maandag 24 maart 2014

De Streekkrant: interview met regisseur Nicolaas Rahoens


De Maagd Van Gent filmregisseur Nicolaas Rahoens

                   ‘De lach van een vrouw doet me smelten’

 GENT Deze week gaat de film ‘De Maagd Van Gent’ in première. Hoe gek moet men zijn om met eigen middelen en een beperkt budget een film te maken? We vroegen het aan Nicolaas Rahoens, scriptschrijver en regisseur.

 

Nicolaas Rahoens kan alle steun goed gebruiken voor het welslagen van zijn prestigieuze project. Na ‘Tata’ (met Luk De Vos), ‘My Donna’ (met Jo Leemans en Will Ferdy) en ‘Ons Dorp’, is hij bijzonder trots op zijn nieuwste langspeelfilm De Maagd van Gent. Nicolaas noemt films maken een bezigheid met als leuze 'Oosterzele is mijn dorp en Gent mijn stad' Na 5 maanden werken aan het script en 52 draaidagen in een hels tempo mag het eindresultaat er best zijn. “Met veel dank aan enkele bekende acteurs zoals Luk De Bruycker, Jo Decaluwé, Bob De Moor en Daan Hughaert en aan 300 figurerende Gentenaars” vertelt Nicolaas. “Tuupe te goare, allemaal mensen die hun hart en ziel in de film hebben gepompt. Dankzij sponsors en de onuitputtelijke motivatie van iedereen zijn we erin geslaagd een professionele bioscoopfilm te realiseren die jong en oud zal boeien”.

Helmut Lotti zei neen

Acteurs, figuranten en crew, voor de goede zaak werkte iedereen gratis mee. “Acteur Bob De Moor, toch niet de eerste de beste, kwam zichzelf aanmelden. ‘k Was geflatteerd. Een man met een filmgage van 500 à 1000 euro per dag deed mee uit sympathie, omdat hij in de zaak geloofde. Bijzonder fijn ook om op die manier nieuwe gezichten een kans te geven zich te profileren”. Heeft iemand op een beleefde manier zijn medewerking geweigerd? “Helmut Lotti zei nee, wegens geen tijd  (knipoog). Aanvankelijk was het de bedoeling om de film gratis te vertonen, voor alle Gentenaars. Maar financieel bleek dit algauw een utopie. De film werd uiteindelijk geproduceerd met een verwaarloosbaar budget. “Geen low budget film maar een no budget film. Alles bij elkaar zo’n 70.000 euro waarvan de helft bijeengeharkt bij sponsors, aangevuld met al m’n eigen spaarcenten. Een riskante onderneming. Ja, daaraan ging een serieus klapke met m’n vrouw aan vooraf. Mijn huis moet worden afgewerkt maar daar is nu geen geld en tijd voor. Het filmbudget ging bijna helemaal op aan eten en drinken. Alle dagen met de ganse cast op restaurant, eten wat men wou, desnoods oesters als ze daar zin in hadden. Dat was toch het minste wat ik kon doen als wederdienst nietwaar. Nu maar hopen dat ik uit de kosten geraak. Ik gokte aanvankelijk op 10.000 bezoekers, maar 6.000 lijkt me een meer realistische inschatting. Eerlijk, ‘k heb geen flauw idee. Als ik er mijn broek niet aan scheur ben ik al dik tevreden. En mijn vrouw ook” (lacht).

