Zangeres
Petra:
‘Zelfs zonder tanden ga ik ooit naar het Songfestival’
GENT Na 3 eerdere
pogingen was Eurosong habitué Petra dit jaar terug van de partij. Geselecteerd
in de schiftingen mocht ze door naar de halve finale. De 4e keer
werd geen goede keer. Terug naar af, Kopenhagen ging aan haar neus voorbij.
Petra in zak en as of nu meer dan ooit strijdlustig?
Met een dame vol klasse en veel charisma spreek je
niet zomaar ergens af voor een rendez-vous. We hebben een tête-à-tête in het
prestigieuze Sandton Hotel Reylof. Petra is nooit echt uit de belangstelling
geweest, al was haar artistieke loopbaan dikwijls hobbelig, op het randje van
toppy of floppy. Nu staat ze terug volop in de BV- actualiteit: ze viert dit
jaar een kwarteeuw showbizzcarrière. Als kers op de taart in dit jubileumjaar
zou een plaats op het grote podium in Kopenhagen best leuk zijn geweest. “De
start was veelbelovend” glundert Petra. “Ik kon tijdens de schifting de vakjury
omver blazen met m’n performance. In de halve finale dacht men er helaas anders
over. Een typisch Songfestivallied bestaat niet. Maar niet getreurd, het leven
gaat verder. Possitiviteit verbetert leven en werk. Mijn ambitie is om gelukkig
te zijn”. De ontgoocheling is verwerkt, Petra kan er alweer om lachen: “Mijn Roodkapjes kostuum
staat te koop, ‘k heb het nu toch niet meer nodig. Maar opgeven, dat nooit! Ik wil dolgraag ooit eens ons land vertegenwoordigen
op het Songfestival. Ik ben een vechter en een koppig mens, ‘k zal blijven
proberen. Desnoods binnen 40 jaar, als oud besje zonder tanden”.
Vallen en
opstaan maakt een mens wijzer
Petra zong zich in de jaren ’90 alle hitparades in.
Soms met flinterdunne melodietjes zoals In
een klein stationnetje maar dikwijls ook met het betere werk zoals Laat je gaan en Je bent zo mooi. Het waren gloriejaren, elke week op televisie. De
kameleon van de Vlaamse showbizz kwam regelmatig te voorschijn met een andere
artiestennaam, spraakmakende kledij en meestal excentrieke coiffures. “Toch
kijk ik niet graag achterom, dat heeft geen zin. Wat voorbij is, daar kunnen we
niets meer aan veranderen. De toekomst ligt voor ons. Vallen en opstaan maakt
een mens wijzer. Met de leeftijd wordt men milder. Respect geven is respect
krijgen”. Momenteel staat haar agenda overvol. Het mediacircus stort zich op de
Lady Gaga van Vlaanderen. “Mijn relatie met de boekskes is vrij goed. Dat komt omdat ik niet altijd de telefoon
opneem (knipoog). Niet iedereen moet altijd alles over mij weten. Ik gooi m’n
privéleven niet zomaar te grabbel”.
Om een huis
af te betalen heb ik geen man nodig
Petra is niet te ringeloren maar nieuwsgierig als we
zijn hengelen we voorzichtig naar enige smeuïge details. Door het leven gaan
als single, zonder man, zonder lief, Petra is misschien wel even veeleisend in
de liefde als in haar showbizzcarrière?. “Tja, ik ben alleen maar zeker niet
ongelukkig, integendeel. Heb een mooi leven, ook zonder vaste relatie. Maar zeg
nooit, nooit. Ik kan heus zelf mijn huis afbetalen, daarvoor heb ik geen man
nodig. Misschien ben ik te veel gefocust op mezelf, op m’n eigen leven. Passie
is niet langdurig. De ervaring heeft me geleerd dat, ondanks 2 mensen elkaar
graag zien, men soms een relatie moet uitstappen. Omdat men niet met elkaar kan
samenleven. Eenmaal verliefd geef ik mij volledig maar ga niet op zoek. Er zijn
zoveel andere fijne en leuke dingen: vrienden, familie, sport, hobby’s”. Voor
Petra goed niet goed genoeg. Aan welke normen moet haar prins voldoen?
