Hoofd
communicatie HoGent Johan Persyn
‘Als
advocaat had ik een broodronde’
GENT
De carrière van Johan Persyn (58) mag men gerust turbulent noemen. Van
mediafiguur tot diensthoofd communicatie aan de Hogeschool. Zijn professionele
gedrevenheid werkt aanstekelijk, radio blijft zijn passie.
Volgens moeder Persyn was de geboorte van Johan een geluk
bij een ongeluk. “Het gezin was in feite compleet, er waren al 5 kinderen. Moeder
dacht ziekt te zijn, ze kreeg een gezwel dat steeds groter werd. Na controle
zei de dokter dat het gezwel goedaardig was. Ze was gewoon zwanger. Zo ging dat
in die tijd. Mijn geboorte was een accidentje”. Hij studeerde rechten aan de Gentse universiteit. Als
kind wou ik paus worden of politiecommissaris. “Vraag me niet waarom, geen
idee”. Johan had een studentenjob die hem nog steeds doet glimlachen. “Ik had
een broodronde. Zelfs met mijn diploma van advocaat op zak leverde ik nog
enkele jaar brood aan huis, terwijl ik verder pers- en communicatiewetenschappen
studeerde. Ik ben waarschijnlijk de enige advocaat die ooit met brood heeft
rondgereden”.Johan Persyn blijkt wel het geheim te kennen van de eeuwige jeugd. Er schuilt nog altijd een flinke portie jongensachtigheid in hem. “Ik kom uit de tijd dat er geen televisie in huis was, dat de radio een centrale plaats innam. Met mijn diploma rechten heb ik nooit wat gedaan. Ik ben een onrustig type, lang dezelfde job is niets voor mij. Muziek is mijn fascinatie, het interesseert me meer dan rechtspraak”.
Het ‘zandmannetje’
van de VRT
Persyn startte zijn loopbaan in 1982 als
regisseur-omroeper bij Radio 1, stapte over naar de sportredactie van de
VRT-radio om uiteindelijk in 1984 als radiojournalist bij de openbare omroep te
belanden. In 1989 kwam de overstap naar de televisiejournalistiek. Aanvankelijk
als journalist bij de televisienieuwsdienst van de VRT, later als vast anker
van het laatavondnieuws. “Toen noemde men mij het zandmannetje van de VRT”. Maar Persyn werd plots aan de kant geschoven
als nieuwslezer. “Onopvallend zijn was een verplichte regel, het was niet mijn
stijl. Het was de hoogste tijd voor vernieuwing, een vlottere manier van
presenteren, een nieuwe wind doorheen een vastgeroeste traditie. Het werd me
niet in dank afgenomen. Ik kon vertrekken, men had me niet meer nodig”. Misschien
was Johan met zijn enthousiasme, openheid, schalksheid en gedrevenheid te
ambitieus. “Spijt helpt niet, daar wordt een mens enkel maar bitter van. Alles
achter je laten en vooruitkijken, op zoek gaan naar nieuwe uitdagingen, dat
maakt een loopbaan boeiend”.
Geloof
is romantiek
De carrière van Persyn gaat verder als een roetsjbaan.
Hij was een pionier van de Vlaamse regionale televisie. Maakte een ommetje naar
de openbare omroep en presenteerde het societymagazine ‘De Rode Loper”. Keert
nadien terug naar zijn roots als radiopresentator. “Als hobby, enkele uren per
week bij 7 lokale en enkele webradio’s. Programma’s met muziek van de jaren ’30
tot ’80”. Het Guy Deprez syndroom?. “Noem het gerust jeugdsentiment. Of
nostalgie, als is dat anno 2014 precies een vies woord. Ik maak geen radio voor
mezelf maar geef waar mensen om vragen, gelukkig mee zijn. Mijn demente moeder herleefde
bij muziek uit de tijd van toen. De vergrijzende groep wordt groter en
actiever. Toch heb ik de indruk dat die leeftijdscategorie, nu meer dan vroeger,
van geen tel meer is. Steek er vooral geen moeite in is dikwijls de teneur”.
Doodgaan moeten we toch allemaal, vroeg of laat. “Juist daarom, profiteer van
het leven! Genieten hoeft niet altijd veel geld te kosten. Gewone boerenkost
kan me smaken al ben ik een culinaire big spender. Noma, Hof Van Cleve, Hertog
Jan… ik ontdek graag sterrenrestaurant. Hier en nu moeten we het goed doen. Na
ons is er niets meer, daar geloof ik niet in. Geloof is romantiek”.Geen clowneske GAS-boetes
Het stokpaardje van Johan Persyn is een correct taalgebruik.“Ik merkt dat veel radiojournalisten, ook op de VRT, geen zin meer over hun lippen krijgen zonder taalfouten en/of enkele 'euh's. Om droevig van te worden. Op school, thuis, in de media, zowat overal gaat men onzorgvuldig om met taal. Slordigheden, het is onvoorstelbaar wat ik allemaal lees in mails. Behoorlijk schrijven gaat achteruit. Voor ik als een oude zeur word versleten: er zijn gelukkig uitzonderingen. Het leven is voor jonge mensen niet altijd zo gemakkelijk. Met elkaar omgaan is soms hectisch. De wereld is complexer geworden. Niet beter of slechter dan vroeger, wel anders”. Heeft Johan al nagedacht over zijn ideale wereld? “Een solidaire samenleving met respect voor elkaar, sociaal bewust en met veel aandacht voor het milieu. Als we niet alert zijn gaat de wereld de dieperik in. Overdadig consumeren kunnen we niet volhouden. Nu denken aan de toekomst is geen overbodige luxe maar pure noodzaak. Geen clowneske GAS-boetes voor futiliteiten maar wel voor echte overlast. Geen politiestaat maar ook geen straffeloosheid. Een samenleving zonder fundamentalisme. Mensen omwille van hun geloof vermoorden, zo gek moet het niet worden”. Positief denken: een genante ervaring meegemaakt, een leuke anekdote misschien? Vroeger werden op de radio de overlijdensberichten voorgelezen, vooral ten behoeve van mensen in het buitenland. Ik was zo’n bericht aan het lezen en iedereen in de studio kreeg de slappe lach. Plots werd het me duidelijk. In mijn naïviteit had ik er niet bij stilgestaan dat het doodsbericht van pater De Vogelaere voor de nodige hilariteit had gezorgd. Gillen van plezier, maar we waren rechtstreeks in de uitzending. Met horten en stoten heb ik daarna de andere overlijdensberichten gelezen. Pater De Vogelaere heeft zich voor eeuwig in mijn brein genesteld als fait divers”.
Persyn was enkele
jaren actief in de politiek als fractiewoordvoerder in het parlement. Een
desillusie bleek later. “We waren gebonden door een zwijgakkoord, alles liep
stroef. Politiek is naar mijn oordeel een spelletje meerderheid/minderheid. In
lokale democratie geloof ik al helemaal niet meer. Als het van de oppositie komt
is het niet goed. Politiek? Nooit meer!” Hij werd diensthoofd Communicatie en
Cultuur aan de Hogeschool Gent. “Als grootste hogeschool van Vlaanderen
profileert HoGent zich met een volledig spectrum van wetenschappen tot
kunsten”. geeft Johan graag mee. Een gênant voorval. Enkele jaren terug waren
de studenten houttechnologie verbaasd toen ze begonnen
aan hun examen. Ze kregen niet alleen de vragen maar ook met de antwoorden. Een
menselijke fout. Persyn mocht het daarna wel uitleggen aan de pers.
Frans Van Damme
Geen opmerkingen:
Een reactie posten