“Elke man
heeft iets van een autist ”
GENT Wat is echt, wat vals? Wat mag ik geloven, wat misleidt me? Waarom is het allemaal toch zo verwarrend? Om het antwoord te kennen kruisen we onze vingers, tarten het noodlot en lopen onder een ladder door op weg naar Jan Bardi.
Er zijn nog zekerheden
in het leven. Jan Bardi (54) geniet van elk bezoek aan Gent. “Het is mijn
lievelingsplekje op aarde. Ik kom er erg vaak, zomaar, om de geur op te
snuiven, te shoppen, te genieten van cultuur, flaneren en voortdurend nieuwe
plekjes ontdekken. Een stad waar altijd wat leuks te beleven is, waar ik zou
willen wonen. Gent is een oervlaamse stad zoals er geen 2 bestaan”.
“Moeder noemde me een Reinaert De Vos want ik was sluw, een
tikkeltje geniepig, lastig, corrigeerde
als kind mijn gedrag niet. Tegendraads, met een solistische gedrevenheid. Ik
ben een kluizenaarstype, moet altijd het gevoel hebben dat alles staat of valt
door mij, dat het totaal niet lukt als ik uit de bocht ga. Teamwork, gedeelde verantwoordelijkheid,
dat ligt me niet zo”. Enige vorm van autisme? “Zou best kunnen, elke man heeft
iets van een autist. Creatieve
individuen plegen vaak bedrog en hebben een vorm van HT&D”.
Men vraagt Bardi op de
vreemdste plaatsen. Van de USA tot het Midden‑Oosten is hij steevast gesprek van de dag na
TV-uitzendingen van zijn eigen showseries of na de vele gastoptredens. Live
shows krijgen ovaties van Australië tot Portugal, van Egypte tot Japan. Zijn voorspellingen
blijven nergens onopgemerkt. “Wat begon als hobby liep in positieve zin vrij
snel uit de hand. Als student amuseerde ik mij 7 jaar op kosten van mijn
ouders, het was de hoogste tijd om zelf geld te verdienen. Ik haalde de krantenkoppen
met het voorspellen van de winnende Lotto cijfers”. Het bleek nadien een foute
gok. Als Bardi geld nodig heeft speelt hij niet op de Lotto.
Het grote publiek leerde
Jan echt kennen dankzij eigen televisieshows. In het zog van dat klinkende
TV-succes beslist hij nadien alle energie te bundelen in zijn artistieke
exploten. Is het een gave? Voorbestemd? Soms lijkt het alsof Bardi door een muur stapt
waarachter hij onzichtbaar wordt en dingen kan doen die anderen niet kunnen
zien. “Tijdens optredens brengen mensen hun geluksvoorwerp mee. Mensen
stellen vragen, ik geef het antwoord. Noem me vooral niet
paranormaal begaafd, wat ik toon is authentiek, ik gebruikt gewoon psychologische
kneepjes”.
Bardi reist doorheen het
land met psychostunts. Oude mythes blijken taai: drie op vier mensen geloven
vandaag in een traditioneel volksgeloof, van zwarte kat tot vrijdag de
dertiende. “Van waar komt die macht, wat kan ik daar als podiumnar mee? Mijn
shows zijn puur entertainment, een intens spel vol raadsels, knipogen en
verwondering”. Bardi, een bedrieger met goede bedoelingen, zet mensen op het
verkeerde been, laat een zaal achter vol pretoogjes, verwonderde blikken en
onbeantwoorde vragen. “Binnen de context van het amusement zijn vraagtekens veel
leuker dan antwoorden”.
Jan zit niet om een stunt verlegen, hij komt ook persoonlijk bij mensen thuis. “Opvallend veel in het Gentse, raar hé. Een beperkt aantal deelnemers beleven dan, met hun neus er bovenop, vreemde fenomenen, tot en met de unieke climax: een heuse geestoproeping van een beroemde, vrij door het gezelschap uitgekozen overledene”.
Bardi probeert uit z’n
eigen rivierbedding te breken, denkt na, analyseert. Kan hij voor ons, à la minute, een voorspelling uit de mouw schudden? “Altijd
voorspel ik enkel wat zeker zal uitkomen” (lacht geheimzinnig). Als ik zeg dat
Termont volgende maand een platte tube
zal hebben met z’n velo dan is dat
gewoon een gok met de natte vinger, maar wel met een hoog percentage aan
slaagkans. Ik voorspel de toekomst zonder helderziendheid, als een weerman. Ik
gebruik suggestie zonder hypnose, als een politieker. Ik lees gedachten zonder
telepathie, als een minnaar. Op een podium ben ik heer en meester, entertain en
bespeel het publiek. Het is allemaal maar show. Mensen afleiden is a part off my job. Bardi
is een speelvogel. Het blijft plezant, op het randje van de afgrond waar ik
niemand wil induwen. Iedereen manipuleert iedereen in het dagelijkse leven, de
wereld wil bedrogen worden. Een tactiek die de politiek ook zo graag toepast!
Bedotten is de grootste gave van elk mens. Ik ben een gelukkig en eenvoudige man, een
staatsbegrafenis hoeft echt niet voor mij”.
Frans Van Damme
In interview verscheen in De Streekkrant, editie groot Gent/Deinze - week 33
Geen opmerkingen:
Een reactie posten