“Zelfstandig, wat tegenwind geven, humor, kunnen loslaten. Een wit paard is
niet nodig”. Over mannen gesproken: nooit een kinderwens gehad? “Mijn biologische klok tikt verder maar heb
nooit gedacht: nu wil ik een kind.
Hiervoor moet de juiste Cupido nog passeren. Al heb ik nu wel wat anders aan
mijn hoofd”.
“Ik ben
trots op mezelf”
Mocht Petra niet bestaan dan zou een auteur van sprookjesverhalen
haar zeker hebben bedacht. Al was
prinses niet zo direct haar kinderdroom. “Als klein meisje wou ik een engel
worden. Of dierenarts. Het ene bleek onmogelijk, het andere te moeilijk. Vooral
heel oud worden was toen mij grootste wens. Ik besef dat ik op mijn levensweg
zowat halverwege moet zijn. Maar de ambitie om oud te worden en goed bezig te
blijven is er nog steeds”. Of sommige collega’s jaloers zijn? “Vermoedelijk wel, maar daar trek ik
mij niets van aan. Ik ben optimist en realist, voor iedereen schijnt de zon.
Sta voor alles open maar doe op het einde van de rit toch m’n goesting, sluit
moeilijk compromissen en heb geen adoratie voor iemand. Alhoewel, vroeger kon Paulus de boskabouter rekenen op veel
sympathie. En van Michael Jackson hing er boven mijn bed een grote poster”. Eens flink doorzakken, het is aan Petra niet besteed. “Alcohol is een
aanslag op mijn hoofd en stem, kan er absoluut niet tegen. Mijn leven is in
feite Spartaans: intensief sporten en vooral opletten wat en hoeveel ik eet. De
kilo’s komen er als vanzelf aan. Lastig, want ik eet toch zo graag, ’t maakt
niet uit wat, alles is lekker. Vooral Thais maar ’t mag gerust ook konijn met
pruimen zijn”. Wat brengt de toekomst?
“Deze zomer is het revuetijd in het Wit Paard van Blankenberge. De boekingen
voor optredens kwamen nog nooit zo vlot binnen. Verder zien we wel. In het
najaar verschijnt een biografisch boek, mijn eigen verhaal. Een boek vol
pittige details. Men zal grote oogjes opzetten maar niemand hoeft bang te zijn,
het wordt geen afrekening. Ik ben trots op mezelf”. Van kleine meid tot de vrouw
die ze nu is lijkt misschien een niet onaardige titel. Want Petra is creatief en weet
precies waarom ze wat doet. Maar doorzettingsvermogen, talent, enthousiasme en
vakkennis zijn niet altijd voldoende.
Niet leven op kosten van een
ander
Financieel overleven in de showbizz is in Vlaanderen meestal
onmogelijk. Maar Petra wil zekerheid. De handen uit de mouwen steken, daar is
ze niet te mooi voor. “Mensen denken dat het vanzelf gaat. Niets is minder
waar. Men doet nogal neerbuigend over het feit dat ik werk als styliste bij
H&M. Moet ik dan misschien het artiestenstatuut aanvragen en gaan doppen als het op de bühne wat minder
goed gaat? Sorry, dat is niet mijn stijl. Op de kosten van een ander leven wil
ik niet. Ik vecht voor mijn eigen leven, zorg voor mijn eigen economie. Die job
geeft me zekerheid, zorgt voor een fond
en maakt een extraatje mogelijk. Geloof me vrij, het combineren van 2 jobs is
elke dag een pelgrimstocht. ’t Is soms lastig maar in elk geval veel beter dan
ganse dagen te lopen sakkeren zoals sommigen vaak doen. Iedereen heeft 2 handen
aan z’n lijf, wel doe er iets mee”.
(FRVD)
Dit artikel verscheen in DE Streekkrant editie Gent & rand - week 10/2014
Geen opmerkingen:
Een reactie posten