zondag 8 mei 2016

Interview De Streekkrant: NANCY DEE


‘Ik moest de mannen als vliegen van mijn lijf houden’

GENT Voor sommigen een onbekende zangeres, bij anderen gaat er een lichtje branden. Wie was Nancy Dee (66) ook alweer? Wie kan zich haar nog herinneren als de flamboyante Gentse vedette met internationale allures? Na jaren van afwezigheid in de showbusiness zijn er plannen voor een comeback.
Het leven van Nancy Dee, met up en downs, leest als een avonturenverhaal. Na 15 jaar afwezigheid op de bühne geeft ze haar 1e interview, met enthousiasme, vuur en passie gekruid met een vleugje humor. Nancy loopt op wolkjes. “Jullie krijgen de primeur, laat de rest van de media nu maar komen. Aan mijn showbizzcarrière kwam abrupt een einde door een auto-ongeval” vertelt Nancy geëmotioneerd. Het lot van de ironie. “Stel je voor, op de kermis in de autoscooter dan nog wel. Ik werd uit zo’n autootje geslingerd door een gek die op mij wat te geweldig botste. Toen heb ik zo hard geroepen en getierd dat mijn stembanden scheurden. Het was na 35 jaar afgelopen met zingen. Een voet- en rugoperatie hielden me 8 maanden gekluisterd  aan een rolstoel.” Van hero tot zero, herinneringen en nostalgie zijn het enige wat overblijft van een roemrijke vedettestatus. Nancy kruipt momenteel langzaam uit de vergeetput. Succes, rijkdom en geluk zijn broos, dat beseft ze maar al te goed. “Als jong meisje werkte ik in een koekjesfabriek, deed tussendoor bij een orkest een auditie en mocht direct voor enkele maanden mee als chanteuse populaire naar Frankrijk. Voor 1 nacht zingen kreeg ik meer geld dan voor een ganse maand werken in de fabriek. Mijn zangloopbaan ging als een roetsjbaan vooruit. Van het een kwam het ander. Gans de wereld heb ik gezien, mocht mee naar het Eurovisiesongfestival in Israël en Dublin, heb opgetreden met Demis Roussos, 3 maand op tournee met Lee Towers, in Japan een eigen televisieprogramma en 5000 mensen in de zaal, al die mooie momenten kan men me nooit meer ontnemen.”

Over liefde en geld wil Nancy gerust praten, iedereen mag alles weten, haar leven is een open boek. “Ik werd verliefd op de directeur van een groot farmaceutisch bedrijf. Hij werd overgeplaatst naar Japan en ik volgde hem trouw. Het was niet l’amour pour toujours, na 13 jaar was onze relatie over. Ik moest de mannen als vliegen van m’n lijf houden, venten lagen aan m’n voeten.” Soms een beetje naïef geweest misschien? Maakt liefde blind? “Waar is de tijd. In Japan had ik een privé chauffeur, betaalde 250.000 bfr. huishuur,  ben voor miljoenen bestolen door een lief. Ja, ik heb het geld laten rollen. Ben 5 maal getrouwd geweest. Eén van mijn echtgenotes  papte aan met een andere vrouw, daar kon ik niet mee leven. Hij bood me 37.000.000 bfr als ik wou blijven. Ik weigerde en vertrok.” De heimwee naar vroeger is voorbij zegt Nancy, al klinkt dat niet echt overtuigend. “Ik ben blijven geloven in de eeuwige liefde. Niet noodzakelijk met een man, het kan evengoed een vrouw zijn. Ja, hoogste tijd om uit de kast te komen, eigenlijk ben ik lesbisch, al heb ik momenteel een goede, brave vriend. Toch zie ik een one night stand met Madonna wel zitten maar ook een flinke neger mag zich aanmelden (lacht). Het leven zit soms raar in elkaar hé.”
Nancy liet nog enkele malen muzikaal van zich horen. Ze speelde mee en zong de soundtrack in de film Paniekzaaiers met Gaston & Leo, Peter Koelewijn nam haar een tijdje onder zijn hoede, ze opende haar eigen café annex feestzaal in Sint-Amandsberg, bracht enkele fonoplaten uit maar het verhoopte succes liet op zich wachten. “Mijn zelfvertrouwen was weg, een zelfmoordpoging kon niet uitblijven. Doodgaan? Foert, ‘t kon me niets schelen. De eenzaamheid was ondraaglijk.  Als protestants gelovige, zeg maar evangelisch christelijk, leef ik nu in vrede met iedereen, leven met wraak is onmogelijk. Gedaan met de miserie, het wordt terug zoals in mijn gloriejaren, het succes lacht me toe.”

Ten huize van Nancy Dee staat de scootmobiel voor de deur. Ze leeft een bescheiden bestaan maar houdt nog altijd van een lekker glas wijn, een goed glas bier. Van het plezier van een fles champagne weet ze altijd te genieten. “Ik heb gans mijn leven moeten drinken, dikwijls veel meer dan goed voor mij was. Zo gaat dat in de showbusiness. Al heb ik ook veel champagne in bloembakken gegoten. Ik/ voelde het al lang aankomen, er zou ooit nog eens iets moois mijn pad kruisen. Het is zover, binnenkort sta ik terug op scène te blinken. Mijn ultieme wens? Een zwoele, sexy cd uitbrengen. Hoe dan ook, mijn comeback zal een tsunami veroorzaken in de Vlaamse artiestenwereld.”

Frans Van Damme
 


Dit interview verscheen in De Streekkrant, week 19/2016
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten