werkzaamheden zijn van de provincieraad. Voor velen is het onbekend terrein. Open communiceren is noodzakelijk.”
De
Vlaamse regering heeft het licht op groen gezet voor de afslanking van de
provincies. Martine geeft enige toelichting. “Activiteiten op vlak van cultuur,
jeugd, sport of welzijn worden overgedragen naar het Vlaams gewest of de
gemeenten. Gelukkig behouden we wel het mooie domein Puyenbroeck. Het aantal
provincieraadsleden wordt gehalveerd. In Oost-Vlaanderen zullen dat er 36 zijn.
Er blijven 4 gedeputeerden over, in plaats van 6 nu. Hoe dan ook, de werking
van de provincieraad blijft nodig. Niet alle gemeenten hebben een batterij
specialisten aan boord. Wij hebben dat wel en kunnen hierdoor deskundige
ondersteuning bieden. Helpen waar nodig is geen daad van barmhartigheid maar
wel een kernopdracht. Sommige provinciale ambtenaren worden nu plots
gemeentelijk of Vlaamse ambtenaar maar zullen niet aan loon inboeten.”
Gouverneur Briers en Martine kennen elkaar al jaren. “Hij heeft een groot netwerk en een niet te stuiten ondernemerszin, eerlijk en oprecht. Jan geeft aan de provincie uitstraling. Hij laat zich omringen door een entourage van bekwame mensen en kan zichzelf politiek wegcijferen, hij is de gouverneur van het volk.”
De promotie van het toerisme in Vlaanderen en de tewerkstelling in Vlaanderen zijn voor Verhoeve hot issues. “Onze bedrijven moeten hier blijven en niet vluchten naar het buitenland. Arbeid in de eigen regio is belangrijk.”
De diversiteit aan sportmogelijkheden in de provincie heeft haar belangstelling.
“Onbekend maakt onbemind. Een voorbeeld? Golf is geen elitaire sport, van dat etiket moeten we af, het is een democratische sport geworden. Zelf wil ik meer sporten, meer bewegen en gezonder leven.”
Verhoeve
heeft een boontje voor oude gerenoveerde architectuur met een nieuwe
bestemming: “De oude vismijn, Volta, Belga Queen, Pakhuis zijn realisaties waar
Gent fier mag op zijn. Het mag gerust ook iets minder chique zijn. Zoals café
Sint-Cornelius, in de volksmond ‘bij den boer’ in Mariakerke. “Dorpscafés met
een biljart en een spaarkas mogen nooit verdwijnen. Het is de ziel van elke
gemeente, net zoals de zelfstandige kleinhandelaar, de speciaalzaken met een
warm hart. Oesters smullen aan de Blauwe Kiosk op de Kouter, een taartje van Jacquet
in de Vlaanderenstraat, Gentse Tierenteyn mosterd, een bakje troost van
Mokabon, lamsvlees van Zwaenepoel in de Donkersteeg…. we zijn nogal verwend in
Gent hé.
Met
een goed glas wijn of een lekkere maaltijd kan je mij verleiden. Zolang het
maar geen vlees is. Niet uit overtuiging, ik lust het gewoon niet. Voor mij
enkel wat zwemt of vliegt. Water is een obsessie voor mij. Ik drink elke dag
minstens 4 liter water.”Ze wil later onder de Zuiderse zon wonen maar toch een pied-à-terre aanhouden in Gent, samen met haar prins op het witte paard. “Sorry, je komt te laat (lacht). Zo’n man heb ik al lang gevonden. Mijn partner mag me niet verstikken, moet boeiend zijn, begrip hebben voor mijn druk leven, altijd verrassend uit de hoek komen en niet saai door het leven gaan. Hij mag best een vrouwelijk kantje hebben.” Gelukkig voor Martine bestaan er witte raven!
Frans Van Damme
Dit interview verscheen in De Streekkrant week 33/2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten