Interview De Streekkrant: Ismaïl Abdoul

Belgisch bokskampioen Ismaïl Abdoul

‘Vergiffenis gevraagd aan Allah’

GENT Ismaïl Abdoul (39) heeft een knappe bokscarrière achter de rug. Hij kan een imposant bokspalmares voorleggen maar kleurde soms wel eens buiten de lijntjes, waarvoor hij door het gerecht flink werd aangepakt. Maar hij rechte zijn rug, sloeg in de boksring flink terug, stopte onlangs met zijn bokscarrière en vroeg zijn vriendin ten huwelijk. 

Hij wil met ons gerust openlijk en inspirerend praten over zijn sport, keuzes, successen en zijn minder mooie kantjes. Als zoon van een Algerijnse vader en een Belgische moeder wil hij liefst geen bekende Vlaming genoemd worden. “Ik ben eerder een bekende vreemdeling. Persoonlijk had ik nooit last van racisme, misschien uit schrik omdat ik bokser ben (lacht). Racisme staat voor afgunst, racisten zijn mensen die andere mensen niets gunnen. Het zal helaas altijd blijven bestaan.” Het leven van Ismaïl verliep niet vlekkeloos, dikwijls zelfs bijzonder turbulent. Zijn mooie bokscarrière werd afgewisseld met minder fraaie momenten en akkefietjes. “Ik heb meermaals de rechtbank lang binnen gezien en ging uiteindelijk de gevangenis in. Ik besef nu maar al te goed dat ik een 2^e kans kreeg. Mijn ogen gingen open dankzij het geloof. Aan Allah heb ik om vergiffenis gevraagd voor mijn verleden.” Hij was destijds dancingportier, werd met 4 kogels neergeschoten om iemand de toegang te weigeren, had geen werk meer, belande in minder goed gezelschap. “Het ging met mij de verkeerde richting uit. Opzettelijke slagen en verwondingen, smaad aan de politie, verboden wapens, hold-up, afpersing en nog een handvol aanklachten deden mij uiteindelijk belanden in Merksplas.” Zijn strafblad begon er uit te zien als zijn eigen lijf: flink gespierd. Abdoul heeft altijd loyaal zijn verantwoordelijkheid opgenomen voor zijn fouten. Hij is absoluut niet rancuneus, integendeel. “Als je weet dat het ergens stinkt, dan moet je die plaats verlaten. Als je weet waar het brandt, moet je er weg blijven. Ik heb met vuur gespeeld en me verbrand.” Alle boetes zijn betaald, gevangenisstraffen uitgezeten. De tijd van frequenteren langsheen  het slechte pad is voorgoed voorbij, tijd om een minder genereuze pagina om te slaan. “Ik heb stommiteiten gedaan maar heb uit mijn misstappen geleerd” verkondigd hij vol overtuiging. “Aan mijn God en mijn vrouw heb ik plechtig belooft een beter mens te worden. Door in de toekomst te leven volgens mijn geloof zal alles voor mij veranderen.” Geweld en radicalisering bij jongeren zijn tegenwoordig helaas dikwijls onderwerp van gesprek. Hebben bekende gezichten een voorbeeldfunctie? “Ik wil al het mogelijk doen om de radicalisering tegen te houden. Jonge gasten kijken naar mij op, daarvan wil ik gebruik maken om voor de jeugd, eigenlijk voor iedereen, een voorbeeld te zijn. Ik heb veel meegemaakt en wil mijn ervaring doorgeven. Tonen hoe het niet moet, bewijzen hoe het wel kan! Wie denkt dat er in de islam plaats is voor geweld heeft het volledig fout. Het geloof is iets moois, door te moorden en aanslagen te plegen kom je niet in de hemel.”

Is er na jaren van ‘klop geven en klop krijgen’ permanente schade ontstaan? “Op mijn palmares staan 99 kampen, nooit een grote blessure gehad, hooguit een kleine verwonding aan mijn oog. Een KO houdt het meeste risico in, dat bleef me gelukkig altijd bespaart. Boksen is niet gevaarlijker dan een andere sport. In het voetballen vallen volgens de statistieken meer gewonden.” Een flinke opsteker, Ismaïl Abdoul mag sinds kort de prestigieuze titel dragen van ‘Sportambassadeur van de Stad Gent’. “De jury was unaniem van oordeel dat ik, zowel op sportief als op maatschappelijk vlak, veel beteken voor Gent. Nogal een complement hé.”

Abdoul besloot, als regerend Belgisch kampioen, afscheid te nemen van de bokssport. Een epiloog van zijn bokswonderjaren! “Ouder worden maakt een mens milder en wijzer. Elke slag die een bokser krijgt is er in feite 1 teveel. Hoogste tijd om te eindigen in schoonheid en in goede gezondheid. Het is mooi geweest, ben trots op mijn carrière maar wil nu volop genieten van mijn familie, wil mijn zoons zien opgroeien. Op de slotkamp heb ik, in de boksring met iedereen eromheen, mijn vriendin ten huwelijk gevraagd. We zijn al 18 jaar samen, dus ’t ging wel tijd worden zeker. Charlotte als katholiek en ik als moslim, de combinatie werkt wonderwel, het is onvoorwaardelijk liefde.” Ismaïl heeft zijn bokshoofdstuk volledig afgesloten. Le nouveau Ismaïl Abdoul est arrivée!

Frans Van Damme

Dit interview verscheen in De Streekkrant, editie 25/05/2016