zaterdag 20 augustus 2011

Leven en werken in Benidorm: Spaans ‘Pompierke’ met Gentse roots

(reeks artikels geschreven voor dagblad Het Nieuwsblad/De Gentenaar)

In Benidorm en omgeving gaat Frans Van Damme op zoek naar Gentenaars die er niet alleen wonen maar ook werken. Een week lang, elke dag, een warm menselijk portret.

Zaak: restaurant ’t Pompierke
Naam: Luc Stansens
Leeftijd: 52
In Spanje sinds: 2008

Meerdere generatie zijn er destijds mee opgegroeid. Voor ganse busladingen danslustigen was St. Martens Latem zowat een bedevaartsoord. ’t Pompierke was een begrip in gans het land, een monument. En plots was alles na 38 jaar voorbij. Voor patron Luc Stansens was het genoeg geweest: ‘Ik was de voortdurende klachten van geluidsoverlast en andere pesterijen kotsbeu. Met pijn in het hart nam ik afscheid van de zaak, de klanten en mijn personeel maar ik was moegestreden. Aangezien mijn vader reeds in Spanje woonde nam ik de beslissing om daar een nieuw Pompierke te beginnen. Aanvankelijk in Moraira, maar dat bleek uiteindelijk toch niet zo’n goede locatie te zijn. Met papieren en vergunningen ging het ook al niet zo vlot. Ik trok richting Benidorm. Heel belangrijk voor mij was om met alles in orde te zijn, ik had geen zin in avontuurtjes’. Sedert januari van dit jaar is een nieuw, klein Pompierke in Calpe het resultaat. Met zicht op zee. Op de kaart Belgische kost met een Spaans tintje in een fraai, modern interieur. Lekker en betaalbaar. Bij mijn aankomst op de middag is het terras maagdelijk leeg. Ik heb blijkbaar de uitwerking als een rode lap op een stier want een half uurtje later loopt het er al aardig vol. Luc in de bediening, z’n vrouw Dorien in de keuken. Geen personeel in dienst. ‘We doen alles zelf. In St. Martens Latem had ik in de gloriedagen een equipe van 25 medewerkers. Neen dank je, dat hoeft niet meer. geen zang, dans en muziek meer. Hier is men ook al allergisch voor lawaai. Enkele oude slechthorende mannetjes die ’s avonds samenkwamen op een bankje in het parkje en een luidruchtig babbeltje maakten met elkaar waren goed voor een klacht van de omwonenden bij de guardia civiel. Resultaat: na enkele weken werd het bankje weggehaald door de gemeente. We hadden eerst gedacht aan Bomberos als naam voor de nieuwe zaak, wat de letterlijke vertaling is van brandweer, maar we hadden niet echt zin om opgebeld te worden door mensen wiens huis in brand staat. Leuk is dat hier nu heel veel Belgen komen die vroeger in ’t Latems Pompierke zelfs nooit zijn geweest. Maar allemaal kennen ze de naam en de reputatie van destijds’. Zijn woorden zijn nog niet helemaal koud of Jenny en Bertrand, een kloek stel levensgenieters uit Torhout, komt het terras opgewandeld: ‘haha, hier is dus ’t Pompierke van uit Latem, daar wel nooit geweest maar we kennen het van naam. Hier moeten we dus zijn, een ideale kans om kennis te maken’. Luc Stansens, een beminnelijke man, vertelt nog maar eens met de glimlach en vol enthousiasme het ganse verhaal. Na een copieuze maaltijd met alles erop en eraan weten Bertrand en Jenny zeker dat ze nog vele malen zullen terugkomen. Bekende Gentenaars zoals Noël Fack, Viviane (de Gentse Edith Piaf),Coen Crucke, Dirk Lajoie en Danny Sinclair zijn kind aan huis bij ’t Pompierke. Vanaf nu ook Frans Van Damme. Mijn status van journalist en bekende Gentenaar gaat in stijgende lijn denk ik volledig ten onrechte.

Zelfs hier aan de Costa Blanca is, ondanks alles, de liefde voor Gent nog groot. ‘Raar maar waar, ik sponsor een beetje de Gentse feesten! Altijd steun ik het programma van mijn goede vriend Noël Fack. Tot slot nog een gouden raad voor wie in Spanje een nieuw leven wil beginnen: wie denkt dat in Spanje nog zomaar alles kan is er aan voor de moeite. De administratie is hier erg ingewikkeld, dikwijls ondoorzichtig en werkt nog veel trager dan in België. Het 1e Spaans woord dat ik kende was maniana. Wees vooral voorzichtig met figuren die hier al lang wonen en je graag willen helpen. Wolfijzers en schietgeweren. Meestal kost het je enkel maar veel centen en ben je een ontgoocheling rijker’. Hier spreekt een ervaringsdeskundige. Na zijn opmerking ‘En nu trakteer ik je met een etentje’ weet ik zeker dat Luc en zijn echtgenote Dorien een groot gouden hart hebben. Typisch voor Gentenaars.


                                           Dorien en Luc

Geen opmerkingen:

Een reactie posten