Een film vol liefde
Rahoens, ooit nog in een vorig leven cafébaas, leerde films maken met vallen en opstaan. Hij werd een perfectionist in het vak, geen hobbyregisseur. “Een film maken is niet moeilijk, iedereen kan het. Motivatie is hierbij belangrijk”. De Maagd van Gent is geen actiefilm maar een volks drama, een tragikomedie maar niet kneuterig. Vooral een film vol liefde met zelfs een snuifje bloot. Eigenlijk niet zo verwonderlijk voor wie Nicolaas kent. Hij heeft een zwak voor films én vrouwen. “Ik moet dat niet verbergen, m’n vrouw is op de hoogte. Altijd veel goesting, al dikwijls verliefd geweest zonder verdere gevolgen. Sommige venten krijgen een kick van ferme tetten of een schone poep, awel da’s niets voor mij. Voor mij is de lach van een vrouw het mooiste wat er bestaat. Ik laat me uitdagen, 2 mensen die verliefd worden is magie, net als film. Daarom woon ik niet in Gent, de verleidingen zijn hier te groot, ‘k zou direct in m’n ongeluk lopen. Gent is het Parijs van België. Voor je het weet heb je de hand van een vrouw vast. Een romantische stad, hier hangt liefde in de lucht, hier in Gent wordt wat afgelebberd!”.
Het filmdebuut van Daniel Termont
De Maagd Van Gent is een spannende familiefilm waarin de authenticiteit van de Gentenaars centraal staat: fier, trots, vastberaden, rebels. In de film worden Gentenaars van diverse pluimage gevolgd die elk baat hebben bij het behoud van hun volkstuintjes. De hoofdrol is weggelegd voor een progressieve priester  die, dankzij de groenten uit de volkstuintjes, dagelijks verse soep kan uidelen aan daklozen. Hieraan dreigt abrupt een einde te komen wanneer de burgemeester door een Franse winkelreus onder druk wordt gezet om de ‘ziel’ van Gent te verkopen.
Gent anders bekeken
“Met veel fantasie en gelukkig gespaard van tegenslagen kunnen we nu een echt professionele film afleveren. Ik laat zeker niet altijd beelden zien van het schone Gent, niet altijd de bekendste straatjes zoals alle filmmakers doen die Gent kiezen als locatie” verklapt Nicolaas. In de film is een stukje van de échte Buffaloziel te zien: beelden van het oude Ottenstadion zijn in de film verwerkt en vormen de achtergrond van een belangrijke scènes. “Gefilmd op de dag voor de afbraak. Toen voorzitter Lowagie nadien die beelden zag kreeg hij tranen in de ogen”. De Maagd Van Gent betekent het filmdebuut van burgermeester Daniel Termont. In de film speelt Termont de rol van rechter en dat doet hij met verve. “Politiekers moeten goed kunnen acteren. Hij kon in de rechtszaal de baas spelen en dat ging hem goed af” lacht Rahoens. Toekomstplannen? “Carrièreplanning is me onbekend. Ik zal wel zien wat er op mijn pad komt. Ik doe wat ik graag doe en zo goed mogelijk. Van zodra ik er geen plezier meer aan beleef, stop ik met films maken”.
Harmonie is een sleutelwoord in het creativiteitsproces van Rahoens. De Maagd Van Gent is een leuk project dat alle kansen verdiend. Niet gemaakt met de grote C van cultuur maar met de grote C van charmant!
Wie is de Maagd Van Gent?
"Neen, de titel van de film, verwijst niet naar de naam van één of ander café. Ook niet naar échte maagden, mochten zo’n dames vooralsnog bestaan in Gent” lacht Nicolaas. “Het is als filmmaker altijd moeilijk een invalshoek te vinden. In het begin zat ik ook vast tot ik op het wapenschild van Gent botste. Ik vroeg me af wie die geheimzinnige vrouw met die leeuw wel mocht zijn en begon aan mijn research”.
De Maagd Van Gent is het symbool dat vanaf de 14de eeuw als stadswapenschild werd aangenomen. De Maagd fungeert als zinnebeeld voor de stad en de klimmende leeuw drukt de strijdvaardigheid van de Gentenaars uit. Sinds 1990 gebruikt de Stad Gent het huidige wapen. Het vervangt het vroegere, historisch niet correcte wapen uit de Hollandse periode. Het nieuwe wapen is het eindpunt van een lange historische ontwikkeling van het Gentse stadswapen.
De Maagd Van Gent vanaf 2 april in Kinepolis.
(FRVD)

Dit interview verscheen in De Streekkrant week 13/2014 - editie Gent & rand



 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten